Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Wągrowcu, Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Szymczewska

Protokolant: sekr. sąd. Włodzimierz Żmuda

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2023 r. w Wągrowcu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko małoletniej P. T. reprezentowanej przez matkę J. T.

o obniżenie alimentów

oraz

sprawy z powództwa wzajemnego małoletniej P. T. reprezentowanej przez matkę J. T.

przeciwko M. T.

o podwyższenie alimentów

1.  Oddala powództwo główne w całości;

2.  Zasądza od pozwanego wzajemnego M. T. na rzecz małoletniej powódki wzajemnej P. T. podwyższoną rentę alimentacyjnąw kwocie 950,00 zł (dziewięćset pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, płatną z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 24.07.2023 roku, do rąk matki małoletniej powódki wzajemnej J. T. – i to w miejsce alimentów zasądzonych w pkt 3 wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. z dnia 28 czerwca 2016 r., wydanym w sprawie o sygn. XIV C 369/16:

3.  Wyrokowi w pkt 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

4.  Oddala powództwo wzajemne w pozostałym zakresie;

5.  Obciąża powoda w całości kosztami procesu wynikającymi z powództwa głównego o obniżenie alimentów oraz częściowo, tj. w 37 % kosztami procesu wynikającymi z powództwa wzajemnego o podwyższenie alimentów i zasądza od M. T. na rzecz małoletniej P. T. kwotę 1.233 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty z tytułu zwrotu kosztów procesu w zakresie zastępstwa procesowego;

6.  Zasądza od powoda M. T. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wągrowcu kwotę 148 zł z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych stanowiących część opłaty sądowej od pozwu wzajemnego;

7.  Nie obciąża małoletniej powódki wzajemnej kosztami sądowymi.

sędzia Katarzyna Szymczewska

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 14.06.2023 r. powód M. T. wniósł o obniżenie renty alimentacyjnej obciążającej go na rzecz małoletniej P. T., a zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny w P. z dnia 28.06.2016 r. w sprawie sygn. akt XIV C 369/16, w kwocie 800 zł miesięcznie do kwoty 500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w jego sytuacji nastąpiły zmiany bowiem dnia (...) urodziło się mu kolejne dziecko, jego partnerka nie pracuje i pozostaje z dzieckiem w domu, a z powodu pandemii musiał zawiesić działalność i obecnie jest bezrobotny. Nadto prowadzona jest przeciwko niemu egzekucja komornicza.

W odpowiedzi na pozew, złożonej dnia 24.07.2023 r. (data stempla pocztowego) małoletnia P. T. reprezentowana przez matkę J. T. wniosła o oddalenie powództwa o obniżenie alimentów w całości oraz wystąpiła z pozwem wzajemnym o podwyższenie dotychczasowej renty alimentacyjnej z kwoty 800 zł miesięcznie do kwoty 1.200 zł oraz zasądzenie od powoda/pozwanego wzajemnego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazano, że od czasu poprzedniego orzeczenia w kwestii alimentów zmiany nastąpiły również w sytuacji małoletniej pozwanej. P. obecnie zamieszkuje z matką w domu jednorodzinnym i jest uczennicą klasy III Technikum w Zespole Szkół nr (...) w W., a jej średnie miesięczne koszty utrzymania wynoszą 2.071 zł. Dalej matka małoletniej podniosła, że powód w żaden sposób nie udowodnił swoich twierdzeń, nie przedstawił kosztów utrzymania ani dowodów na ich wykazanie, a nadto od dwóch lat nie utrzymuje kontaktów z małoletnią P. i odmówił partycypowania w kosztach terapii psychologicznej z jakiej dziecko korzystało w minionym roku. Co do swojej sytuacji J. T. wskazała, że zatrudniona jest w Stowarzyszeniu (...) w J. i osiąga zarobki w kwocie średnio 6.302,92 zł brutto miesięcznie.

Pismem procesowym złożonym dnia 27.09.2023 r. powód/pozwany wzajemny wskazał, że podtrzymuje swoje powództwo i jednocześnie wnosi o oddalenie powództwa wzajemnego w całości podnosząc, że powodem braku jego kontaktów z córką są różnice w zdaniach co do sposobu wychowywania córki oraz brak jego zgody na niektóre zachowania małoletniej P.. W ocenie pozwanego matka zaniedbuje P., co doprowadziło do pogorszenia się wyników małoletniej w nauce i popadnięcia w nieodpowiednie towarzystwo. Dalej powód wskazał, że kwestionuje koszty utrzymania małoletniej podane w odpowiedzi na pozew jako zawyżone i niewykazane, w tym koszty wyżywienia gdyż córka nie wymaga specjalnej diety, koszty prywatnej opieki zdrowotnej, zajęć dodatkowych i dojazdów do lekarzy, gdyż małoletnia może korzystać z leczenia w ramach NFZ, a do pozwu nie dołączono dokumentów potwierdzających korzystanie przez nią z zajęć dodatkowych, wydatki na wyposażenie pokoju, które są jednorazowe, wydatki na rozrywkę, przyjęcia czy wyjazdy, które powinny być finansowane ze świadczenia 500+. Nadto co do prezentów powód wskazał, że kupuje je córce we własnym zakresie, jednak ona nie zawsze je przyjmuje, zamiast korepetycji córka powinna zacząć regularnie uczęszczać do szkoły, a koszty zakupu leków nie powinny przekroczyć kwoty 30 zł, gdyż małoletnia nie choruje przewlekle. Wreszcie powód wskazał też, że nie wyraża zgody, by córka wyjeżdżała na wakacje z chłopakiem i nie będzie ich finansował, a koszty utrzymania domu powinny zostać obliczone przy uwzględnieniu, że z małoletnią i jej matką pomieszkuje partner J. T.. Co do swojej sytuacji M. T. sprecyzował, że jego działalność została zawieszona z powodu zadłużenia w regulowaniu zobowiązań publicznoprawnych, aktualnie utrzymuje się on z prac dorywczych osiągając w ten sposób dochód w kwocie 3.500 zł i stara się spłacić zobowiązania, zamieszkuje wraz z partnerką, ich wspólną córką oraz swoimi rodzicami i bratem w domu jednorodzinnym, a jego średnie miesięczne koszty utrzymania wynoszą 3.700 – 4.000 zł.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia P. T. ur. (...) jest córką J. T. i M. T. pochodzącą z ich związku małżeńskiego rozwiązanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny w P. z dnia 28.06.2016 r., sygn. akt XIV C 369/16, w którym powód obciążony został rentą alimentacyjną na rzecz córki w wysokości 800 zł miesięcznie. W tamtym czasie małoletnia P. miała ukończone 9 lat, uczęszczała do szkoły podstawowej i zamieszkiwała wraz z matką w domu jej rodziców, J. T. zatrudniona była jako specjalista ds. kard/sekretarka w Stowarzyszeniu (...) w J. i osiągała zarobki w kwocie około 2.900 zł netto miesięcznie, a M. T. zamieszkiwał w domu swoich rodziców, prowadził własną działalność gospodarczą w branży remontowo-budowlanej z tytułu której uzyskiwał średni miesięczny dochód w wysokości 2.000 zł netto i regularnie realizował kontakty z małoletnią P., poza którą nie posiadał innych osób na utrzymaniu.

