Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15.07.2023r. B. P., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o obniżenie renty alimentacyjnej obciążającej go na rzecz małoletnich O. i E. rodz. W. w kwocie po 600 zł na rzecz każdej z nich, łącznie 1.200 zł miesięcznie do kwoty po 300 zł miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich pozwanych, zasądzenie od małoletnich pozwanych na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa. Jednocześnie w pozwie złożono wniosek o udzielnie zabezpieczenia poprzez zasądzenie od powódki na rzecz każdej z małoletnich pozwanych obniżonej renty alimentacyjnej w kwocie po 300 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu wskazano, że dnia (...) powódka urodziła kolejne dziecko małoletniego I. K. i w związku z tym wzrosły jej wydatki z uwagi na obowiązek ponoszenia połowy kosztów utrzymania małoletniego syna, które łącznie wynoszą 1.500 zł.

W odpowiedzi na pozew przedstawiciel ustawowy małoletnich pozwanych T. W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazując, że powódka nie wykazała by jej możliwości zarobkowe zmalały od czasu zapadnięcia poprzedniego wyroku reagującego wysokość alimentów obciążających ją na rzecz małoletnich pozwanych, a twierdzenia B. P. o jej złej sytuacji majątkowej nie zostały w żaden sposób wykazane i zostały stworzone wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania. Dalej ojciec małoletnich podniósł, że proponowane przez powódkę alimenty są niezgodne z zasadą równej stopy życiowej, natomiast aktualne koszty utrzymania małoletnich pozwanych wynoszą 2.068,05 zł miesięcznie dla O. i 2.016,35 zł dla E..

W toku rozprawy z dnia 29.11.2023r. swój udział w sprawie zgłosił pełnomocnika przedstawiciela ustawowego małoletnich pozwanych, jednocześnie składają wniosek o zasądzenie od powódki na rzecz małoletnich pozwanych kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnie O. W. ur. (...) i E. W. ur. (...) są córkami B. P. i T. W.. Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 13.12.2021r. wydanym w sprawie sygn. akt XIV C 1043/21 związek małżeński rodziców małoletnich pozwanych rozwiązany został poprzez rozwód z winy B. P.. W orzeczeniu tym wykonywanie władzy rodzicielskiej powierzone zostało obojgu rodzicom, przy czym miejsce zamieszkania dzieci ustalono przy ojcu, uregulowano sposób kontaktów matki z małoletnimi O. i E. oraz obciążono powódkę obowiązkiem alimentacyjnym w kwocie po 600 zł miesięcznie na rzecz każdej z małoletnich córek, łącznie 1.200 zł miesięcznie.

W tamtym czasie powódka pozostawała w związku pozamałżeńskim z A. K., zamieszkiwała samodzielnie w wynajmowanym mieszkaniu przy ul. (...) w W., zatrudniona była w firmie (...) sp. z o.o. sp.k. w W. ze średnim wynagrodzeniem w wysokości 3.000 zł netto miesięcznie. Małoletnia O. W. miała niespełna 6 lat i uczęszczała do przedszkola co wiązało się w wydatkiem w kwocie około 150 zł miesięcznie, a małoletnia E. miała niespełna 2 latka i pozostawały w domu pod opieką ojca. Żadna z dziewczynek nie posiadała szczególnych wymagań w zakresie żywienia, higieny, pielęgnacji czy leczenia, nie przyjmowała na stałe leków, nie pozostawał pod opieką lekarza specjalisty, ani nie korzystały z zajęć dodatkowych. Ojciec małoletnich pozwanych T. W. zamieszkiwał wraz z małoletnimi córkami w mieszkaniu, którego średnie miesięczne koszty utrzymania wynosiły około 1.457 zł i zatrudniony był w firmie (...) sp. z o.o. w P. ze średnim wynagrodzeniem w kwocie około 5.000 zł netto miesięcznie.

Obecnie powódka nadal zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu w W. przy ul (...) przy czym wraz z nią zamieszkuje jej partner A. K.. Średnie miesięczne koszty utrzymania lokalu wynoszą około 1.680 zł, w tym: czynsz najmu 1.400 zł, prąd – 115 zł, woda – 85 zł, 80 zł - środki czystości, chemia gospodarcza. Usprawiedliwione koszty utrzymania B. P. wynoszą łącznie 1.560 zł miesięcznie, w tym: 840 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania, 70 zł – ubezpieczenie powódki, 10 zł – ubezpieczenie małoletniego I., 40 zł – telefon i Internet, 50 zł - odzież i obuwie, 50 zł – kosmetyki, 500 zł wyżywienie.

