Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 22.08.2023r. J. O. (1), reprezentowany przez ojca T. O. oraz małoletnia J. O. (2) działająca przez ojca T. O. wnieśli o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz podwyższonej renty alimentacyjnej w kwocie po 1.000 zł miesięcznie, łącznie po 2.000 zł miesięcznie oraz zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że ostatni raz wysokość alimentów ustalona została ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Wągrowcu w dniu 12.08.2016r., sygn. akt III RC 271/15/1. Od tego czasu zmianie uległ nie tylko zakres potrzeb powodów ale także koszty ich utrzymania. J. stał się pełnoletni, nie pracuje i nie osiąga własnych dochodów, nadal uczy się w szkole średniej, a nadto gra w piłkę nożną i przygotowuje się do kursu prawa jazdy. W minionym okresie odbył leczenie ortodontyczne oraz okulistyczne. Małoletnia J. z początkiem września także rozpocznie naukę w szkole średniej, a nadto rozpoczęła leczenie ortodontyczne.

W odpowiedzi G. O. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powodów na swoją rzecz kosztów postępowania wskazując, że powódka posiada na swoim utrzymaniu kolejne dziecko pochodzące z aktualnego związku (...) ur. (...), a nadto obecnie jest ona jedynym żywicielem rodziny, gdyż jej konkubent uległ wypadkowi w pracy i przebywa na zwolnieniu lekarskim. Pozwana wskazała też, że zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę na czas określony do 29.02.2024r. jako sprzedawca w sklepie i zarabia 3.490 zł brutto miesięcznie.

Sąd ustalił, co następuje:

J. O. (1) ur. (...) i małoletnia J. O. (2) ur. (...) są dziećmi G. O. i T. O., pochodzącymi z ich związku małżeńskiego rozwiązanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny w P. z dnia 31.05.2011r., sygn. akt XIV C 195/11 poprzez rozwód. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15.03.2016r. wydanym w sprawie sygn. akt III Nsm 453/15/1 dokonano zmiany wyroku rozwodowego poprzez powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi T. O., zapewniając G. O. prawo do współdecydowania o najważniejszych sprawach dzieci. Nadto ugodą zawartą dnia 12.08.2016r. w sprawie sygn. akt III RC 271/15/1 przed Sądem Rejonowym w Wągrowcu G. O. zobowiązała się do łożenia alimentów w kwocie 200 zł miesięcznie na rzecz małoletniej J. O. (2) i w kwocie 200 zł miesięcznie na rzecz małoletniego J. O. (1). Od tego czasu zakres usprawiedliwionych potrzeb powódek oraz koszty ich zaspokojenia uległy zmianie.

Obecnie J. O. (1) jest już pełnoletni nadal jednak uczęszcza do technikum im. S. M. w Zespole Szkół nr (...) w W., gdzie uczy się w zawodzie technik logistyk. Do szkoły powód dojeżdża pociągiem. J. gra w piłkę halową i średnio raz w miesiącu bierze udział w meczach klubu (...), za co otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 150,40 zł za każdy mecz, a wraz z kolegami założył ligę podwórkową w związku z czym ponosi wydatki na wyznajecie boiska. Syn pozwanej nie posiada szczególnych wymagań w zakresie żywienia, leczenia, higieny czy pielęgnacji, nie używa też specjalistycznej odzieży, zakupuje jednak odzież sportową do gry w piłkę. Małoletnia J. jest uczennicą klasy I technikum im. S. M. w Zespole Szkół nr (...) w W., gdzie uczy się w zawodzie technik logistyk z początkiem września 2024r., a nadto średnio raz w tygodniu korzysta z odpłatnych korepetycji z matematyki w cenie 50 zł za lekcje. Córka pozwanej również dojeżdża do szkoły pociągiem. J. nie posiada szczególnych wymagań w zakresie żywienia, higieny, pielęgnacji czy leczenia, jednak leczy się ortodontycznie w związku z czym średnio raz na 2 miesiące odbywa wizytę kontrolną u specjalisty ortodonty w cenie 50 zł za wizytę. J. i J. otrzymują od ojca kieszonkowe, które przeznaczają na własne potrzeby i którym dysponują we własnym zakresie. Oboje powodowie zamieszkują wraz z ojcem i babcią w domu jednorodzinnym, którego średnie miesięczne koszty utrzymania wynoszą 870 zł, w tym: prąd – 260 zł, woda – 100 zł, gaz – 50 zł, Internet – 85 zł i opał – 375 zł.

