Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

UZASADNIENIE

Powód K. K. reprezentowany przez pełnomocnika złożył w dniu 23.08.2019r. (data stempla pocztowego) pozew, domagając się obniżenia renty alimentacyjnej obciążającej go na rzecz dwójki dzieci, H. K. i A. K., w kwocie po 2000 zł na każde z nich do kwoty po 500 zł, czyli łącznie 1000 zł miesięcznie oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że dotychczasowa renta alimentacyjna obciążającej powoda na rzecz małoletnich dzieci A. i H. rodz. K. ustalona została wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. wydanym dnia 22.02.2017r. w sprawie sygn. akt XIV C 40/17 na kwotę po 2000 zł miesięcznie dla każdego z nich oraz że od 2005 r. zamieszkuje on i pracuje na terenie Szwecji, przy czym od 01.06.2017 r. zarejestrowany był w Urzędzie Pośrednictwa Pracy i dopiero z dniem 15.05.2018 r. został zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku cieśla w firmie (...), za miesięcznym wynagrodzeniem (...), czyli około 3294,80 zł, a jego miesięczne podstawie wydatki wynoszą około 2800 zł, w tym czynsz najmu mieszkania – 4000 (...) (1635 zł) i wyżywienie – 1200 zł. Nie jest on zatem w stanie wywiązywać się w całości z tak ukształtowanego obowiązku alimentacyjnego. Obniżenie renty alimentacyjnej do kwoty po 500 zł miesięcznie na każdego z małoletnich pozwanych pozwoli w opinii powoda zaspokoić elementarne potrzeby dzieci i jednocześnie nie narazi go na niedostatek.

W odpowiedzi na pozew złożonej dnia 09.10.2019r. (data stempla pocztowego) przedstawicielska ustawowa małoletnich pozwanych I. K. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na rzecz małoletnich pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych, podważając jakoby w sytuacji powoda doszło do istotnej zmiany jego możliwości zarobkowych bądź majątkowych oraz podnosząc, że twierdzenia K. K. co do wysokości jego aktualnych zarobków i kosztów utrzymania są niewiarygodne. Matka małoletnich wskazała, że w firmie w której powód obecnie pracuje, a której właścicielem jest jego przyjaciel, był już zatrudniony w okresie trwania sprawy rozwodowej i to na cały etat za wynagrodzeniem w wysokości (...), nie tylko jednak nie wyjaśnił na jakiej podstawie zatrudnienie to ustało, ale też nie przedstawił żadnych dowodów nadto, że również obecnie nie może pracować tam w pełnym wymiarze czasu pracy. Co więcej I. K. wskazała, że powód zamieszkuje pod innym adresem niż wynika to z załączonej przez niego umowy najmu lokalu oraz że właścicielem wskazanego w niej mieszkania również jest jego koleżanka. Wreszcie matka małoletnich podniosła, że od czasu wydania przez Sąd Okręgowy w Poznaniu wyroku rozwodowego z dnia 22.02.2017r. wzrosły koszty utrzymania małoletnich pozwanych.

W toku dalszego postępowania strona pozwana reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni H. K. ur. (...) i A. K. ur. (...) są dziećmi K. K. i I. P. pochodzącymi z ich związku małżeńskiego rozwiązanego poprzez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu Wydział XIV Cywilny z siedzibą w P. wydanym dnia 22.02.2017r. w sprawie sygn. akt XIV C 40/17. Orzeczeniem tym Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi ich matce, obciążając obowiązkiem ponoszenia kosztów ich utrzymania i wychowania obojga rodziców i zasądzając od powoda na rzecz każdego z małoletnich renty alimentacyjnej w kwocie po 2000 zł miesięcznie, łącznie 4000 zł miesięcznie.

W tamtym czasie małoletni pozwani zamieszkiwali wraz z matką w wynajmowanym mieszkaniu w W., którego koszty utrzymania oscylowały w granicach kwoty ok. 1960 zł miesięcznie. Małoletni H. K. miał 11 lat, był uczniem szkoły podstawowej, a dodatkowo uczęszczał na zajęcia karate. Ze względu na stwierdzony u niego zespół (...) chłopiec pozostawał pod stałą opieką lekarza psychiatry i przyjmował na stałe leki. Natomiast małoletnia A. K., która miała lat 5, uczęszczała przedszkola i co do zasady była dzieckiem zdrowym. I. K. nie pracowała zawodowo, pozostawała w domu i zajmowała się opieką nad dziećmi, utrzymując się ze środków przekazywanych przez powoda, który od 2005 r. pracował na terenie Szwecji. W trakcie trwania sprawy rozwodowej K. K. zatrudniony był w firmie (...) na umowę o pracę na cały etat jako cieśla i uzyskiwał z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości (...) miesięcznie, czyli około 9000 zł netto miesięcznie. Dodatkowo powód pobierał świadczenie rodzinne na małoletnie dzieci w wysokości około 2000 (...) miesięcznie. Na swoje utrzymanie w Szwecji tj. wynajem mieszkania, wyżywienie i zaspokojenie innych potrzeb, K. K. wydawał zaś około 4000 zł. Powód spłacał także w tamtym okresie kredyt gotówkowy zaciągnięty w Szwecji którego rata wynosiła około 2200 (...) miesięcznie.