Dnia (...). powódka urodziła syna I. K. pochodzącego z jej związku z A. K.. Średnie miesięczne koszty utrzymania syna powódki wynoszą 800 zł, w tym: 500zł – mleko, chusteczki, pampersy, 300 zł – witaminy, kosmetyki do pielęgnacji i higieny, odzież i obuwie.

B. P. zatrudniona jest w firmie (...) sp. z o.o. sp.k. w W., przy czym obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim i z tego tytułu pobiera świadczenie w wysokości 3.267,43 zł netto miesięcznie. Nadto na rzecz małoletniego I. powódka pobiera świadczenie wychowawcze 500+.

(...) powódki A. K., który również zatrudniony jest w firmie (...) sp. z o.o. sp.k. w W. i osiąga średnie miesięczne wynagrodzenie w kwocie około 3.300 zł netto, posiada samochód osobowy marki V. (...) o wartości około 100.000 zł.

W zakładzie pracy powódki i jej partnera wypłacane są co roku świadczenia dodatkowe w postaci „wczasów pod gruszą” w kwocie 1.000 zł i dodatku świątecznego w kwocie 1.000 zł.

Małoletnia O. W. ma obecnie 8 lat i uczęszcza do szkoły podstawowej w związku z czym T. W. uiszcza opłaty administracyjne tj. składka na radę rodziców, składka klasowa, a także opłaca różnego rodzaju wycieczki i wyjścia klasowe np. do kina i do teatru. Dodatkowo O. uczęszcza na odpłatne zajęcia taneczne. Natomiast małoletnia E. ma obecnie 4 lata i uczęszcza do przedszkola. Córki powódki nie posiadają szczególnych wymagań w zakresie żywienia, leczenia czy higieny, nie przyjmują na stałe leków, zapadają jednak na sezonowe infekcje i przyjmują wtedy leki. Nadto małoletnie regularnie zażywają witaminy, a z uwagi na atopowe zapalenie skóry, korzystają ze specjalnych kosmetyków do pielęgnacji. W okresie wolnym od nauki ojciec małoletnich organizuje córkom wyjazdy wakacyjne w góry i nad morze. Małoletnie pozwane zamieszkują wraz z ojcem w mieszkaniu stanowiącym jego własność i zakupionym za środki z kredytu. Średnie miesięczne koszty utrzymania lokalu wynoszą około 2.040 zł, w tym rata kredytu – 985 zł, czynsz administracyjny – 699 zł, prąd – 88 zł, TV i Internet – 120 zł, gaz – 50 zł, środki czystości – 100 zł.

Średnie miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej O. wynoszą obecnie 1.816,50 zł, w tym: 680 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania, 500 zł – wyżywienie, 50 zł – środki higieny i czystości, 50 zł – wydatki szkolne, 130 zł – zajęcia dodatkowe, 150 zł – odzież i obuwie, 50 zł –leki, leczenie i witaminy, 50 zł – rozrywka, 150 zł – wakacje, 6,50 zł ubezpieczenie.

Średnie miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej E. wynoszą obecnie 1.754,80 zł, w tym: 680 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania, 400 zł – wyżywienie, 50 zł – środki higieny i czystości, 220 zł – przedszkole, 150 zł – odzież i obuwie, 50 zł –leki, leczenie i witaminy, 50 zł – rozrywka, 150 zł – wakacje, 4,80 zł – ubezpieczenie.

T. W. nadal zatrudniony jest w firmie (...) sp. z o.o. w P., a jego średnie miesięczne wynagrodzenie wynosi 7.202,53 zł netto miesięcznie. Nadto należy on do ochotniczej straży pożarnej i w związku z tym otrzymuje ekwiwalent za udział w akcjach, przy czym z uwagi na obowiązki zawodowe, prace w systemie zmianowym oraz opiekę nad małoletnimi córkami, ilość jego wyjazdów na akcje jest znacznie ograniczona.

Powódka realizuje kontakty z małoletnimi w sposób określony w wyroku Sądu Okręgowego z dnia 13.12.2021r. wydanym w sprawie sygn. akt XIV C 1043/21, ponadto jednak w żaden sposób nie uczestniczy w życiu małoletnich, nie interesuje się ich zdrowiem czy edukacją, nie odbywa z nimi wizyt lekarskich, ani nie utrzymuje kontaktu z nauczycielami.