Średnie miesięczne koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb J. O. (1) wynoszą 1.464 zł, w tym: udział w kosztach utrzymania domu – 174 zł, wyżywienie – 600 zł, środki higieny, czystości i kosmetyki – 80 zł, leki i leczenie – 30 zł, odzież i obuwie – 150 zł, wydatki szkolne – 80 zł, zajęcia sportowe – 150 zł, rozrywka i kieszonkowe – 100 zł, dojazdy – 100 zł.

Średnie miesięczne koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej J. O. (2) wynoszą 1.554 zł, w tym: udział w kosztach utrzymania domu – 174 zł, wyżywienie – 600 zł, środki higieny, czystości i kosmetyki – 100 zł, leki i leczenie – 50 zł, odzież i obuwie – 150 zł, wydatki szkolne – 80 zł, korepetycje – 200 zł, rozrywka i kieszonkowe – 100 zł, dojazdy – 100 zł.

T. O. zatrudniony jest w firmie (...) S.A. Zakład (...) w P. i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości średnio 4.757,6 zł netto miesięcznie. Nadto na rzecz małoletniej J. pobiera świadczenie wychowawcze w kwocie 800 zł miesięcznie, a na rzecz obojga powodów świadczenie z programu (...) w łącznej kwocie 600 zł rocznie.

G. O. z zawodu jest ogrodnikiem, jednak obecnie zatrudniona jest na ¾ etatu jako sprzedawca i osiąga zarobki w wysokości około 2.500 zł netto miesięcznie.

Pozwana zamieszkuje wraz z partnerem i ich wspólną córką Z. ur. (...) w wynajmowanym mieszkaniu o pow. 53 m ², którego średnie miesięczne koszty utrzymania wynoszą około 1.100 zł, w tym wynajem, prąd, woda, opał TV i wywóz odpadów komunalnych. Małoletnia Z. nie posiada żadnych szczególnych wymagań w zakresie żywienia, higieny, pielęgnacji czy leczenia, uczęszcza do szkoły podstawowej i korzysta z obiadów szkolnych. Na rzecz najmłodszej córki G. O. pobiera świadczenie wychowawcze w kwocie 800 zł miesięcznie oraz świadczenie z programu (...). Również sama pozwana nie posiada żadnych szczególnych wymagań w zakresie żywienia, higieny, pielęgnacji czy leczenia.

W okresie 6 miesięcy przed lutym 2024r. Powiatowe Urzędy Pracy w W. i O. W.. dysponowały ofertami pracy na stanowisku sprzedawca oraz dla osób bez zawodu z proponowanym wynagrodzeniem w wysokości minimalnej płacy krajowej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: przedłożone przez stronę powodową tj. zaświadczenia /k. 10-11/; faktury, rachunki, paragony, umowy, potwierdzenia przelewów /k. 12, 13-13v, 14-16, 54-koperta/; dokumentacja medyczna /k. 17-18/; karta wynagrodzeń /k. 41-42/; zeznania podatkowe /k. 43-47/; przedłożonych przez stronę pozwaną tj. kopia odpisu skróconego aktu urodzenia /k. 37/; umowa o pracę /k. 38/; wypowiedzenie warunków umowy o pracę /k. 70/; dokumentacja kredytowa /k. 71-74v/; a nadto zeznania T. O. /k. 55-55v, 57-płyta CD/, G. O. /k. 55v, 57-płyta CD/ i J. O. (1) /k. 80-80v, 81-płyta CD/.