Obecnie małoletni pozwani zamieszkują wraz z matką w wynajmowanym mieszkaniu w B. na miesięczne koszty utrzymania którego składają się czynsz – 1000 zł, ogrzewanie – 200 zł i 140 zł – prąd, a nadto opłaty za telefon, TV i Internet. Małoletni H., który jest już uczniem klasy VIII szkoły podstawowej. Nadal pozostaje pod opieką lekarzy psychiatry i psychologa. Poza zespołem (...) zdiagnozowano u chłopca także zespół (...), w wyniku czego w dniu 13.11.2019r. uzyskał on orzeczenie o niepełnosprawności na okres do dnia 02.11.2021r. Poza pokrywaniem kosztów wyżywienia małoletniego H., wydatków związanych z uczęszczaniem przez niego do szkoły tj. zakup wyprawki, opłaty szkolne i koszty wycieczek, a także zakupu odzieży i obuwia dla chłopca, I. P. ponosi także koszty leczenia syna, na które składają się dojazdy do poradni specjalistycznej w G. oraz zakup leków, a nadto zakupuje dla małoletniego specjalne maści na trądzik oraz kosmetyki do pielęgnacji skóry. Małoletnia A. jest obecnie uczennicą klasy II szkoły podstawowej, w związku z czym poza kosztami wyżywienia i zakupu odzieży oraz obuwia dla córki I. P. ponosi także wydatki na uiszczanie opłat szkolnych, zakup wyprawki oraz opłacanie wycieczek. Co do zasady dziewczynka nie choruje przewlekle, jednak obecnie przyjmuje leki przeciwzapalne i jest w trakcie diagnozowania gdyż istnieje u niej podejrzenie boreliozy lub zapalenia stawów. Nadto zaś u małoletniej występuje atopowe zapalenie skóry i w związku z tym wymaga ona stosowania specjalistycznych kosmetyków, środków higieny i czystości oraz środków piorących.

Matka małoletnich pozwanych nadal nie pracuje i pozostaje w domu opiekując się dziećmi na które pobiera świadczenie wychowawcze 500+ w wysokości 1000 zł miesięcznie, świadczenia z funduszu alimentacyjnego – 1000 zł miesięcznie, zasiłki rodzinne - 240 zł miesięcznie, zasiłek pielęgnacyjny na małoletniego H. – 211 zł miesięcznie oraz świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu opieki nad niepełnosprawnym synem w wysokości 1580 zł miesięcznie.

Powód K. K. nadal przebywa i pracuje na terenie Szwecji u tego samego pracodawcy tj. w firmie (...), przy czym w okresie od 15.05.2018 r. do marca 2019r. zatrudniony była tam na 50 % etatu za wynagrodzeniem w wysokości (...), zaś od marca 2019 r. zatrudniony został na pełen etat i jego wynagrodzenie wzrosło do wysokości około (...) netto miesięcznie. Nadto powód nadal pobiera w Szwecji świadczenie rodzinne, które oscyluje w graniach kwoty (...). Na koszty utrzymania powoda na terenie Szwecji składają się natomiast m.in. czynsz najmu lokalu mieszkalnego – 4000 (...) oraz wyżywienie – 1200 zł miesięcznie oraz ponosi koszty ubrania i obuwia, środków czystości i higieny, telefonu. K. K. nadal spłaca także kredyt gotówkowy, który został zaciągnięty jeszcze przed rozwodem.