Matka małoletnich regularnie łoży na ich utrzymanie alimenty w łącznej wysokości 1.200 zł miesięcznie, jednak poza tym w żaden inny sposób nie przyczynia się do pokrywania kosztów ich utrzymania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: odpis aktów USC (k. 12-14); potwierdzenia przelewów przedłożone przez powódkę (k. 15-20); zestawienie wynagrodzenia powódki za 04.2023r. (k. 21); dane z systemu PESEL-SAD (k. 29-37); potwierdzenia przelewów, zawiadamiania, certyfikaty, informacje ze szkoły, kopia karnetu, informacje o opłatach przedszkolnych przedłożone przez stronę pozwaną (k. 47-49, 68-74); zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu T. W. (k. 68); zeznania świadka A. K. (k. 75-75v, 77-płyta CD), zeznania powódki B. P. (k. 75v, 77-płyta CD), zeznania przedstawiciela ustawowego małoletnich pozwanych T. W. (k. 75v-76, 77-płyta CD) oraz dokumentów zgromadzonych w aktach XIV C 1043/21 Sądu Okręgowego w Poznaniu.

Oceniając zeznania powódki B. P. Sąd dał im wiarę wyłącznie w takim zakresie w jakim znalazły potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i nie były sprzeczne z wiedzą i doświadczeniem. W ocenie Sądu zeznania powódki było bowiem nieszczere i niespójne. W toku rozprawy z dnia 29.11.2023r. B. P. kilkakrotnie zmieniała wysokość poszczególnych wydatków ponoszonych przez siebie czy to na utrzymanie mieszkania czy też na utrzymanie małoletniego syna I.. Powódka miała także trudności z określeniem wysokości zarobków, jakie pobierała w okresie rozprawy rozwodowej, a także ze sprecyzowaniem faktycznej wysokości kosztów utrzymania małoletniego I.. W tych okolicznościach Sąd za zawyżone uznał wydatki na rzecz małoletniego I. w kwocie powyżej 800 zł miesięcznie, przy czym okoliczności te zostaną omówione szerzej w dalszej części uzasadnienia. Nadto Sąd nie dał wiary twierdzeniom powódki co do ponoszenia przez nią wydatków na opłacenie wizyt u ortodonty. Okoliczności tych B. P. nie udowodniła, w szczególności nie przedstawiła zaświadczenia z gabinetu ortodontycznego. Za niewystarczające w tym zakresie uznać należało pojedyncze potwierdzenie przelewu kwoty 200 zł dokonanej w marcu 2023r. na rzecz gabinetu stomatologicznego.

Zeznania przedstawiciela ustawowego małoletnich pozwanych T. W. Sąd oceniał jako wiarygodne w znacznej części, były one bowiem jasne, spójne i logiczne, a nadto korelowały z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym. W szczególności Sąd dał wiarę ojcu małoletnich pozwanych co do faktu, że O. uczęszcza na zajęcia taneczne, a małoletnia E. do przedszkola. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania T. W. co do wysokości jego zarobków, częstotliwości z jaką bierze udział w akcjach OSP oraz co do organizowania dla małoletnich pozwanych wyjazdów wypoczynkowych i co do konieczności korzystania przez nie z kosmetyków do pielęgnacji skóry atopowej. Godzi się w tym miejscu zauważyć, że żadna z tych okoliczności nie została zakwestionowana przez stronę przeciwną.

Zeznania świadka A. K. Sąd oceniła jako wiarygodne, były bowiem jasne i logiczne, a nadto szczere. Sąd w szczególności dał wiarę świadkowi co do wysokości jego przeciętnych zarobków oraz co do rodzaju i wysokości świadczeń dodatkowych wypłacanych w jego zakładzie pracy.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów nie wzbudziła wątpliwości Sądu z urzędu, a same strony w tej kwestii nie zgłaszały zarzutów, wobec czego uznano dokumenty z wartościowe dowódy w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą roszczenia powódki był art. 138 k.r.o., zgodnie z którym zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych.