W ocenie Sądu zeznania T. O. co do zasady zasługiwały na miano wiarygodnych były bowiem jasne, logiczne , a nadto korelowały z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym. W szczególności Sąd dał wiarę ojcu powodów, że J. i J. uczęszczają obecnie do szkoły średniej, J. pozostaje pod opieką ortodonty oraz pobiera korepetycje z matematyki, a J. gra w piłkę halową i bierze udział w meczach klubu (...). Nadto za wiarygodne Sąd uznał zeznania T. O. co do ilości osób zamieszkujących w jednym gospodarstwie domowym z powodami. Wątpliwości Sądu nie wzbudziły także zeznania ojca powodów co do korzystania przez J. i J. z transportu publicznego celem dojazdu do szkoły.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania J. O. (1) były one bowiem jasne, logiczne i szczere, a nadto nie zostały zakwestionowane przez stronę pozwana. W szczególności Sąd dał wiarę zeznaniom powoda co do faktu uzyskiwania przez niego własnych dochodów z tytułu udziału w meczach, w tym co do wysokości wynagrodzenia za jeden mecz i co do częstotliwości z jaka bierze w nich udział. Nadto Sąd dał także wiarę J. O. (1) co do przynależności do podwórkowej ligi piłkarskiej oraz ponoszenia wydatków na opłacenie wynajmu boiska.

Zeznania pozwanej G. O. Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim okoliczności przez nią podnoszone znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym lub nie były kwestionowane przez stronę przeciwną. W szczególności Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanej co do zamieszkiwania w wynajmowanym mieszkaniu wspólnie z aktualnym partnerem oraz ich wspólną małoletnią córką Z., jak i co do korzystania przez to dziecko z obiadów szkolnych. Co do zasady wątpliwości Sądu nie wzbudziły także podane przez pozwaną koszty zużycia wody oraz opłacania telewizji, przy czym w ocenie Sądu koszt telewizji zasługują na miano usprawiedliwionego do kwoty 40 zł miesięcznie. Z wiedzy i doświadczenia Sądu wynika bowiem, że na rynku dostępne są oferty telewizji właśnie w tej kwocie, w ramach których zaspakajane są podstawowe potrzeby abonentów. Nadto Sąd miał na uwadze, że twierdzeń w tym zakresie pozwana nie udowodniła. Podawane przez G. O. wydatki na zużycie prądu Sąd uznał za wiarygodne w dolnej wskazane przez nią granicy tj. do kwoty 300 zł za dwa miesiące. Za całkowicie niewiarygodne Sąd uznał natomiast zeznania pozwanej co do wysokości kosztów ogrzewania wynajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego. Pozwana zeznała bowiem, że na ogrzanie lokalu o pow. 53 m ² wydaje 1.000 zł miesięcznie. Z wiedzy Sądu wynika tymczasem, że aktualna cena 1t ekogroszku wacha się od 1.500 zł do 1.600 zł. Gdyby zatem przyjąć twierdzenia pozwanej za prawdziwe oznaczałoby to, że na ogrzanie mieszkania o pow. 53 m ² zużywa ona niemal tonę opału miesięcznie. W ocenie Sądu twierdzenia G. O. w tym zakresie stoją w sprzeczności z zasadami logiki oraz wiedzą Sądu na temat kosztów ogrzewania lokali o różnej powierzchni, posiadaną w związku z prowadzenie wielu innych postępowań alimentacyjnych. Nadto również tych okoliczności pozwana w żaden sposób nie udowodniła.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów, przy uwzględnieniu wyżej opisanych uwag, nie wzbudziła wątpliwości Sądu, wobec czego uznano dokumenty z wartościowy dowód w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą roszczenia powodów był art. 138 k.r.o., zgodnie z którym zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokojenia potrzeb własnymi siłami. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 k.r.o. należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron oraz usprawiedliwione potrzeby uprawnionego.

Obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

Przenosząc powyższe rozważania prawne na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, że roszczenie J. O. (1) oraz małoletniej J. O. (2) względem pozwanej o podwyższenie alimentów zasługiwało na uwzględnienie w znacznej części. Od czasu zawarcia przed Sądem Rejonowym w Wągrowcu ugody z dnia 12.08.2016r. w sprawie sygn. akt III RC 271/15/1 i poprzedniego ustalenia wysokości alimentów należnych powodom upłynęło bowiem ponad 7 lata i w tym okresie zmianie uległ zarówno zakres usprawiedliwionych potrzeb dzieci jak i wysokość kosztów ich utrzymania, co związane jest zarówno z naturalnym rozwojem powodów jak i z powszechnym wzrostem cen popularnych towarów i usług. W tym czasie zmiany nastąpiły także w zakresie możliwości zarobkowych obojga rodziców powodów.