okoliczności bezsporne, nadto dowód: dokumenty zebrane w aktach sprawy SO w Poznaniu sygn. akt XIV C 369/16

Obecnie małoletnia powódka wzajemna ma 17 lat i uczęszcza do III klasy Technikum Hotelarskiego w Zespole Szkół nr (...) w W.. P. często opuszcza zajęcia lekcyjne oraz osiąga słabe wyniki w nauce i w związku z tym promocję do klasy II otrzymała warunkowo, a następnie naukę w tej klasie powtarzała. Podręczniki do nauki matka małoletniej musi jej zapewniać we własnym zakresie. W bieżącym roku przeznaczyła na ten cel około 400 zł. Nadto J. T. zaopatrza córkę w przybory szkolne, zeszyty, przybory pisarskie, a także uiszcza opłaty administracyjne w szkole, w tym składkę na radę rodziców 30 zł rocznie, składkę klasową 20 zł itp. Matka małoletniej ponosi też koszty wycieczek szkolnych i wyjść do kina. Część z tych wydatków pokrywana jest ze świadczenia z programu (...) w wysokości 300 zł rocznie, jednak na opłacenie pozostałej części wydatków niezbędna jest kwota średnio 30 zł miesięcznie. Z uwagi na problemy w nauce raz w miesiącu małoletnia korzysta z korepetycji z matematyki, co generuje wydatek rzędu 60 zł miesięcznie. Powódka wzajemna zamieszkuje wraz z matką w domu jej rodziców, zajmując II piętro budynku. Część zamieszkiwana przez P. i jej matkę posiada podliczniki do wody i prądu, a ogrzewana jest przy użyciu pompy ciepła. Średni miesięczny rachunek za energię elektryczną wynosi 200 zł, a za zużycie wody 50 zł. J. T. we własnym zakresie nabywa także butlę gazową do gotowania za kwotę 70 zł miesięcznie. Natomiast ścieki odprowadzane są do wspólnego szamba ekologicznego, które opróżniane jest raz na rok za kwotę 500 zł. Udział małoletniej powódki w kosztach utrzymania mieszkania wynosi 440 zł. Do szkoły P. dojeżdża pociągiem ze (...), a średni miesięczny koszt biletu wynosi 100 zł. Nadto matka małoletniej dowozi córkę na stację PKP w (...) samochodem z miejsca ich zamieszkania. Na pokrycie kosztów paliwa zużywanego na ten cel, a także na dojazdy małoletniej do lekarzy itp. niezbędna jest kwota 100 zł miesięcznie. P. w celu uregulowania gospodarki hormonalnej przyjmuje na stałe tabletki antykoncepcyjne, których koszt wynosi 40 zł miesięcznie, a nadto raz w roku odbywa prywatną wizytę u lekarza ginekologa płacąc kwotę 300 zł. Na pokrycie tych wydatków, a także na zakup leków na sezonowe infekcje czy leków przeciwbólowych niezbędna jest kwota średnio 80 zł miesięcznie. Nadto obecnie małoletnia doświadcza problemów ze stanem psychicznym i w związku z tym w październiku 2023 r. odbyła jedną wizytę u psychologa za kwotę 150 zł. U małoletniej istnieje podejrzenie depresji, jednak ostateczna diagnoza nie została jeszcze postawiona, w związku z czym konieczna jest dalsza diagnostyka w tym zakresie i planowana wizyta u psychiatry. Średni miesięczny koszt diagnostyki i leczenia psychiatrycznego/ psychologicznego to kwota 100 zł. Córka powoda korzysta z telefonu komórkowego, opłacanego w ramach wspólnego abonamentu z matką. Udział P. w tym wydatku wynosi 30 zł miesięcznie. W bieżącym roku małoletnia powódka wzajemna korzystała wraz z matką z wypoczynku letniego nad morzem, przy czym koszt noclegu wyniósł 1.000 zł. Nadto co miesiąc J. T. przekazuje małoletniej P. kieszonkowe, którym rozporządza ona wedle własnego uznania i przeznacza na własną rozrywkę. Usprawiedliwione wydatki na rozrywkę małoletniej to kwota 100 zł miesięcznie. Na zakup odzieży i obuwia dla P. matka małoletniej przeznacza 1.200 zł rocznie, czyli 120 zł miesięcznie. Natomiast na zaspokojenie pozostałych potrzeb powódki wzajemnej niezbędne są co miesiąc kwoty: 600 zł tytułem wyżywienia i 60 zł na zakup kosmetyków i chemii gospodarczej.