Rozstrzygnięcie w oparciu o art. 138 k.r.o. wymaga zawsze, po pierwsze, porównania stanu istniejącego w dacie poprzedniego ustalenia wysokości alimentów ze stanem istniejącym w dacie orzekania o zmianie alimentów, po drugie oznacza, że upływ czasu, jaki nastąpił od daty ostatniego orzeczenia lub ugody ustalającego alimenty do daty orzekania o zmianie alimentów sam w sobie nie może jeszcze przemawiać za zasadnością powództwa. Na stronie powodowej ciąży wówczas obowiązek wykazania, że zmiany takie nastąpiły stosownie do ogólnej reguły dowodowej z art. 6 k.c. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 k.r.o. należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Przepis ten ustanawia zasadę równej stopy życiowej pomiędzy rodzicami a dziećmi i to niezależnie, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że w ocenie Sądu powódka, mimo ciążącego na niej ciężaru dowodowego z art. 6 k.c., nie udowodniła jakoby od czasu zapadnięcia wyroku Sądu Okręgowego w Pile w sprawie XIV C 1043/21 nastąpiło istotne zmniejszenie lub ustanie jej możliwości zarobkowych i majątkowych, co uzasadniałoby ponowne obliczenie obowiązku alimentacyjnego obciążającego ją względem małoletnich pozwanych. Sąd miał na uwadze, że powodem do obniżenia alimentów na jaki wskazywała B. P. w treści pozwu inicjującego niniejsze postępowanie było urodzenie przez nią kolejnego dziecka i związane z tym obciążenie finansowe. W toku postępowania faktycznie ustalono, że dnia (...) B. P. urodziła małoletniego I. K., pochodzącego z jej aktualnego związku z A. K. i w związku z tym ma na swoim utrzymaniu już trójkę małoletnich dzieci. W ocenie Sądu powódka nie wykazała jednak jakoby sam tylko fakt urodzenia dziecka miał negatywny wpływ na jej możliwości zarobkowe i majątkowe.

Po pierwsze Sąd zważył, że koszty utrzymania małoletniego I. obciążają zarówno powódkę jaki A. K. i to w stopniu równym. O. oni zamieszkują bowiem z małoletnim i w związku z tym swój obowiązek alimentacyjny względem dziecka wykonują w części poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. Ustalając koszty utrzymania tego dziecka powódki, Sąd miał na uwadze, że w treści pozwu powódka oceniała je na kwotę 1.500 zł miesięcznie, następnie jednak w toku rozprawy z dnia 29.11.2023r. wskazała, że jest to kwota od 800 zł do 1.000 zł miesięcznie, a ostatecznie stwierdziła, że na utrzymanie małoletniego I. przeznacza 900 zł miesięcznie. W tych okolicznościach Sąd uznał, że twierdzenia powódki w tym zakresie są niewiarygodne, gdyż miały na celu uzyskanie korzystanego dla niej rozstrzygnięcia. W ocenie Sądu realne usprawiedliwione wydatki na utrzymania małoletniego I. wynoszą 800 zł miesięcznie. Kwotę tę Sąd ustalił w oparciu o własną wiedzę i doświadczenie posiadane w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych. Godzi się przy tym zauważyć, że mieści się ona w dolnym przedziale wydatków wskazywanych przez samą B. P. w toku rozprawy z dnia 29.11.2023r. Nadto należy wskazać, że wydatki na pokrycie ponadstandardowych potrzeb I. powódka winna pokrywać ze świadczenia wychowawczego 500+.