Ustalając usprawiedliwione koszty utrzymania powodów Sąd miał na uwadze, że J. i J. zamieszkują wspólnie z ojcem i babcią w domu jednorodzinnym. Zgodnie zaś z zasadami współżycia społecznego koszty utrzymania lokalu mieszkalnego obciążają wszystkich jego użytkowników w równych częściach. Wysokość kosztów utrzymania domu Sąd ustalił w oparciu o twierdzenia strony powodowej oraz dokumenty załączone do pozwu i kolejnych pism procesowych, jedynie koszty zakupu opału ustalając w oparciu o wiedze i doświadczenie posiadane w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych. Z wiedzy Sądu wynika bowiem, że średnia cena 1 tony opału wynosi obecnie od 1.500 zł do 1.600 zł. Sąd miał też na uwadze, że zarówno J. jak i J. uczęszczają już do szkoły średniej, powszechnie zaś wiadomo, że podręczniki do nauki na tym etapie są już pełnopłatne. Oznacza to, że poza zakupem przyborów szkolnych, artykułów papierniczych oraz opłaceniem składek na radę rodziców, składek klasowych itp. konieczne jest zakupienie podręczników do nauki. Nadto powszechnie wiadomo, że na etapie szkoły ponadpodstawowej dla dzieci organizowane są już nie tylko jednodniowe wyjścia do kina czy do teatru ale także kilkudniowe wycieczki w góry, nad morze itp. W ocenie Sądu na pokrycie wszystkich tych wydatków, uwzględniając kwotę 300 zł z programu (...) wystarczająca winna być kwota średnio 80 zł miesięcznie. W toku postępowania ustalono także, że małoletnia J. doświadcza problemów z nauką matematyki w związku z czym korzysta z odpłatnych korepetycji z tego przedmiotu, przy czym koszt jednych zajęć wynosi 50 zł. Sąd przyjął, że małoletnia korzysta z korepetycji średnio 4 razy w miesiącu i wydatek z tego tytułu uwzględnił do kwoty 200 zł miesięcznie. J. O. (1) gra natomiast w piłkę halową w związku z czym potrzebuje odzieży sportowej. Nadto wraz z kolegami założył ligę podwórkową i w związku z tym ponosi wydatki za korzystanie z boiska w wysokości 70 zł miesięcznie. W tych okolicznościach Sąd uwzględnił w kosztach utrzymania J. kwotę 150 zł tytułem wydatków związanych z ligą podwórkową oraz zakupem odzieży sportowej. Dalej Sąd miał na uwadze, że powodowie dojeżdżają do szkoły z L. i w tym celu korzystają z transportu kolejowego, co generuje wydatek rzędu 50 zł miesięcznie. Biorąc pod uwagę, że małoletnia J. dojeżdża także na wizyty u ortodonty, a J. na mecze i zajęcia z piłki halowej Sąd uznał, że łączny kosztów wszystkich tych podróży nie przekracza kwoty 100 zł miesięcznie. Wysokość wydatków na wyżywienie powodów, a także zakup odzieży i obuwia Sąd ustalił mając na uwadze, że co do zasady żadne z nich nie posiada w tym zakresie szczególnych wymagań, a nadto, że zarówno u J. jak i J. minął już okres intensywnego rozwoju fizycznego i nie ma potrzeby tak częstej wymiany ich garderoby, a co za tym idzie zakupione buty czy odzież mogą one nosić do ich zużycia. Koszty leczenia i zakupu leków Sąd ustalił mając na uwadze, że małoletnia J. pozostaje pod opieką ortodonty z usług którego korzysta odpłatnie, odbywając średnio 1 wizytę na 2 miesiące, przy czym koszt takiej wizyty to 50 zł. Sąd uwzględnił także wydatki na zakup leków na sezonowe infekcje czy też leków przeciwbólowych, z których powodowie niewątpliwie korzystają,. Wydatki na zakup środków higieny, czystości i kosmetyki Sąd ustalił mając na uwadze, że zarówno J. jak i J. są już nastolatkami i w związku z tym ich zapotrzebowanie na środki higieny i czystości oraz kosmetyki jest co do zasady takie samo jak w przypadku dorosłych osób, przy czym naturalnie małoletnia J. korzysta z szerszej gamy tych produktów niż J.. Nadto oboje niewątpliwie korzystają także z usług fryzjerskich. Za usprawiedliwione Sąd uznał również uwzględnienie w kosztach utrzymania powodów kwoty po 100 zł miesięcznie tytułem kieszonkowego uznając, że zarówno J. i J. są już w wieku w którym powinni posiadać do własnej dyspozycji pewne środki pieniężne, które mogą przeznaczyć np. na własną rozrywkę tj. wyjść do kina, na basen, czy też do kawiarni z przyjaciółmi.