dowód: rachunki, faktury, potwierdzenia przelewów, zaświadczenia /k. 31-70, 206-212/, informacja z ZS nr 2 w W. /k. 217-224/, dokumenty zgromadzone w aktach sprawy SR w Wągrowcu sygn. III Nkd 84/22, zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej J. T. /k. 227v-227v, 229-płyta CD/

J. T. zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na pełen etat w Stowarzyszeniu (...) w J. jako specjalista ds. kard/sekretarka i osiąga z tego tytułu zarobki w kwocie średnio 6.302,92 zł brutto miesięcznie, czyli 4.580,08 zł netto. Matka małoletniej powódki wzajemnej pobiera na rzecz P. świadczenie wychowawcze 500+ w kwocie 500 zł miesięcznie.

dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu /k. 30/, zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej J. T. /k. 227v-227v, 229-płyta CD/

M. T. nadal prowadzi własną działalność gospodarczą w branży ogólnobudowlanej, przy czym obecnie jest ona zawieszona, a powód utrzymuje się z prac dorywczych. Dnia 16.02.2022 r. powodowi urodziło się kolejne dziecko, małoletnia J. pochodząca z jego obecnego związku z W. S.. Partnerka powoda nie pracuje i pozostaje w domu opiekując się ich wspólną córką, na którą pobiera świadczenie wychowawcze 500+ w kwocie 500 zł miesięcznie. Młodsza córka powoda nie choruje przewlekle, nie przyjmuje na stałe żadnych leków i nie pozostaje pod opieką lekarza specjalisty. Dziecko nie posiada też żadnych szczególnych wymagań w zakresie żywienia, higieny czy pielęgnacji. Średnie miesięczne koszty utrzymania małoletniej J. wynoszą 1.000 zł.

Ojciec małoletniej powódki wzajemnej nadal zamieszkuje w domu swoich rodziców, w którym wraz z młodszą córką i partnerką zajmuje wydzieloną część. Część domu zajmowana przez powoda i jego rodzinę nie posiada osobnych liczników dla mediów, ani osobnego systemu ogrzewania czy kanalizacji. Koszty utrzymania domu, w tym wydatki na zakup węgla i drewna na opał, są dzielone równo pomiędzy wszystkich mieszkańców. Nadto powód i jego partnerka we własnym zakresie dokonują zakupu żywności oraz środków higieny i czystości. M. T. ponosi także wydatki na zakup własnej odzieży i obuwia, zakup paliwa na dojazd do pracy oraz telefon. Ojciec małoletniej powódki wzajemnej spłaca też zobowiązania z tytułu kredytów gotówkowych i zaległości w składkach ZUS. Zadłużenie powoda względem ZUS wynosi około 6.900 zł. Ani powód ani jego partnerka nie posiadają żadnych szczególnych wymagań w zakresie żywienie, leczenia, higieny czy pielęgnacji.

Okresowo powód nie regulował w pełnej wysokości alimentów zasadzonych na rzecz małoletniej powódki wzajemnej, w związku z czym w 2022 r. na wniosek J. T. komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wągrowcu S. Ż. wszczął przeciwko niemu egzekucję tych świadczeń. Nadto M. T. nie realizuje kontaktów z małoletnią P., przy czym sama małoletnia również nie chce spotykać się z ojcem. Ten stan spowodowany jest przede wszystkim zdarzeniem, do którego doszło w lutym 2022 r. na posesji powoda, kiedy nietrzeźwa P. T. została odwieziona przez kolegów, a następnie doszło do awantury zakończonej interwencją Policji. Zdarzenie to doprowadziło do wszczęcia przeciwko małoletniej powódce jako nieletniej postępowania przed tut. Sądem i zastosowania środka wychowawczego w postaci upomnienia.

dowód: wydruk z (...) /k. 84-85/, zawiadomienie o zajęciu /k. 88-89/, potwierdzenia przelewu /k. 90-122/, dokumentacja kredytowa /k. 123-141/, polisa /k. 142-143/, wezwanie /k. 144/, zeznania podatkowe /k. 147-161/, wydruki wiadomości /k. 163-166/, zaświadczenie z PUP /k. 167/, informacja z ZUS /k. 202/, dokumenty zgromadzone w aktach sprawy SR w Wągrowcu sygn. III Nkd 84/22, zeznania świadka R. T. /k. 226-226v, 229-płyta CD/, zeznania powoda M. T. /k. 226v-227, 229-płyta CD/, zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej J. T. /k. 227v-227v, 229-płyta CD/

W okresie 6 miesięcy do października 2023 r. Powiatowe Urzędy Pracy w W., N., P., B., C. i Ż. dysponowały ofertami pracy na stanowisku pracownika ogólnobudowlanego za wynagrodzeniem do 4.500 zł do 5.000 zł brutto miesięcznie, a na stanowisku sekretarki/kadrowej za wynagrodzeniem do 5.000 zł brutto miesięcznie.

dowód: informacje z PUP /k. 186, 187-196, 198, 200-200v/.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił w oparciu o wymienione dowody z dokumentów oraz zeznania świadków i częściowo stron.

Na wstępie, przed omówieniem oceny zeznań stron należy zauważyć, że choć zasadniczo zgodnie z art. 299 k.p.c. dowód z przesłuchania stron winien mieć charakter jedynie pomocniczy, to specyfika spraw alimentacyjnych czyni dowody z dokumentów oraz zeznań stron zdecydowanie pierwszoplanowymi. Zwykle głównie same strony, a nie osoby postronne są zorientowane w skali życiowych potrzeb i wydatków ponoszonych na ich pokrycie. Również przy ocenie zeznań stron większe znaczenie niż w sprawach innego typu ma ich weryfikacja przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego. To oznacza, że Sąd analizuje zeznania stron w aspekcie przeciętnej wysokości podstawowych kosztów utrzymania osób dorosłych i dzieci w różnym wieku, znanej Sądowi w oparciu o własne doświadczenie życiowe, z doświadczenia związanego z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych oraz z uwagi na posiadanie powszechnie dostępnej wiedzy o cenach popularnych produktów i usług.