Od czerwca 2017 r. K. K. nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich pozwany, w związku z czym dwukrotnie już uznany został winnym popełnienia przestępstw z art. 209 § 1 kk przez Sąd Rejonowy w Wągrowcu II Wydział Karny tj. na mocy wyroku z dnia uznany z dnia 01.06.2018 r. wydanego w sprawie sygn. akt II K 314/18 oraz wyroku z dnia 15.03.2019 r. w sprawie sygn. akt II K 977/18. Świadczenia alimentacyjne dla H. i A. rodz. K. wypłacane są z funduszu alimentacyjnego do wysokości po 500 zł miesięcznie na rzecz każdego z dzieci. Powód nie utrzymuje także żadnych kontaktów z małoletnimi dziećmi ani osobistych, ani pośrednich.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: kopia wyroku SO w Poznaniu sygn. XIV C 40/17 k. 4-5, 85-86, kopia potwierdzenia rejestracji w (...) k. 6-7; kopia umowy o pracę k. 8-10, kopia umowy najmu k. 11-14; dane i wydruki z systemu PESEL-SAD k. 21-37; kopia zaświadczenia z PUP k. 57; kopia zaświadczenia o wysokości wynagrodzenie k. 58; zaświadczenie z (...) k. 73; kopia zaświadczenia z (...) k. 74; kopia decyzji (...) k. 84, 161, 162; kopia orzeczenia ze sprawy II K 314/18 k. 87-88; kopia dokumentów ze sprawy II K 977/18 k. 89-103; kopia wywiadu kuratora w sprawie I. N. 435/19 k. 108-111; kopia dokumentów z akt sprawy XIV C 40/17 k. 115-148, 201-202; orzeczenie o niepełnosprawności k. 151; umowa o pracę k. 152; informacja z (...) w P. k. 188; wydruk średniego kursu NBP k. 203; zeznania I. K. k. 154-156, 158-koperta, 205, 208-koperta; zeznania K. K. k. 204-205, 208-koperta.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom K. K., przy czym co do twierdzeń dotyczących wysokości kosztów jego utrzymania jedynie w takim zakresie, w jakim na ich potwierdzenie strona powodowa przedłożyła stosowne dowody. Należy bowiem wskazać, że wysokość tych wydatków wynikająca z treści pozwu i załączonych do niego dokumentów różni się zasadniczo od tej, na jaką K. K. wskazywał w toku rozprawy z dnia 12.02.2020r. Początkowo strona powoda podnosiła, że na swoje wyżywienie powód wydaje on 1200 zł miesięcznie, zaś czynsz najmowanego przez niego lokalu mieszkalnego wynosi 4000 (...) miesięcznie, na dowód czego załączono kopię umowy najmu tego lokalu ( k 11-14 akt ). Następnie w toku rozprawy z dnia 12.02.2020r. kwoty te nie tylko wzrosły odpowiednio do 1000 (...) i 6500 (...) miesięcznie, ale też powód podnosił m.in., że na opłacenie rachunku za prąd przeznacza 1000 (...) miesięcznie, na zakup odzieży i obuwia 500 (...) miesięcznie zaś na środki higieny i czystości – 200 (...) miesięcznie. Choć zaś oczywiste jest, że koszty utrzymania dorosłego pracującego mężczyzny, zamieszkałego na terenie Szwecji są wyższe niż koszty utrzymania w Polsce, to jednak na poparcie twierdzeń wynikających z zeznań K. K. strona powoda nie przedstawiła żadnych dowodów. Powód nie wykazał także, aby z jakichkolwiek powodów (np. zdrowotnych) w okresie od złożenia pozwu do dnia rozprawy z dnia 12.02.2020 r. koszty jego wyżywienia wzrosły ponad dwukrotnie lub by zaistniały jakiekolwiek szczególne okoliczności uzasadniające zmianę wynajmowanego przez niego lokalu na ponad dwukrotnie droższy. Również twierdzenia powoda co do wysokości uzyskiwanych przez niego dochodów oraz wymiaru czasu pracy, na jaki był zatrudniony w firmie (...) w poszczególnych okresach czasu wzbudziły wątpliwości Sądu, przy czym okoliczności zostaną szczegółowo omówione w dalszej części uzasadnienia. W tym miejscu wskazać jedynie należy, że zeznania K. K. co do wymiaru czasu pracy, na jaki był zatrudniony do marca 2019 r. stały w sprzeczności z materiałem dowodnym zebranym w toku tego postępowania. Znamienne jest także, że już w toku postępowania karnego prowadzonego w I połowie 2019 r. przez Sąd Rejonowy w Wągrowcu II Wydział Karny wyjaśnienia K. K. co do wysokości jego dochodów i wymiaru czasu pracy zostały uznane za niewiarygodne. Uwadze Sądu nie uszło nadto, że właścicielem firmy (...) jest przyjaciel powoda – A. P., co było zresztą kilkakrotnie podnoszone w toku postępowania przez stronę pozwaną, a czemu strona powodowa nie zaprzeczyła.