Reasumując Sąd uznał, że na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb J. O. (1) niezbędna jest kwota 1.464 zł miesięcznie, a na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej J. O. (2) niezbędna jest kwota 1.545, zł miesięcznie. W ocenie Sądu kwota ta odpowiada zarówno potrzebom powódek jak i możliwościom zarobkowym obojga ich rodziców. Na zaspokojenie innych potrzeb małoletniej J. niż te uwzględnione przez Sąd lub na zaspokojenie jej potrzeb na wyższym poziomie, niż ustalono w toku postępowania T. O. winien przeznaczyć środki pochodzące ze świadczenia wychowawczego. Natomiast powód J. O. (1) może na ten cel przeznaczyć środki uzyskiwane z tytułu udziału w meczach klubu (...).

Obowiązek alimentacyjny obciąża obojga rodziców w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 kro).

Przedstawiciel ustawowy powodów swój obowiązek alimentacyjny realizuje częściowo poprzez osobiste staranie o wychowanie dzieci (art. 135 § 2 kro). Nadto jednak winien on również pieniężnie partycypować w pokrywaniu kosztów utrzymania dzieci. Jak ustalono w toku postępowania T. O. zatrudniony jest w firmie (...) S.A. Zakład (...) w P. i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości średnio 4.757,6 zł netto miesięcznie. Z takich dochodów winien on, zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, zaspokoić swoje usprawiedliwione potrzeby oraz przyczynić się do pokrywania kosztów utrzymania trójki swoich dzieci.

Jest oczywiste, że pozwana, będąc świadomą ciążącego na niej obowiązku alimentacyjnego względem dzieci powinna w pełni wykorzystać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Nadto zaznaczyć należy, iż obowiązek łożenia na zaspokojenie potrzeb dzieci jest obowiązkiem szczególnym, którego realizacja powinna wyprzedzać wszelkie inne zobowiązania, czemu ustawodawca niejednokrotnie dał wyraz w przepisach. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą dzieci mają w każdej sytuacji prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Oznacza to, iż oboje rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne, w których sami żyją (por. uch. SN z 16.12.1987 - III CZP 81/86 - OSNC 1988, z. 4 poz. 42).

W toku postępowania ustalono, że G. O. zatrudniony jest w obecnie na ¾ etatu jako sprzedawca i uzyskuje z tego wynagrodzenie w wysokości 3.181,57 zł brutto co daje około 2.498,30 zł netto miesięcznie. Nadto jednak Sąd ustalił, że matka powodów jest osoba zdrową, nie posiadającą orzeczenia o niepełnosprawności ani o niezdolności do pracy. Z informacji uzyskanych z Powiatowych Urzędów Pracy w W. i O. W.. wynika zaś, że minimalne wynagrodzenie dla osób pracujących na stanowisku sprzedawca jakie proponowane było w ofertach dostępnych w tych urzędach w okresie ostatnich 6 miesiącach równe było minimalnej płacy krajowej. W tych okolicznościach Sąd uznał, że możliwości zarobkowe pozwanej w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. oscylują w granicach kwoty co najmniej 4.242,00 zł brutto miesięcznie, czyli około 3221,98 zł netto miesięcznie.