Oceniając zeznania powoda M. T. Sąd powziął poważne wątpliwości co do ich wiarygodności w części dotyczącej pracy zarobkowej, w szczególności źródła i wysokości jego dochodów. Powód zeznał, że jego jedynym źródłem utrzymania jest obecnie praca dorywcza w branży remontowo-budowlanej, przy czym wskazał, że trudno jest mu znaleźć nawet takie zajęcia i w związku z tym pracuje tylko sporadycznie, a nadto jego zarobki są raczej niskie. Biorąc pod uwagę własne doświadczenie życiowe, a także powszechną wiedzę na temat aktualnej sytuacji na rynku prac remontowo-budowalnych, skalę zapotrzebowania na fachowców z tej branży, czas oczekiwania na podjęcie i wykonanie przez nich zleceń, a także aktualne nie najniższe stawki za tego rodzaju prace, Sąd uznał twierdzenia powoda za mało wiarygodne. Powszechnie wiadomo, że w obecnych czasach trudno jest o dobrego fachowca, który w rozsądnym terminie podejmie się wykonania remontu czy odświeżenia pomieszczeń. Fachowcy w tej branży są wręcz rozchwytywani. Nie jest także tajemnicą, że koszty takich usług znacząco wzrosły w ostatnich latach. W ocenie Sądu powód zataja zarówno częstotliwość z jaką podejmuje się tzw. „fuch” jak i wysokość uzyskiwanych z tego tytułu dochodów, ewentualnie wbrew swym twierdzeniom, nie dokłada on należytej staranności w poszukiwaniu zatrudnienia. Pozostałe zeznania M. T. odnoszące się do wysokości wydatków na utrzymanie własne i członków rodziny Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim korelowały one ze zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym i nie były kwestionowane przez stronę przeciwną.

Analizując zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej J. T. Sąd uznał je za wiarygodne w znacznej części, były one bowiem jasne i logiczne. W szczególności Sąd miał na uwadze, że matka małoletniej sama wskazała, że w bieżącym roku była z córką nad morzem, przy czym na opłacenie jej noclegu przy tej okazji przeznaczyła 1.000 zł, zaś na zakup odzieży i obuwia dla córki przeznacza 1.200 zł rocznie. Nadto J. T. wskazała, że obecnie P. przyjmuje na stale jedynie tabletki antykoncepcyjne oraz raz do roku odbywa wizytę kontrolną u ginekologa. Co prawda matka małoletniej podniosła, że córka korzysta także z pomocy psychologa, przyznała jednak też, że w zakresie zdrowia psychicznego P. jest jeszcze w trakcie diagnozowania, gdyż podejrzewana jest u niej depresja, w związku z czym czeka ją wizyta u psychiatry. Z wiedzy i doświadczenia Sądu posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych wynika zaś, że co do zasady osoby chore na depresję leczone są przede wszystkim farmakologicznie, a wizyty u lekarzy psychiatrów odbywają kontrolnie co 2-3 miesiące. Dodatkowo mogą odbywać wspomagającą terapię psychologiczną, jeśli leczenie farmakologiczne nie przynosi spodziewanego efektu. W tych okolicznościach, mając na uwadze, że na chwilę obecną trudno jest jednoznacznie stwierdzić, czy małoletnia P. faktycznie choruje na depresję i czy w związku z tym będzie wymagała dalszego leczenia psychiatrycznego, przyjmowania leków lub terapii psychologicznej, nie ma podstaw do uwzględnienia w kosztach utrzymania małoletniej powódki cotygodniowych wydatków na wizyty u psychologa czy psychiatry. Alimenty mają bowiem służyć zaspokojeniu aktualnych, bieżących i faktycznych kosztów utrzymania osoby zobowiązanej. Niemniej za wykazane Sąd uznał, że małoletnia doświadcza pewnych problemów dotyczących sfery zdrowia psychicznego i konieczne jest zdiagnozowanie jej stanu. W ocenie Sądu na ten cel wystarczająca zaś winna być uśredniona kwota 100 zł miesięcznie, która pokryje podstawowe potrzeby P. w tym zakresie. Kolejno Sąd miał na uwadze, że J. T. przyznała, iż część wydatków na rozrywkę małoletniej P. pokrywa jej chłopak, przynajmniej w zakresie w jakim z rozrywek tych korzystają wspólnie, zaś z korepetycji z matematyki korzysta raz w miesiącu. Wreszcie Sąd miał na uwadze, że matka małoletniej powódki wzajemnej potwierdziła, że to sama P. nie chce spotykać się z ojcem od zdarzenia z lutego 2022 r.

Oceniając zaś zeznania świadka R. T., Sąd dał im wiarę w zakresie w jakim korelowały z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym. Niemniej wskazać należy, że zeznania te w znacznej części pozostawały de facto bez większego znaczenia dla istoty niniejszego postępowania. O ile bowiem świadek wskazał wysokość miesięcznych kosztów utrzymania domu zajmowanego przez siebie oraz powoda i jego rodzinę o tyle R. T. nie posiadała żadnych szczegółowych informacji na temat sytuacji materialnej swojego syna, w tym nie posiadała konkretnych wiadomości na temat wysokości wydatków na zaspokojenie potrzeb powoda i jego rodziny, czy też na temat jego możliwości zarobkowych.