Wątpliwości Sądu nie wzbudziły natomiast zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych, gdyż były jasne i logiczne, a nadto poparte zostały odpowiednimi dowodami w postaci dokumentów przedłożonych do akt sprawy. Przede wszystkim zaś żadna z okoliczności podnoszonych przez I. K. nie została zakwestionowana przez stronę przeciwną.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów nie wzbudziła wątpliwości Sądu z urzędu, a same strony w tej kwestii nie zgłaszały zarzutów, wobec czego uznano dokumenty z wartościowy dowód w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą rozstrzygnięcia w sprawie była treść art. 138 krio, w myśl którego w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie lub zmniejszenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokojenia potrzeb własnymi siłami. Rozstrzygnięcie w oparciu o art. 138 krio wymaga zawsze porównania stanu istniejącego w dacie poprzedniego ustalenia wysokości alimentów ze stanem istniejącym w dacie orzekania o zmianie wysokości alimentów. Na stronie powodowej ciąży obowiązek wykazania, że zmiany takie nastąpiły stosownie do ogólnej reguły dowodowej z art. 6 kc. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 krio należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 krio, w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych, zdrowia i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 krio przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 kc.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że pomimo ciężaru dowodowego z art. 6 kc. powód K. K. nie udowodnił, aby w okresie od wydania przez Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XIV Cywilny w wyroku z dnia 22.02.2017r. w sprawie XIV C 40/17, w którym wysokość renty alimentacyjne należnej od powoda na rzecz małoletnich pozwanych ustalona została na poziomie kwoty po 2000 zł miesięcznie dla każdego z nich, nastąpiła istotna zmiana okoliczności, polegająca albo na zmniejszeniu się usprawiedliwionych potrzeb małoletnich pozwanych albo na zmniejszeniu się możliwości zarobkowych i majątkowych powoda, która uzasadniałyby zmianę wysokości rent alimentacyjnych poprzez ich obniżenie ( art. 138 krio ).

W niniejszej sprawie powód nawet nie powoływał się na argument zmniejszenia się kosztów utrzymania jego małoletnich dzieci, a tym bardziej w żaden sposób nie udowodnił by okoliczność taka miała miejsce. Strona pozwana podniosła natomiast, że koszty te wręcz wzrosły w minionym okresie, co zważywszy na wiek małoletnich pozwanych, ich ciągły rozwój i wynikające z tego zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb należało uznać za oczywiste. Jako przykład wskazać tu można chociażby fakt, że małoletnia A. rozpoczęła już naukę w szkole podstawowej co niewątpliwie wiąże się z koniecznością zakupu wyprawki szkolnej, ponoszenia różnego rodzaju opłat np. za udział w wycieczkach czy z tytułu składek, natomiast u małoletniego H. zdiagnozowano zespół (...) przez co wzrosły koszty jego leczenia. Oczywiste jest nadto, że małoletni pozwani nadal też rosną, przez co konieczne jest wymieniane i uzupełnianie ich garderoby oraz zapewnienie im odpowiedniego wyżywienia i suplementów. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że obydwoje małoletni posiadają szczególne wymagania co do stosowanych przez nich kosmetyków oraz środków higieny i czystości.

Jedynym argumentem wysuniętym przez stronę powodową w treści pozwu inicjującego niniejsze postępowanie, a mającym przemawiać za obniżeniem dotychczasowej renty alimentacyjnej obciążającej powoda na rzecz małoletnich pozwanych, było zmniejszenie się możliwości zarobkowych i majątkowych K. K.. W opinii Sądu powód nie udowodnił jednak jakoby taka okoliczność faktycznie miała miejsce. Co więcej, Sąd dopatrzył się rozbieżności w stanowisku prezentowanym przez stronę powodową w tym zakresie. Należy bowiem wskazać, że w pozwie inicjującym niniejsze postępowanie powód domagał się obniżenia renty alimentacyjnej od dnia 28.06.2019r. wskazując, że po tym jak w czerwcu 2017r. stracił pracę, dopiero 15.05.2018r. ponownie został zatrudniony i obecnie pracuje w firmie (...) otrzymując wynagrodzenie w kwocie (...). Tym czasem w toku rozprawy z dnia 12.02.2020r. K. K. zeznał, że już od marca 2019r. pracuje na pełen etat, a jego wynagrodzenie wynosi netto (...). Oznacza to natomiast, że powód posiadał wyższe zarobki niż deklarował w treści pozwu zarówno w chwili występowania z powództwem o obniżenie alimentów, jak i w terminie mającym stanowić początek okresu, za jaki domagał się on obniżenia alimentów.

