Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 14.11.2022r. (data stempla pocztowego) przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wniosła o zasądzenie od pozwanego R. I. na rzecz małoletniej A. I. renty alimentacyjnej w kwocie 1.500 zł miesięcznie, płatnej do 15-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie nieterminowej płatności którejkolwiek z rat oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej powódki kosztów postępowania według norm przepisanych. Jednocześnie w pozwie zawarto wniosek o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że małoletnia ur. (...) pochodzi ze związku faktycznego M. M. i R. I. i obecnie wraz z matką zamieszkuje z matką M. M., w jej mieszkaniu w S. B.. Miesięczne koszty utrzymania małoletniej powódki, która uczęszcza do szkoły podstawowej wynoszą 2.100 zł. Matka małoletniej nie pracuje, odbywa kurs zawodowy i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 900 zł miesięcznie. Pozwany pracuje w firmie (...) Sp. z o.o. i osiąga wynagrodzenie w kwocie nie mniej niż 4.000 zł netto miesięcznie, mieszka w domu rodzinnym, a w ostatnim czasie otrzymał od rodziców w darowiźnie kwotę 100.000,00 zł. Ojciec małoletniej łoży dobrowolnie na jej utrzymanie 700 zł - 1.200 zł miesięcznie, jednak utrzymuje z nią sporadyczne kontakty, nie częściej niż raz w miesiącu. Również kontakt telefoniczny pozwanego z córką jest rzadki i zazwyczaj inicjowany prze dziecko. R. I. nie jest zorientowany w sprawach małoletniej i nie uczestniczy w jej wychowaniu.

W odpowiedzi na pozew R. I. wniósł o oddalenie powództwa powyżej kwoty 1.000 zł miesięcznie oraz nieobciążanie go kosztami procesu wskazując, że dotychczas dobrowolnie łożył na utrzymanie córki w wysokości 1.000 zł miesięcznie, obecnie zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu i ponosi z tego tytułu wydatki, a także ponosi koszty dojazdu z miejsca zamieszkania do miejsc pracy. Dalej ojciec małoletniej wskazał, że co do zasady nie kwestionuje kosztów utrzymania małoletniej, jednak w jego ocenie na ich pokrycie wystarczająca powinna być kwota 1.600 zł miesięcznie. Pozwany podniósł także, że matka małoletniej jest osobą zdrową i może podjąć pracę, tym bardziej że córka jest uczennicą 6 klasy, a w szkole do której uczęszcza jest dostępna świetlica, a nadto, że choć w ostatnich miesiącach uzyskiwał wynagrodzenie w wysokości 4.000 zł - 5000 zł miesięcznie, to jednak niewątpliwie już niedługo jego zarobki spadną i nie będą przekraczać kwoty 3.500 zł miesięcznie.

Postanowieniem z dnia 05.12.2022 r. wydanym w sprawie sygn. akt III RC 250/22 Sąd Rejonowy w Wągrowcu udzielił zabezpieczenia roszczenia na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie R. I. do łożenia na rzecz małoletniej powódki A. I. tymczasowej renty alimentacyjnej w kwocie 1.000 zł miesięcznie, począwszy od dnia 14.11.2022 r. płatnej z góry do 15-tego dnia każdego kolejnego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat do rąk matki małoletniej powódki M. M., w pozostałym zakresie wniosek o udzielenie zabezpieczenia oddalając.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia A. I. ur. (...) jest córką M. M. i R. I., pochodzącą z ich nieformalnego związku. Pozwany uznał swoje ojcostwo względem małoletniej. Początkowo rodzice małoletniej zamieszkiwali wspólnie, jednak kiedy z końcem października 2020 r. ich związek rozpadł się, pozwany wyprowadził. Poza małoletnią A. M. i R. I. nie posiadają innych dzieci.