Autentyczność przedstawionych przez stronę powodową i powoda dokumentów nie była kwestionowana przez strony, jak również nie wywołała żadnych uzasadnionych wątpliwości Sądu co do ich prawdziwości. Zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowiły one dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenie zawarte w ich treści. Do sprawy przedłożono również informacje z urzędów pracy, kopie orzeczeń sądowych oraz dokumentacji podatkowej. Jako dokumenty urzędowe zgodnie z dyspozycją art. 244 § 1 i 2 k.p.c. stanowiły dowód tego, co zostało w nich w sposób urzędowy zaświadczone.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo M. T. nie zasługiwało na uwzględnienie. Natomiast powództwo wzajemne małoletniej P. T. zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Podstawą roszczenia powoda oraz małoletniej powódki wzajemnej jest art. 138 k.r.o., zgodnie z którym zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokojenia potrzeb własnymi siłami. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 k.r.o. należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron oraz usprawiedliwione potrzeby uprawnionego. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

W niniejszej sprawie, od czasu poprzedniego ustalenia wysokości renty alimentacyjnej upłynęło ponad 7 lat i w tym czasie nastąpiły znaczące zmiany w sytuacji powoda M. T. jak i w sytuacji małoletniej powódki wzajemnej P. T.. W toku postępowania ustalono bowiem, że obecnie powód pracuje dorywczo, gdyż prowadzona przez niego działalność gospodarcza jest zawieszona, a w dniu (...) urodziła mu się kolejna córka małoletnia J., pochodząca z jego związku z W. S., wraz z którymi zamieszkuje obecnie w wydzielonej części domu swoich rodziców. Natomiast małoletnia powódka wzajemna, która obecnie ma już 17 lat i w związku z tym zmianie uległ zarówno zakres jej usprawiedliwionych potrzeb jak i w wysokości kosztów jej utrzymania, co jest wynikiem naturalnego rozwoju dziecka. Wreszcie Sąd miał na uwadze, że w okresie minionych 7 lat nastąpił znaczny wzrost cen popularnych towarów i usług jak i wzrost minimalnego wynagrodzenia, a co za tym idzie wzrost możliwości zarobkowych obojga rodziców małoletniej powódki wzajemnej.

Po przeprowadzeniu całego postępowania dowodowego w niniejszej sprawie i zapoznaniu się ze wszystkimi zgromadzonymi w jego toku dowodami, Sąd ostatecznie uznał, że to powództwo wzajemne małoletniej P. T. przeciwko powodowi M. T. o podwyższenie alimentów zasługuje na uwzględnienie, choć nie w całości. Sąd stwierdził bowiem, że choć sytuacja majątkowa M. T. uległa zmianie, to jednak na skutek znacznych zmian siły nabywczej pieniądza w ciągu 7 lat ukształtowane w 2016 r. alimenty nie mogą obecnie uchodzić za wygórowane. W toku postępowania ustalono, że M. T. posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe w charakterze pracownika remontowego. To właśnie w tym zawodzie ojciec małoletniej P. przez wiele lat pracował, a nawet prowadził własną działalność gospodarczą. Co prawda obecnie działalność ta jest zawieszona, a powód podejmuje wyłącznie prace dorywcze, jednak w ocenie Sądu przyczyn tego stanu rzeczy należy poszukiwać raczej w sferze planów uniknięcia płacenia danin publicznoprawnych w postaci podatków i składek ZUS oraz uniknięcia egzekucji zaległych alimentów, a nie z niemożności znalezienia zleceń w branży ogólnobudowlanej i remontowej. Powszechnie bowiem wiadomo, że fachowcy z tej dziedziny są rozchwytywani, a terminy podejmowania i wykonywania przez nich zleceń są długie. Jak wskazano wcześniej, właśnie z tych względów zeznania powoda co do jego sytuacji zarobkowej Sąd ocenił jako niewiarygodne. Zeznania powoda są w ocenie Sądu niewiarygodne również w zakresie wysokości zarobków jakie rzekomo osiąga on wykonując prace dorywczą. Jak już wcześniej wskazano stawki po jakich na (...) rynku wykonywane są prace remontowo-budowalne znane są tut. Sądowi nie tylko z własnego doświadczenia ale także z informacji na temat kosztów takich prac dostępnych chociażby na stronach i portalach internetowych tj. olx.pl, gratka.pl czy oferteo.pl. (...) się zresztą zauważyć, że w toku rozprawy z dnia 21.11.2023r. powód sam przyznał, że za mały remont wykonany u znajomej w postaci odmalowania pokoju, łazienki i korytarza, trwający zaledwie kilka dni, otrzymał 2.500 zł. W ocenie Sądu powód albo celowo zataja zatem wysokość swoich faktycznych dochodów albo nie dokłada należytej staranności w celu znalezienia pracy i uzyskania środków na utrzymanie siebie oraz swoich małoletnich dzieci. W tych okolicznościach Sąd ustalając możliwości zarobkowe powoda kierował się informacjami uzyskanymi w toku postępowania z Powiatowych Urzędów Pracy zgodnie z którymi w ostatnich 6 miesiącach dostępne były oferty pracy na stanowisku pracownik ogólnobudowlany za wynagrodzeniem w graniach 4.500 zł – 5.000 zł brutto miesięcznie. Na tej podstawie Sąd uznał, że realne możliwości zarobkowe powoda w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wynoszą co najmniej 4.750 zł brutto miesięcznie, co daje około 3.500 zł netto. Zgodnie bowiem z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy m.in. od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, przy czym możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody, jeżeli są niższe niż potencjalne.