Z takich dochodów pozwana winna zgodnie z zasadą równej stopy życiowej pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz przyczyniać się do ponoszenia kosztów utrzymania małoletnich dzieci. Jak ustalono, poza powodami G. O. posiada na swoim utrzymania małoletnią córkę Z. ur. (...) i pochodzącą z jej aktualnego związku, przy czym w toku postępowania pozwana nie podnosiła jakoby dziecko to posiadało jakiekolwiek szczególne wymagania w zakresie żywienia, higieny, pielęgnacji czy leczenia. Biorąc pod uwagę wiek i potrzeby małoletniej Z., a także fakt, że jest ona uczennicą szkoły podstawowej, podręczniki na tym etapie nauki zapewniane są dzieciom bezpłatnie, a na zakup wyprawki szkolnej G. O. pobiera kwotę 300 zł z programu (...), w oparciu o wiedzę i doświadczenie w zakresie przeciętnych kosztów utrzymania dzieci w wieku Z., posiadanych w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych Sąd uznał, że koszty zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb najmłodszej córki pozwanej nie powinny przekroczyć kwoty 800 zł miesięcznie. Z uwagi na fakt, że pozwana zamieszkuje ze swoją najmłodszą córką i w związku z tym dokłada osobistych starań o jej wychowanie i utrzymanie, częściowo w ten sposób realizując swój obowiązek alimentacyjny względem tego dziecka Sąd uznał, że wydatki te obciążają pozwaną w połowie. Na pokrycie pozostałych potrzeb dziecka pozwana winna przeznaczyć pobierane na jej rzecz świadczenie wychowawcze w wysokości 800 zł miesięcznie. Wydatki na utrzymanie lokalu mieszkalnego zajmowanego przez pozwana, jej partnera i ich wspólne dziecko Sąd uznał za udowodnione i usprawiedliwione do kwoty 1.170 zł miesięcznie (najem 800 zł + prąd 150 zł/m + woda 30 zł/m + TV 40 zł/m + ogrzewanie 150 zł/m). Również te koszty obciążają pozwaną po połowie. Pozostałą ich część, podobnie jak koszty utrzymania małoletniej Z., pokrywać winien partner G. O.. Wreszcie Sąd miał na uwadze, że w toku postępowania pozwana nie wskazywała jakoby ona sama posiadała jakiekolwiek szczególne wymagania w zakresie żywienia, higieny, pielęgnacji czy leczenia.

Biorąc zatem pod uwagę, że możliwości zarobkowe G. O. ustalono na kwotę 3.220 zł netto miesięcznie Sąd zobowiązał ją do łożenia podwyższonych alimentów w kwocie po 730 zł miesięcznie na rzecz J. O. (1) oraz w kwocie po 780 zł miesięcznie na rzecz małoletniej J. O. (2). Alimenty w tej wysokości stanowią 50% całkowitych kosztów utrzymania każdego z powodów. Obciążając każdego z rodziców połową kosztów utrzymania ich dzieci Sąd miał na uwadze, że zarówno J. jak i J. są już nastolatkami i w związku z tym w znacznym zakresie są samodzielne, a co za tym idzie ilość obowiązków opiekuńczo-wychowawczych obciążająca T. O. jako głównego opiekuna dzieci jest mniejsza niż w przypadku młodszych dzieci np. w wieku przedszkolnym. Nadto Sąd miał na uwadze, że możliwości zarobkowe ojca powodów są znacząco wyższe niż możliwości zarobkowe pozwanej, która poza powodami posiada na swoim utrzymaniu jeszcze jedno dziecko. Podkreślić przy tym należy, że alimenty we wskazane wyżej kwocie ustalone zostały od dnia 01.01.2024r., natomiast za okres od 22.08.2023r.do 31.12.2023r. Sąd zobowiązał pozwaną do łożenia na rzecz każdego z powodów podwyższonej renty alimentacyjnej w kwocie po 600 zł miesięcznie. Sąd miał bowiem na uwadze, że do dnia 31.12.2023r. minimalne wynagrodzenie krajowe wynosiło 3.600 zł brutto czyli 2.783,86 zł netto. Jest to o tyle istotne, że w toku postępowania ustalono, że możliwości zarobkowe G. O. oscylują na poziomie co najmniej minimalnej płacy krajowej. W ocenie Sądu w okresie od 22.08.2023r.do 31.12.2023r. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie na rzecz każdego powodów w całości wyczerpywały możliwości zarobkowe pozwanej.

Nawet po uiszczeniu na rzecz powodów alimentów w podwyższonej kwocie pozwana nadal będzie dysponował wystarczającymi środkami na zaspokojenie własnych podstawowych usprawiedliwionych potrzeb, a także na pokrycie obciążających ją usprawiedliwianych kosztów utrzymania najmłodszej córki pochodzącej z jej aktualnego związku.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt 1 i 2 sentencji wyroku, w pozostałym zakresie oddalając powództwo o podwyższenie alimentów (pkt. 3).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 102 k.p.c. i art. 113 ust. 4 u.k.s.c.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1 i 2, zasądzającym alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności

sędzia Dariusz Ratajczak