Obecnie małoletnia A. zamieszkuje wraz z matką i swoją babcią macierzystą w mieszkaniu W. M.. Średnie miesięczne koszty utrzymania tego lokalu wynoszą 900 zł, w tym m.in. wywóz odpadów komunalnych – 96 zł, woda – 85 zł, prąd – 80 zł, TV i Internet – 100 zł, a nadto ogrzewanie, gaz itd. Udział małoletniej w tych wydatkach wynosi 300 zł miesięcznie. Z początkiem (...) córka pozwanego rozpocznie naukę w VII klasie szkoły podstawowej w B.. Średnie miesięczne wydatki związane z uiszczeniem wszelkich opłat i składek szkolnych, zakupem wyprawki i przyborów szkolnych, a także opłaceniem wycieczek szkolnych wynoszą 50 zł miesięcznie. Wydatki na wyżywienie małoletniej, w tym na opłacenie obiadów szkolnych to koszt w wysokości 700 zł miesięcznie. Na zakup obuwia i odzieży dla A. niezbędna jest kwota 200 zł miesięcznie, nadto kwota 70 zł miesięcznie na środki higieny i czystości, 50 zł miesięcznie na usługi fryzjerskie i 30 zł miesięcznie na abonament telefoniczny. W lutym 2022 r. małoletnia doznała urazu stawu kolanowego nogi prawej i od tego czasu pozostaje pod opieką lekarza ortopedy, do którego uczęszcza w ramach NFZ i w tym celu dojeżdża do C.. W związku z urazem, w lutym 2023 r. A. przeszła także rehabilitację, która również zrealizowana została w ramach NFZ. Na zakup leków na sezonowe infekcje dla małoletniej, witamin, a także pokrycie kosztów jej wizyt u specjalistów, w tym kosztów dojazdu niezbędna jest kwota 100 zł miesięcznie. Średnie miesięczne wydatki na rozrywkę małoletniej powódki to kwota 100 zł.

M. M. posiada wykształcenie gimnazjalne, ukończyła kurs zawody na pracownika gospodarczego oraz sprzedawcę i obecnie zatrudniona jest na ½ etatu na stanowisku kasjer-sprzedawca w sklepie spożywczym w S. B.. Na rzecz małoletniej powódki M. M. pobiera świadczenie wychowawcze „500+” w kwocie 500 zł miesięcznie oraz świadczenie z programu (...) w kwocie 300 zł rocznie.

R. I. z zawodu jest mechanikiem samochodowym, posiada prawo jazdy kat B, a obecnie zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) sp. z o.o. w B. na stanowisku brygadzista i z tego tytułu w okresie od 04.2022 r. do 02.2023 r. osiągnął średnie miesięczne wynagrodzenie w kwocie 5.011,00 zł.

Pozwany zamieszkuje sam w wynajmowanym mieszkaniu w B., którego średnie miesięczne koszty najmu i użytkowania wynoszą 1.850 zł. Ojciec małoletniej posiada samochód marki V. (...), r. prod. 2014 z silnikiem diesla o spalaniu 5l / 100 km. Średni miesięczny wydatek pozwanego na opłacenie ubezpieczenia OC oraz zakup paliwa do pracy wynosi 150 zł. Na pokrycie pozostałych usprawiedliwionych kosztów utrzymania R. I. niezbędne są co miesiąc kwoty 800 zł wyżywienie, 150 zł – zakup odzieży i obuwia, 50 zł – zakup środków czystości i higieny oraz 60 zł – opłacenie abonamentu telefonicznego.

W czerwcu 2022 r. R. I. otrzymał od swoich rodziców w darowiźnie kwotę 100.000 zł, które przeznaczył na zakup samochodu marki VW Polo, r. prod. 2014 oraz uiszczenie związanych z tym opłat, zakup wyposażenia do wynajmowanego mieszkania, a także inne bieżące wydatki.

Ojciec małoletniej utrzymuje bardzo sporadyczny kontakt z córką, nie częściej niż raz w miesiącu, przy czym w trakcie tych spotkań nie zabiera on małoletniej poza miejsce jej zamieszkania. Jedynie w lutym 2023 r. zawoził córkę do C. na rehabilitację. Pozwany sporadycznie także utrzymuje z A. kontakt telefoniczny.

Poza dobrowolnymi alimentami, które uiszczał w kwocie 1.000 zł, R. I. nie przekazuje na rzecz małoletniej A. żadnych innych środków pieniężnych. Zdarza się jednak, że przekazywał córce małe kwoty z okazji urodzin czy świąt.