Z osiąganych dochodów powód winien zgodnie z zasadą równej stopy życiowej pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz przyczyniać się do ponoszenia kosztów utrzymania małoletnich dzieci, przy czym w toku postępowania ustalono, że poza małoletnią powódką wzajemną M. T. posiada na utrzymaniu małoletnią J., pochodzącą z jego obecnego związku. Sam powód wskazał, że na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb tej małoletniej córki niezbędna jest kwota 1.000 zł miesięcznie. W ocenie Sądu wydatki te obciążają powoda wyłącznie do połowy tj. do kwoty 500 z miesięcznie. Małoletnia J. zamieszkuje bowiem wraz z powodem. Swój obowiązek alimentacyjny względem tej córki M. T. może zatem realizować również poprzez dokładanie osobistych starań o jej wychowanie i utrzymanie. W tych okolicznościach jego udział w finansowym zaspakajaniu potrzeb młodszej córki nie powinien przekroczyć 50%. W pozostałej części koszty utrzymania tego dziecka powinna zaś pokrywać jego matka W. S.. W ocenie Sądu nie jest ona pozbawiona możliwości zarobkowych. W toku postępowania nie ustalono bowiem by posiadała orzeczenie o niepełnoprawności lub była niezdolna do podjęcia pracy zarobkowej. Również partnerka powoda winna zatem podjąć pracę zarobkową i w ten sposób uzyskać środki zarówno na pokrycie własnych usprawiedliwionych potrzeb oraz potrzeby swojej małoletniej córki, a także na pokrycie własnego udział w kosztach mieszkaniowych. Jak wskazano wcześniej, poza kosztami utrzymania małoletniej J., powód musi także zaspokoić własne usprawiedliwione potrzeby. Godzi się przy tym zauważyć, że na miano usprawiedliwionych wydatków nie zasługują raty zobowiązań kredytowych. Z dokumentów przedłożonych do akt sprawy wynika bowiem, że wszystkie te zobowiązania zaciągnięte zostały przez powoda już po 2016 r., a zatem w okresie gdy powód był już obciążony obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz małoletniej P.. Decydując się na zaciągniecie kredytów konsumpcyjnych winien on był zatem „liczyć siły na zamiary” tzn. w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Obowiązek łożenia na zaspokojenie potrzeb dzieci jest bowiem obowiązkiem szczególnym, którego realizacja wyprzedza wszelkie inne zobowiązania, czemu wyraz dał nie tylko ustawodawca w przepisach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ale także Sąd Najwyższy i sądy powszechne w szeregu orzeczeń w kwestii alimentów. W tych okolicznościach raty kredytów konsumpcyjnych nie zostały przez Sad uwzględnione przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego powoda względem małoletniej P. T..

Przechodząc do oceny roszczenia małoletniej powódki wzajemnej, w pierwszej kolejności wskazać trzeba, że z uwagi na znaczny upływ czasu, w niniejszej sprawie konieczne stało się ponowne ustalenie wysokości obowiązku alimentacyjnego M. T. względem małoletniej P.. Wysokość dotychczasowych alimentów ustalana była bowiem gdy małoletnia powódka wzajemna miała zaledwie 9 lat. Obecnie ma ona lat 17 i zbliża się już do osiągnięcia pełnoletności. Nadto niezaprzeczalnym jest, że w okresie minionych 7 lat w diametralnie wzrosły nie tylko szeroko rozumiane „koszty życia” ale też nastąpił wzrost minimalnej płacy krajowej, a co za tym idzie zmieniły się możliwości zarobkowe M. T. i J. T.. Podstawą ustalania obowiązku alimentacyjnego są zaś z jednej strony usprawiedliwione potrzeby małoletniego dziecka, ich zakres i koszty ich zaspokojenia, a z drugiej strony możliwości zarobkowe obojga jego rodziców. Okoliczności te są istotne z uwagi na tzw. zasadę równej stopy życiowej, która obowiązuje pomiędzy rodzicami dziećmi, a która oznacza, że małoletnie dzieci mają prawo do funkcjonowania na poziomie zbliżonym do swoich rodziców, przy uwzględnieniu indywidualnych cech każdego z nich. Z drugiej strony podkreślić trzeba, że zasada równej stopy życiowej obowiązuje również pomiędzy rodzeństwem, w tym rodzeństwem przyrodnim i w związku z tym przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dziecka nie można nie brać pod uwagę obowiązku alimentacyjnego obciążającego ich w stosunku do innych małoletnich dzieci. Posiadanie innych małoletnich dzieci na utrzymaniu wywiera zatem także wpływ na możliwości majątkowe rodziców.

Jak wskazano wcześniej, w oparciu o informacje z Powiatowych urzędów Pracy, możliwości zarobkowe M. T. ustalone zostały na kwotę 3.500 zł netto miesięcznie. Ustalając możliwości zarobkowe przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej Sąd miał jednak na uwadze, że faktyczne dochody jakie J. T. otrzymuje z tytułu pracy w Stowarzyszeniu (...) w J. są nawet wyższe niż te jakie zostały wskazane przez Powiatowe Urzędy Pracy dal osób zatrudnianych na stanowisku sekretarka-specjalista ds. kadr. W tych okolicznościach Sąd uznał, że możliwości zarobkowe matki małoletniej powódki wzajemnej są równe osiąganym przez nią zarobkom i wynoszą około 4.500 zł netto miesięcznie. Z dochodów tych matka małoletniej musi zgodnie z zasadą równej stopy życiowej pokryć własne usprawiedliwione potrzeby, a także partycypować w kosztach utrzymania córki. Jest to o tyle istotne, że wyznacza górną granicę do jakiej koszty utrzymania małoletniej P. mogą zostać uznane za usprawiedliwione i zgodne z zasadą równej stopy życiowej. Gdyby bowiem rodzice małoletniej nadal tworzyli związek małżeński byliby w stanie przeznaczyć na utrzymanie małoletniej P. kwotę około 2.000 zł miesięcznie. Wynika to zarówno w faktu, że rodzice małoletniej wspólnie dysponowaliby kwotą około 8.000 zł miesięcznie, jak i z faktu, że powód w przeciwieństwie do J. T. swoje środki musiałby podzielić po równo pomiędzy siebie oraz dwójkę małoletnich dzieci.