Kolejną rozbieżnością w twierdzeniach strony powodowej jest wymiar czasu pracy na jaki powód zatrudniony miał być w okresie do marca 2019r. Do pozwu załączono bowiem kopię umowy o pracę z której wynika, że od 15.05.2018r. powód pracował w firmie (...) na 50% etatu otrzymując wynagrodzenie w kwocie (...). Natomiast w toku rozprawy z dnia 12.02.2020r. K. K. oświadczył, że przed marcem 2019r. zatrudniony był w tej firmie na ¼ etatu. Co więcej, takie same okoliczności powód podnosił w toku postępowania karnego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Wągrowcu II Wydział Karny. O ile zaś okoliczności te nie mają bezpośredniego znaczenia dla istotny niniejszej sprawie, jako że dotyczą okresu od maja 2018r. do marca 2019r. a więc nie obejmowanego niniejszym postępowaniem, to jednak w opinii Sądu tak znaczne rozbieżności w zeznaniach powoda w połączeniu z faktem, że właścicielem firmy (...) jest przyjaciel powoda, dają istotne podstawy do kwestionowania wiarygodności zeznań K. K..

Nawet jednak nie kwestionując zeznań powoda w tym zakresie, Sąd nie znalazł żadnych powodów do uwzględnienia powództwa K. K. o obniżenie renty alimentacyjnej obciążającej go na rzecz małoletnich pozwanych. W toku postępowania ustalono bowiem, że od marca 2019r. wynagrodzenie powoda oscyluje w graniach kwoty (...) na rękę miesięcznie, a nadto że pobiera on świadczenie na dzieci w kwocie (...), co zresztą zostało potwierdzono przez (...) Urząd Wojewódzki w P. pismem z dnia 13.01.2020r. Obecnie K. K. dysponuje zatem każdego miesiąca kwotą około 9260 zł netto miesięcznie ( (...) + (...) = (...) x średni kurs NBP dla koron szwajcarskich - 0,40 zł). Z dokumentów zebranych w aktach sprawy SO w Poznaniu sygn. XIV C 40/17 wynika zaś, że w tamtym okresie K. K. zatrudniony był w firmie (...) na pełen etat za wynagrodzeniem (...) brutto miesięcznie, czyli około 9000 zł netto miesięcznie oraz że pobierał świadczenie rodzinne w wysokości około 2200 (...). Na rozprawie rozwodowej w dniu 8.02.2017r. K. K. zeznał, że jego wynagrodzenie w Szwecji wynosi około 9000 zł miesięcznie ( k 144 akt ). W sytuacji majątkowej powoda nie nastąpiły zatem żadne istotne zmiany co do wysokości jego dochodów.

Powód nie wykazał też, aby w znaczący sposób wzrosły jego usprawiedliwione wydatki, które w czasie sprawy rozwodowej oscylowały w graniach kwoty 4000 zł miesięcznie, nie udowodnił bowiem by w tym zakresie nastąpiły istotne zmiany. W tym miejscu ponownie wskazać należy, że twierdzenia strony powodowej co do kosztów utrzymania K. K. uznane zostały przez Sąd za wiarygodne jedynie w niewielkiej części, w której zgodne były z zasadami doświadczenia życiowego oraz znalazły poparcie w zgromadzonym materiale dowodnym. Na marginesie zaznaczyć przy tym trzeba, że za zmianę w kosztach utrzymania powoda nie można było uznać konieczności spłacania przez niego kredytu gotówkowego. Sam powód przyznał bowiem, że zaciągnął go w 2015r., a więc nie jest to okoliczność mowa. Należy także pamiętać, że obciążenia z tytułu kredytów konsumpcyjnych nie są uwzględniane przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego.

Reasumując skoro powód nie wywiązał się z obowiązku ciążącego na nim na mocy art. 6 kc. i nie wykazał jakoby w okresie od wydania ostatniego orzeczenia regulującego wysokość jego obowiązku alimentacyjnego względem małoletnich pozwanych nastąpiła jakakolwiek istotna zmiana w jego sytuacji majątkowej i zarobkowej, zaś w toku niniejszego postępowania ustalono, że każdego miesiąca nadal dysponuje on środkami w wysokości około 9260 zł netto (wynagrodzenie za pracę + świadczenie rodzinne) należało uznać, że dalsze łożenie na rzecz małoletnich pozwanych renty alimentacyjnej w kwocie po 2000 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich nadal leży w graniach możliwości zarobkowych K. K..

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 z późn. zm.) obciążając powoda obowiązkiem zwrotu na rzecz małoletnich pozwanych kwoty 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Natomiast kosztami sądowymi, na które złożyła się wyłącznie opłata od pozwu obciążono powoda w zakresie dotąd poniesionym.

sędzia Rafał Agaciński