W okresie ostatnich 6 miesięcy Powiatowy Urząd Pracy w W., C. oraz P. dysponował ofertami pracy na stanowisku kasjer-sprzedawca w pełnym wymiarze czasu pracy i za wynagrodzeniem w wysokości minimalnego wynagrodzenia krajowego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: kopia odpisu aktu urodzenia (k. 5); dokumentacja medyczna (k. 6-7, 12); rachunki, faktury, potwierdzenia zapłaty, zawiadomienia, decyzje przedstawione przez stronę powodową (k. 8-11, 13); dane z PESEL-SAD (k. 16-26); zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia R. I. (k. 33-34, 38-39, 79-80); historia zapisów księgowych rachunku (k. 40, 85-koperta); zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu M. M. (k. 58, 69); informacje z PUP (k. 77, 82, 89); oraz zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki M. M. (k. 52-53, 55-płyta CD, 97-98, 100-płyta CD), pozwanego R. I. (k. 53-54, 55-płyta CD, 98, 100-płyta CD).

W ocenie Sądu zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki M. M. zasługiwały na miano wiarygodnych w znacznej części, były bowiem jasne i logiczne, a nadto korelowały z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym. W szczególności Sąd dał wiarę matce małoletniej co do wysokości kosztów związanych z uczęszczaniem przez dziecko do szkoły, korzystania przez małoletnią z obiadów szkolnych, telefonu komórkowego oraz pozostawania przez nią pod opieką ortopedy. Sąd miał przy tym na uwadze, że zgodnie z treścią zeznań matki małoletniej, A. korzysta z opieki lekarskiej w ramach NFZ, podręczniki do nauki szkolnej otrzymała bezpłatnie ze szkoły, a nadto, że na rzecz córki pobiera ona świadczenie z programu (...) w kwocie 300 zł rocznie. Wątpliwości nie wzbudził także podany przez M. M. koszt opłacenia abonamentu telefonicznego dla córki i zakres, w jakim pozwany uczestniczy w życiu małoletniej, w tym częstotliwość jego kontaktów z córką. Wreszcie za wiarygodne Sąd uznał twierdzenia matki małoletniej co do otrzymanej przez pozwanego darowizny. Okoliczności te zostały bowiem przyznane przez samego R. I..

Również zeznania pozwanego R. I. Sąd uznał za wiarygodne w znacznej części, były one bowiem jasne i logiczne, a nadto korelowały z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym. W szczególności Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego co do częstotliwości jego kontaktów z małoletnią powódką, okoliczności te zostały bowiem potwierdzone przez matkę małoletniej, a także co do celów na jakie przeznaczył otrzymaną od rodziców kwotę 100.000,00 zł, albowiem te okoliczności potwierdzone z kolei zostały przy pomocy dowodu w postaci historii zapisów księgowych rachunku pozwanego w Banku Spółdzielczym. Co do zasady za wiarygodne Sąd uznał także zeznania pozwanego co do jego sytuacji mieszkaniowej, kosztów ponoszonych na wyposażenie i utrzymanie lokalu oraz na opłacenie abonamentu telefonicznego. Za zawyżone i niezgodne z wiedzą i doświadczeniem Sądu posiadaną w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych, uznać natomiast należało deklarowana przez R. I. wysokość wydatków ponoszonych przez niego na wyżywienie. W toku postępowania ojciec małoletniej nie podnosił bowiem aby z uwagi na stan zdrowia lub inne okoliczności posiadał szczególne wymagania w tym zakresie.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów nie wzbudziła wątpliwości Sądu z urzędu, a same strony w tej kwestii nie zgłaszały zarzutów, wobec czego uznano dokumenty z wartościowy dowód w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie małoletniej powódki opierało się o treść art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Natomiast możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.

Zgodnie z obowiązującym w judykaturze poglądem, dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców, tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie.

Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

Przenosząc powyższe rozważania prawne na grunt ustalonych okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie Sąd uznał, że roszczenie małoletniej A. I. względem R. I. o alimenty zasługuje na uwzględnienie, jednak nie w całości. W oparciu o pełen zgromadzony w toku tego postępowania materiał dowodowy Sąd uznał bowiem ostatecznie, że na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki niezbędna jest co miesiąc kwota 1.600 zł. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd oparł się zarówno na twierdzeniach wskazanych w pozwie oraz podniesionych w toku zeznań składanych przez przedstawicielkę ustawową małoletniej A. jak i na dokumentach załączonych do akt sprawy, weryfikując je w aspekcie wyżej wskazanych założeń, uwzględniając przy tym własne doświadczenia życiowe i wiedzę na temat wysokości kosztów utrzymania dorosłych i dzieci w różnym wieku i sytuacji majątkowej, posiadaną w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych, a także powszechnie dostępną wiedzę na temat wysokości cen popularnych towarów i usług. Nadto Sąd miał na uwadze, że również pozwany w treści złożonej do akt sprawy odpowiedzi na pozew przyznał, ze w jego ocenie na zaspokojenie kosztów utrzymania jego małoletniej córki niezbędna jest kwota 1.600 zł miesięcznie.

W tym miejscu podkreślić także trzeba, że co do zasady ustalając wydatki na zaspokojenie potrzeb A. Sąd przyjął je na poziomie wskazanym w pozwie, za wyjątkiem wydatków szkolnych, wydatków na rozrywkę oraz udziału A. w kosztach utrzymania mieszkania. W pierwszy przypadku Sąd miał na uwadze, że małoletnia uczęszcza nadal do szkoły podstawowej, powszechnie zaś wiadomo, że podręczniki do nauki szkolnej na tym etapie zapewnianie są dzieciom bezpłatnie. Nadto M. M. pobiera co roku kwotę 300 zł z programu (...), którego celem i przeznaczeniem jest zakup wyprawki szkolnej dla dzieci. W ocenie Sądu po odliczeniu tej kwoty od ogólnych wydatków jakie matka małoletniej ponosi na zaspokojenie tych potrzeb córki, w tym również na zakup wyprawki i przyborów szkolnych, wydatek na pokrycie pozostałych kosztów tj. składki czy opłaty za wycieczki szkolne, nie powinien przekraczać kwoty 50 zł miesięcznie. Co do wydatków związanych z organizacją rozrywki dla małoletniej, to w ocenie Sądu, z uwagi na wiek dziecka, jego potrzeby, a także możliwości zarobkowe obojga rodziców, nie powinien on przekroczyć kwoty 100 zł. Tym bardziej, że w toku postępowania matka małoletniej nie tylko nie wykazała, ale także nawet nie podnosiła, że A. szczególnie często korzysta z konkretnej formy spędzania wolnego czasu lub by w związku z tym konieczne było ponoszenie ponadprzeciętnie wysokich wydatków. Co więcej, w ocenie Sądu wydatki na zakup prezentów okolicznościowych nie należą do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej. W tej kwestii Sąd podziela pogląd Sądu Apelacyjnego w Warszawie zgodnie z którym prezenty dla dzieci nie stanowią usprawiedliwionych potrzeb. Obdarowywanie prezentami stanowi przejaw dobrej woli czy też jeden ze sposobów wyrażania uczuć. To, czy ktoś da prezent, zależy wyłącznie od niego samego, brak jest zatem podstaw, aby zobowiązywać jedno z rodziców do finansowania w ramach obowiązku alimentacyjnego prezentów, które dziecku zamierza wręczyć drugie z nich (postanowienie z 29.05.2013 r., sygn. akt VI ACz 1120/13, niepubl.). Natomiast ustalając udział małoletniej w kosztach utrzymania domu Sąd miał na uwadze, że zgodnie z zasadami współżycia społecznego, każdy z domowników obciążony jest kosztami utrzymania lokalu mieszkalnego w równych częściach. Ustalając zaś średnie miesięczne koszty utrzymania lokalu zajmowanego przez małoletnią, jej matkę i babcię Sąd po części opierał się na zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym w postaci rachunków, decyzji, informacji przedłożonych przez matkę małoletniej do akt sprawy (k. 8-11), zeznaniach M. M. co do wysokości kosztów użytkowania TV i Internetu złożonych w toku rozprawy z dnia 10.03.2023 r. Sama M. M. zeznała bowiem, że co miesiąca przekazuje swojej matce 500 zł na opłaty związane z mieszkaniem oraz że dodatkowo ponosi koszty opłaty TV i Internetu. W tych okolicznościach Sąd uznał, że kwota 500 zł obejmuje udział w kosztach mieszkaniowych zarówno małoletniej powódki, jak i jej matki i uwzględniając przypadającą na A. część kosztów TV i Internetu ustalił, że udział dziecka wszystkich kosztach użytkowania lokalu wynosi 300 zł miesięcznie.