Biorąc pod uwagę powyższe, a także w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w toku całego postępowania Sąd uznał, że na zaspokojenie usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej P. T. wystarczająca winna być kwota 1.900 zł, w tym: 440 zł udział w kosztach utrzymania mieszkania, 600 zł tytułem kosztów wyżywienia, 60 zł zakup kosmetyków i chemii gospodarczej, 120 zł odzież i obuwie, 30 zł wydatki szkolne, 60 zł korepetycje, 100 zł bilet miesięczny, 100 zł dojazdy, 80 zł leki i leczenie, 100 zł konsultacje psychiatryczne/psychologiczne, 30 zł telefon, 80 zł wakacje, 100 zł kieszonkowe i rozrywka. I tak udział małoletniej w kosztach utrzymania domu Sąd ustalił w oparciu o okoliczności wskazane w pozwie wzajemnym. Podobnie Sąd uczynił ustalając wydatki na zakup kosmetyków dla małoletniej. Koszty wyżywienia P. Sąd przyjął na poziomie wskazanym przez powoda M. T. w jego odpowiedzi na pozew wzajemny z dnia 26.09.2023r., stosując tu zasadę równej stopy życiowej tym bardziej, że w toku postępowania nie ustalono by P. T. posiadała w tym zakresie specjalne wymagania, co z kolei mogłoby przełożyć się na zwiększone wydatki celem zaspokojenia jej potrzeb. Wydatki na zakup odzieży i obuwia, korepetycje i wyjazdy wakacyjne Sąd ustalił zaś w oparciu o zeznania J. T., złożone w toku rozprawy z dnia 21.11.2023 r. Matka małoletniej wskazała wtedy, że w bieżącym roku była z córką nad morzem, przy czym na opłacenie jej noclegu przy tej okazji przeznaczyła 1.000 zł, co daje średnio miesięczne 80 zł, na zakup odzieży i obuwia dla córki przeznacza 1.200 zł rocznie, czyli średnio miesięcznie 120 zł, a na korepetycje z matematyki P. uczęszcza raz w miesiącu każdorazowo płacąc za nie 60 zł. Również w oparciu o zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej Sąd oszacował wysokość kieszonkowego P., wydatki na telefon oraz dojazd do szkoły. Co prawda J. T. zeznała, że tytułem kieszonkowego przekazuje córce 200 zł miesięcznie, a pieniądze te P. przeznacza na własne rozrywki. Sąd miał jednak na uwadze, że matka małoletniej przyznała też, że obecnie P. preferuje przebywanie w domu i rzadko gdzieś wychodzi, a kiedy już się na to zdecyduje, to zazwyczaj wychodzi w towarzystwie swojego chłopaka, który częściowo pokrywa wydatki jakie się wtedy pojawiają. W tych okolicznościach Sąd uznał, że realne koszty rozrywki małoletniej powódki, ponoszone wyłącznie przez jej matkę w formie kieszonkowego, nie powinny przekroczyć kwoty 100 zł miesięcznie. Koszt zakupu biletu (...) Sąd ustalił uwzględniając fakt, że miesięczny bilet (...) to koszt 120 zł, przy czym małoletnia uczęszcza do szkoły przez 10 miesięcy w roku, co daje łącznie 1.200 zł rocznie i średnio 100 zł miesięcznie. Z kolei obliczając średni miesięczny udział małoletniej w kosztach zakupu paliwa Sąd brał pod uwagę częste i liczne nieobecności P. w szkole, co realnie wpływa na zmniejszenie liczby dni, w których matka faktycznie musi dowozić ją samochodem z Jabłkowa do (...) na pociąg. W ocenie Sądu koszt paliwa jaki J. T. zużywa w skali miesiąca na ten cel, a także na dowożenie małoletniej na wizyty do lekarzy, biorąc pod uwagę odległość z Jabłkowa do (...) oraz z Jabłkowa do W., średnią cenę paliwa, która w bieżącym roku wynosiła około 6,20 zł/l oraz średnie spalanie rzędu 7 l / 100 km, nie powinien przekroczyć kwoty 100 zł miesięcznie. Sąd miał też na uwadze, że małoletnia i jej matka korzystają ze wspólnego abonamentu, którego miesięczny koszt wynosi 55 zł Okoliczność ta wynika z zeznań J. T.. W związku z tym wydatek na opłacenie abonamentu dla P. Sąd uwzględnił do kwoty 30 zł miesięcznie, czyli nieco ponad połowy całej kwoty uiszczanej przez matkę powódki. Wydatki szkolne Sąd uwzględnił do kwoty 30 zł miesięcznie bowiem z zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki wzajemnej wynika, że na zakup książek przeznacza ona około 400 zł rocznie, a na opłaty szkolne około 50 zł, nadto 1-2 razy w roku wyjścia klasowe do kina w kwocie 30 zł. Choć częściowo wydatki te matka małoletniej może pokryć z kwoty 300 zł jaką otrzymuje z programu (...), to do sfinansowania z jej własnej kieszeni pozostaje nadal kwotą 170 zł. Oczywiste jest także, że poza podręcznikami do nauki małoletnia korzysta w szkole z przyborów pisarskich, zeszytów, piórnika itp. W tych okolicznościach Sąd uznał, że na pokrycie wydatków szkolnych, które nie zostały pokryte z programu (...) J. T. przeznacza co roku około 350 zł, czyli średnio miesięcznie 30 zł. Wreszcie w kwestii wydatków na leczenie małoletniej powódki Sąd już wcześniej wskazał okoliczności jakie brał pod uwagę ustalając ich wysokości. W tym miejscu przypomnieć jedynie należy, że obecnie P. przyjmuje na stale tylko tabletki antykoncepcyjne za kwotę 40 zł miesięcznie i raz do roku odbywa wizytę kontrolną u ginekologa za kwotę 300 zł, co średnio miesięcznie daje 65 zł. Uwzględniając ewentualne dodatkowe wydatki na zakup leków na sezonowe infekcje czy środków przeciwbólowych, sumę kosztów w zakresie leków i leczenia Sąd uwzględnił do kwoty 80 zł miesięcznie. Dodatkowo Sąd doliczył do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniej powódki wzajemnej kwotę 100 zł miesięcznie na diagnostykę i leczenie psychologiczno-psychiatryczne, jak bowiem wskazano wcześniej, P. jest jeszcze w trakcie diagnozowania i na chwilę obecną nie można jednoznacznie stwierdzić, że w kolejnych miesiącach faktycznie będzie wymagała regularnego korzystania z terapii psychologicznej z częstotliwością wizyt raz na tydzień. Jeśli bowiem faktycznie okaże się, że małoletnia choruje na depresję, to istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że będzie musiało zostać wprowadzone u niej leczenie psychiatryczne, w szczególności farmakologiczne. Z wiedzy i doświadczenia Sądu posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych wynika zaś, że w przypadku depresji, po rozpoczęciu leczenia farmakologicznego (a leki stosowane w psychiatrii należą do refundowanym w wysokim stopniu), po jej początkowym etapie w trakcie którego dobierane są właściwe leki i ich dawkowanie, nie ma konieczności odbywania co miesięcznych wizyt u psychiatry, co z kolei ma istotny wpływ na zmniejszenie się związanych z tym wydatków.