Następnie Sąd zważył, że urodzenie kolejnego dziecka nie było jedyną zmianą jak nastąpiła w sytuacji powódki. W porównaniu z okresem w jakim toczyła się sprawa rozwodowa pomiędzy powódką i T. W., zmianie uległa także sytuacja mieszkaniowa matki małoletnich pozwanych. Jak ustalono w toku postępowania, w grudniu 2021r. powódka zamieszkiwała samodzielnie w wynajmowanym mieszkaniu i sama ponosiła związane z tym koszty. W toku rozprawy z dnia 29.11.2023r. ustalono zaś, że obecnie matka małoletnich pozwanych zamieszkuje w tym samym mieszkaniu wraz z partnerem i ich wspólnym małoletnim synem. Zgodnie z zasadami współżycia społecznego, koszty utrzymania lokalu mieszkalnego obciążają wszystkich domowników w stopniu równym. A zatem koszty lokalowe obciążają powódkę i jej partnera po połowie. Jest to o tyle istotne, że w efekcie tej zmiany zmniejszeniu uległy koszty utrzymania powódki. Oczywiście poza wydatkami na utrzymanie mieszkania matka małoletnich pozwanych musi zaspokoić swoje osobiste potrzeby tj. wyżywienie, odzież itp., przy czym Sąd ustalił, że na zaspokojenie wszystkich osobistych potrzeb B. P. oraz na pokrycie jej udziału w kosztach utrzymania mieszkania wystarczająca winna być kwota 1.560 zł miesięcznie. O ile koszty mieszkaniowe Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedłożone do akt sprawy, a częściowo także zeznania A. K. i B. P., o tyle wydatki na zaspokojenie poszczególnych potrzeb powódki Sąd ustalił w oparciu o własną wiedzę i doświadczenie posiadane w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych, powszechnie dostępną wiedzę na temat aktualnych cen popularnych towarów i usług oraz przy uwzględnieniu zasady równej stopy życiowej rodziców i dzieci, a jedynie częściowo tylko okoliczności podnoszonych przez samą powódkę, albowiem złożone przez nią zeznania były w tym zakresie ogólnikowe. Szczegółów w tej kwestii nie zawierał też pozew inicjujący niniejsze postępowanie. Ustalając wysokość poszczególnych wydatków Sąd miał na uwadze, że B. P. jest osobą dorosłą, a co za tym idzie nie musi co sezon wymieniać swojej garderoby i może korzystać z odzieży i obuwia do ich naturalnego zużycia, a w toku rozprawy 29.11.2023r. zeznała, że odzież i obuwie nabywa w sklepach z odzieżą używaną. Nadto Sąd miał na uwadze, że matka małoletnich pozwanych nie podnosiła jakoby posiadała szczególne wymagania w zakresie żywienia, higieny czy pielęgnacji i w związku z tym wysokość tych wydatków ustalił przy zastosowaniu zasady równej stopy życiowej, na poziomie wydatków przyjętych na zaspokojenie tych potrzeb u małoletnich pozwanych. Wysokość wydatków na ubezpieczenie powódki, a także jej syna I. Sąd ustalił zaś w oparciu o informacje zawarte w zestawieniu wynagrodzenia B. P. za miesiąc kwiecień 2023r. Jak wskazano wcześniej w kosztach utrzymania powódki nie uwzględniono wydatków na ortodontę. W ocenie Sądu B. P. nie wykazała bowiem jakoby faktycznie regularnie ponosiła wydatki na takie wizyty. Za niewystarczające w tym zakresie uznać należy potwierdzenie przelewu kwoty 200 zł dokonanej w marcu 2023r. na rzecz gabinetu stomatologicznego. Z dokumentu tego można wywnioskować jedynie, że powódka opłaciła jednorazową wizytę w gabinecie stomatologicznym, a koszt tej wizyty wynosił 200 zł. Zgodnie zaś z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Wreszcie Sąd zważył, że w okresie od zapadniecie wyroku rozwodowego do złożenia pozwu inicjującego niniejsze postępowanie nastąpiła także zmiana w możliwościach zarobkowych powódki. Jak bowiem ustalono, w trakcie rozprawy przeprowadzonej w sprawie sygn. XIV C 1043/21 w dniu 01.12.2021r. B. P. zeznała, że jej średnie miesięczne zarobki z tytułu pracy w firmie (...) sp. z o.o. sp.k. w W. wynoszą 3.000 zł netto. Z treści zaświadczenia przedłożonego do akt sprawy niniejszej wynika zaś, że obecnie powódka pobiera świadczenie macierzyńskie w kwocie 3.267,43 zł netto miesięcznie. Oznacza to, że jej średnie miesięczne wynagrodzenie z okresu ostatnich 12 miesięcy wynosiło przynajmniej 3.267,43 netto miesięcznie. Zarobki powódki są porównywalne ze średnią wysokością wynagrodzenia otrzymywanego w tym samym zakładzie pracy przez partnera powódki A. K., a podaną przez niego samego w toku rozprawy z dnia 29.11.2023r. Oznacza to, że średnie miesięczne wynagrodzenie B. P. wzrosło o 267 zł. Wzrost wynagrodzenia powódki jest zresztą zgodny ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia krajowego, które w 2021r. wynosiło 2.800 zł brutto miesięcznie, a które począwszy od lipca 2023r. wynosi 3.600 zł brutto miesięcznie. Należy przy tym zauważyć, że w zakładzie pracy powódki i jej partnera pracownikom co roku wypłacane są świadczenia dodatkowe w postaci świadczenia urlopowego w kwocie 1.000 zł i dodatku świątecznego w kwocie 1.000 zł, Można zatem przypuszczać, że średnie miesięczne dochody B. P. z tytułu pracy w firmie (...) sp. z o.o. sp.k. w W. są nawet wyższe niż 3.267,23 zł netto miesięcznie.