Wysokość pozostałych kosztów zaspokojenie potrzeb małoletniej A. wskazanych w treści pozwu inicjującego niniejszej postępowania nie odbiega od przeciętnych kosztów utrzymania dzieci w wieku małoletniej A., znanych Sądowi w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych oraz z posiadaniem powszechnie dostępnej wiedzy na temat aktualnych cen popularnych towarów i usług.

W niniejszej sprawie małoletnia powódka, z uwagi na wiek, nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, w związku z czym obowiązek dostarczania jej środków utrzymania i wychowania spoczywa na obojgu rodzicach.

Obowiązek alimentacyjny obciąża obojga rodziców w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie ( art. 135 § 2 k.r.o. ).

Matka małoletniej powódki częściowo realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec dziecka poprzez osobiste staranie o jego utrzymanie i wychowanie. Wbrew twierdzeniom M. M. i w myśl przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego winna ona jednak również pieniężnie partycypować w kosztach utrzymania małoletniej córki. W ocenie Sądu nie ma bowiem podstaw do uznania, że istnieją okoliczności stanowiące ograniczenie w podjęciu przez matkę małoletni pracy na pełen etat. Niewątpliwie przeszkody nie stanowi tu zdrowie M. M.. W toku postępowania nie stwierdzono bowiem, by była ona osobą chorą, niepełnosprawną czy niezdolną do pracy, choćby częściowo. Za nietrafione Sąd uznał zaś stanowisko matki małoletniej jakoby sam fakt posiadania przez nią dziecka ograniczał jej możliwość pracy zarobkowej. W toku postępowania ustalano, że małoletnia A. ma już 13 lat i nie posiada żadnych szczególnych wymagań, a nadto, że zamieszkuje nie tylko z matką ale także z babcią, która jest już emerytką. Nie jest zatem tak, że dziewczynka wymaga całodobowej opieki, jak to ma miejsce w przypadku młodszych dzieci w wieku przedszkolnym. Zresztą z wiedzy i doświadczenia Sądu posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych wynika, że niejednokrotnie nawet matki wychowujące dzieci w wieku 4-5 lat pracują na pełen etat. Celem zapewnienia dziecku opieki M. M. ma zresztą możliwość skorzystania w części z pomocy swojej matki, z którą zamieszkuje, a która jest już w wieku emerytalnym i utrzymuje się z tego świadczenia, a zatem nie jest aktywna zawodowo i dysponuje wolnym czasem. Choć zatem w toku postępowania ustalono, że przedstawicielka ustawowa małoletniej zatrudniona jest obecnie na ½ etatu na stanowisku kasjera-sprzedawcy w sklepie spożywczym i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie 1.400 zł miesięcznie, to jednak mając na uwadze powyższe oraz uwzględniając informacje udzielone przez Powiatowy Urząd Pracy w W., C. i P. z których wynika, że okresie ostatnich 6 miesięcy dostępne były oferty pracy na stanowisku sprzedawca-kasjer w pełnym wymiarze czasu pracy i za wynagrodzeniem w wysokości 3.490 zł brutto miesięcznie Sąd uznał, że możliwości zarobkowe M. M. w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wynoszą około 2.700 zł netto miesięcznie. Z uzyskiwanych dochodów matka małoletniej winna zgodnie z zasadą równej stopy życiowej pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz łożyć na utrzymanie dziecka.

Jest oczywiste, że także pozwany, będąc świadomy ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem dziecka powinien w pełni wykorzystać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Nadto zaznaczyć należy, iż obowiązek łożenia na zaspokojenie potrzeb dzieci jest obowiązkiem szczególnym, którego realizacja powinna wyprzedzać wszelkie inne zobowiązania, czemu ustawodawca niejednokrotnie dał wyraz w przepisach. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą dzieci mają w każdej sytuacji prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Oznacza to, iż oboje rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne, w których sami żyją (por .uch. SN z 16.12.1987 - III CZP 81/86 - OSNC 1988, z. 4 poz. 42).