W tych okolicznościach Sąd uznał, że pozew M. T. przeciwko małoletniej P. T. o obniżenie renty alimentacyjnej jest całkowicie bezzasadny i w związku z tym powództwo jego oddalił w całości, o czym orzeczono jak w pkt 1 wyroku.

Mają zaś na uwadze, że od czasu zapadnięcia wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 28.06.2016 r., sygn. akt XIV C 269/16 usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej P. T. wzrosły do kwoty 1.900 zł, a nadto, że wzrosły również możliwości zarobkowe M. T. i obecnie wynoszą co najmniej 3.500 zł netto miesięcznie, Sąd zasądził od pozwanego wzajemnego na rzecz małoletniej powódki wzajemnej podwyższone alimenty w kwocie 950 zł miesięcznie, o czym orzeczono jak w pkt 2 wyroku, w pozostałej części powództwo oddalając (pkt 3 wyroku).

Godzi się zauważyć, że alimenty w zasadzonej kwocie stanowią 50 % całkowitych kosztów utrzymania małoletniej P.. Rozdzielając koszty utrzymania małoletniej po połowie pomiędzy oboje rodziców Sąd miał na uwadze, że choć P. zamieszkuje na stałe z matką i to J. T. dokłada osobistych starań o wychowanie i utrzymanie córki, to jednak z uwagi na wiek powódki wzajemnej, która lada chwila ukończy 18 rok życia, zakres tych starań jest znacznie mniejszy niż w przypadku młodszych dzieci. P. nie wymaga już bowiem pomocy w codziennej higienie, karmienia, przebierania czy chociażby odprowadzania do przedszkola, jak to ma miejsce w przypadku młodszych dzieci. Sąd miał przy tym na względzie, że od lutego 2022 r. praktycznie zaniknęło osobiste zaangażowanie powoda w proces wychowania małoletniej córki oraz nie utrzymują oni ze sobą kontaktów, niemniej nie sposób przypisać całości odpowiedzialności za ten rzeczy powodowi. Okoliczności zdarzenia z lutego 2022 r., symptomy demoralizacji oraz pogorszenie wyników w nauce stanowiły usprawiedliwienie dla wyrażania przez powoda niezadowolenia z poczynań nastoletniej córki oraz próby skorygowania jej postawy. Jeśli stosunkowo dojrzała 16-letnia wówczas powódka wzajemna uznała, że z tej przyczyny nie chce widywać się z ojcem, to nie dysponował on właściwie żadnymi mającymi walory wychowawcze i przymiot etycznych środkami, którymi mógłby wpłynąć na decyzję córki i sposób postrzegania przez nią ojca. Kierując się powyższym Sąd nie podzielił stanowiska wyrażonego w uzasadnieniu pozwu wzajemnego, wedle którego pozwanego powinno obciążać 60 % kosztów utrzymania niemal dorosłej córki.

W sprawie z powództwa M. T. Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 2 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm) obciążając go obowiązkiem zwrotu na rzecz małoletniej P. T. kwoty 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Natomiast kosztami sądowymi obciążono powoda w zakresie dotąd poniesionym.

W sprawie z powództwa małoletniej P. T. o kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 ¹ k.p.c. i art. 100 k.p.c. oraz § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm). Strona powodowa wygrała powództwo wzajemnej w 63%, a strona pozwana w 37%. Na koszty strony powodowej składały się koszty zastępstwa w postępowaniu z powództwa wzajemnego w kwocie 900 zł. Pozwany wzajemny winien zatem zwrócić powódce wzajemnej kwotę 333 zł (900 x 37%).

W tych okolicznościach w pkt 5 wyroku Sąd zasądził od pozwanego wzajemnego M. T. na rzecz powódki wzajemnej P. T. kwotę 1.233 zł tytułem kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami (900 zł + 333 zł).

W pkt 6 wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 1144 z póź. zm.) Sąd obciążył pozwanego M. T. kwotą 148 zł tytułem 37% kosztów sądowych, z uiszczenia których strona powodowa była zwolniona z urzędu.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1, zasądzającym alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności.

sędzia Katarzyna Szymczewska