Na koniec wskazać należy, że choć strona powodowa nie podnosiła nawet takiego argumentu, to w toku postępowania nie stwierdzono, by od czasu zapadnięcia wyroku w sprawie sygn. akt XIV C 1043/21 zmniejszeniu uległy usprawiedliwione potrzeby małoletnich pozwanych. Wręcz przeciwnie Sąd ustalił, że wydatki na rzecz obu małoletnich wzrosły, co związane jest zarówno z naturalnym rozwojem dziewczynek jak i ze wzrostem cen popularnych towarów i usług. Oczywiste jest bowiem, że wraz z wiekiem dziecka dotychczasowe koszty jego utrzymania wzrastają, a nadto powstają nowe dalsze koszty zaspokojenia potrzeb dziecka. Jak zaś ustalono małoletnia O. uczęszcza już do szkoły podstawowej, co wiąże się z koniecznością zakupu wyprawki, uiszczania opłat administracyjnych oraz pokrywania kosztów wycieczek szkolnych, przy czym świadczenie z programu (...) pokrywa jedynie część z tych wydatków. Nadto starsza córka powódki uczęszcza na odpłatne zajęcia taneczne. Z kolei małoletnia E. uczęszcza już do przedszkola co generuje dodatkowe koszty w postaci opłaty za wyżywienie oraz pobyt dziecka w placówce w wymiarze powyżej 5 godzin. Nadto obie małoletnie nadal znajdują się w okresie intensywnego wzrostu w związku z czym wymagają częstej wymiany odzieży, nadto z uwagi na swój wiek dość często zapadają jeszcze na infekcje sezonowe, co generuje wydatek na zakup leków. O. i E. regularnie też przyjmują witaminy, a nadto korzystają wraz z ojcem z wyjazdów wypoczynkowych.

Mając zatem na uwadze powyższe Sąd uznał, że powódka nie podołała obowiązkowi nałożonemu na nią przez art. 6 k.c. i nie wykazała jakoby z powodu urodzenia kolejnego dziecka, jej możliwości zarobkowe i majątkowe uległy zmniejszeniu. W toku postępowania Sąd ustalił bowiem, że możliwości zarobkowe B. P. w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wynoszą co najmniej 3.267,43 zł netto miesięcznie. Natomiast na pokrycie własnych usprawiedliwionych potrzeb oraz na pokrycie połowy usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego I. powódka potrzebuje co miesiąc kwotę 1.960 zł. Oznacza to, że alimenty zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 13.12.2021r. wydanym w sprawie sygn. akt XIV C 1043/21 w kwocie 600 zł miesięcznie na rzecz małoletniej O. W. i 600 zł miesięcznie na rzecz małoletniej E. W., łącznie 1.200 zł miesięcznie, leżą w granicach możliwości zarobkowych B. P.. Godzi się przy tym zauważyć, że alimenty w dotychczasowej wysokości nie stanowią nawet ponad 30% usprawiedliwionych kosztów utrzymania O. i E.. W efekcie obowiązek zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb córek powódki spoczywa w ponad 70% na ojcu małoletnich, który dodatkowo dokłada osobistych starań o wychowanie i utrzymanie córek. Co prawda pobiera on także na rzecz małoletnich świadczenie wychowawcze 500+, a jego możliwości zarobkowe są wyższe niż w przypadku B. P.. Niemniej żadna z tych okoliczności nie zwalnia B. P. z przyczyniania się chociażby w tak niewielkim stopniu do utrzymania jej małoletnich dzieci.

W tych okolicznościach Sąd oddalił powództwo w całości o czym orzeczono w pkt 1 wyroku z dnia 01.12.2023r.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1964 ze zm.) obciążając powódkę obowiązkiem zwrotu na rzecz małoletnich pozwanych kwoty 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Natomiast kosztami sądowymi obciążono stronę powodową w zakresie dotąd poniesionym.

sędzia Dariusz Ratajczak