Jak ustalono pozwany R. I. z zawodu jest mechanikiem samochodowym, posiada prawo jazdy kat B, a obecnie zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) sp. z o.o. w B. na stanowisku brygadzista i z tego tytułu w okresie od 04.2022 r. do 02.2023 r. osiągnął średnie miesięczne wynagrodzenie w kwocie 5.011,00 zł.

Z tak osiąganych dochodów pozwany winien według zasady równej stopy życiowej pokrywać własne usprawiedliwione koszty utrzymania, a także przyczyniać się do zaspakajania potrzeb małoletnich dzieci. W ocenie Sądu pełne usprawiedliwione koszty utrzymania pozwanego wynoszą zaś 3.060 zł miesięcznie. Podkreślić przy tym należy, że kwotę tę Sąd ustalił w oparciu o zeznania R. I., a także mając na uwadze, że co do zasady jest on osobą zdrową i nie posiadającą żadnych szczególnych wymagań w zakresie żywienia, leczenia, higieny itp., a także, że zatrudniony jest w firmie, mającej swoją siedzibę w mieście jego zamieszkania. Nadto jednak podkreślić trzeba, że pozwany jest dorosłym pracującym fizycznie mężczyzną, co uzasadnia ponoszenie przez niego nieco wyższych wydatków na wyżywienie, jednak nie wyższych niż 800 zł miesięcznie. Sąd uwzględnił także, że pozwany mieszka sam, przez co koszty zużycia przez niego mediów są niższe niż w kilkuosobowych gospodarstwach domowych. Z drugiej jednak strony należy pamiętać, że R. I. zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu i uiszcza z tego tytułu czynsz najmu oraz opłatę do spółdzielnia. Wreszcie Sąd uznał za uzasadnione doliczenie do kosztów utrzymania pozwanego wydatków na utrzymanie samochodu osobowego. Niewątpliwe bowiem jest on właścicielem samochodu marki V. (...) i użytkuje go na co dzień, a co za tym idzie nie tylko ponosi koszty zakupu paliwa, ale także obciąża go obowiązek opłacania ubezpieczenia OC. Przy czym mając na uwadze, ze pozwany pracuje i mieszka na terenie B. Sąd uznał, że łącznie wydatki te nie przekraczają kwoty 150 zł miesięcznie.

Mając zatem na uwadze, że możliwości zarobkowe pozwanego wynoszą około 5.000 zł netto miesięcznie, zaś pełne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą 1.600 zł miesięcznie, Sąd obciążył R. I. alimentami stanowiącymi 70% kosztów utrzymania małoletniej A., tj. w kwocie 1.120 zł miesięcznie. Sąd miał bowiem na uwadze, że to matka dziecka dokłada osobistych starań o wychowanie i utrzymanie małoletniej powódki, podczas gdy pozwany nie tylko nie orientuje się w sprawach córki, ale też jego kontakty z nią są bardzo rzadkie i sporadyczne.

W ocenie Sądu nawet po uiszczeniu przez pozwanego tych alimentów będzie on nadal dysponował wystarczającą kwotą dochodu na pokrycie zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, usprawiedliwionych kosztów swojego utrzymania.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. i art. 102 k.p.c. i art. 113 ust. 1 i 4 w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2022 r. poz. 1125 z póź. zm.) W niniejszej sprawie strona powodowa wygrała proces w 75%, a pozwana w 25%. W związku z tym Sąd zasadził od pozwanego R. I. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 750 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.

Uwzględniając zaś charakter roszczenia alimentacyjnego i sytuację małoletniej powódki, na podstawie art. 113 ust. 4 u.k.s.c. Sąd odstąpił od obciążenia jej pozostałymi kosztami sądowymi w części, w jakiej powództwo zostało oddalone, gdyż w przeciwnym wypadku zostałyby one ściągnięte z zasądzonego roszczenia.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1, zasądzającym alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności.

sędzia Rafał Agaciński