Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

UZASADNIENIE

Powód A. L. (1), reprezentowany przez pełnomocnika, złożył w dniu 30.03.2018r. pozew o ustalenie wygaśnięcia z dniem 1.04.2018r. obowiązku alimentacyjnego względem pełnoletniej córki M. L. (1) ostatnio ustalonego w ugodzie sądowej z dnia 19.12.2013r. w sprawie III RC 235/13 tut. Sądu oraz orzeczenie o kosztach procesu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W uzasadnieniu strona powodowa podniosła, że M. L. (1) jest już osobą pełnoletnią, a choć po ukończeniu szkoły średniej podjęła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w P., to odbywa je w trybie zaocznym. Pozwana osiąga też własny dochód z tytułu umowy o pracę w klubie fitness w W. i w związku z tym jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Natomiast powód posiada na utrzymaniu drugie dziecko – małoletnią córkę A. L. (2).

Na rozprawie z dnia 18.05.2018r. M. L. (1) wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Powód A. L. (1), zastępowany przez pełnomocnika, nie stawił się na żadnej z przeprowadzonych rozpraw i nie złożył zeznań w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

M. L. (1) ur. (...) jest córką A. L. (1) pochodzącą z jego małżeństwa z A. Z., rozwiązanego poprzez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z/s w P. z dnia 11.09.2003r. wydanym w sprawie sygn. akt XIV C 439/03.

Ostatni raz wysokość obowiązku alimentacyjnego powoda wobec M. L. (1) ustalona została ugodą, zawartą przed tut. Sądem dnia 19.12.2013r. w sprawie sygn. akt III RC 235/13 na kwotę 600 zł miesięcznie. Pozwana miała wtedy ukończone 16 lat, uczęszczała do liceum o profilu biologiczno-chemicznym w W. i zamieszkiwała z matką. Poza alimentami otrzymywanymi od powoda M. L. (1) nie posiadała żadnych innych dochodów i pozostawała na utrzymaniu matki. Pozwana posiadała także orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, gdyż chorowała na astmę oskrzelową. Orzeczenie to zostało wydane na czas określony do dnia 19.03.2016r.

A. L. (1) pozostawał w tamtym czasie w związku małżeńskim z M. L. (2) oraz posiadał na utrzymaniu małoletnią córkę – A. L. (2) ur. (...), pochodzącą z tego związku. Powód utrzymywał się z prowadzenia własnej działalności gospodarczej pod nazwą Zakład Produkcyjno-Usługowy (...).

W 2016r. M. L. (1) rozpoczęła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w P. na kierunku wychowanie fizyczne. Pozwana studiowała w trybie zaocznym i opłacała czesne w kwocie 475 zł miesięcznie. Nadto wobec faktu, że zajęcia na uczelni odbywały się w systemie 3 weekendy zjazdowe i jeden wolny, bądź pięć weekendów zjazdowych i jeden wolny, to pozwana pracowała także na cały etat jako instruktor fitnessu w firmie (...), osiągając w ten sposób wynagrodzenie w kwocie 1535 zł netto miesięcznie. Pozwana zamieszkiwała wraz z matka i dziadkiem w W. w mieszkaniu stanowiącym własność dziadka, a tytułem udziału w kosztach utrzymania oraz własnego wyżywienia przekazywała im 300 zł miesięcznie. Jednakże będąc na drugim roku studiów M. L. (1) zmuszona była zrezygnować z dalszej nauki. Ze względu bowiem na występującą u niej astmę oskrzelowa nie mogła zaliczyć jednego z przedmiotów tj. pływania. W związku z tym z dniem 05.04.2018r. została wykreślona z listy studentów. Nadto z dniem 30.06.2018r. upłynął okres czasu, na który pozwana zatrudniona była w firmie (...).

Obecnie pozwana studiuje na Akademii Wychowania Fizycznego w P., na kierunku dietetyka. Nauka na tym kierunku podjęła z dniem 01.10.2018r., a stan jej zdrowia nie będzie przeszkodą w ich ukończeniu, bowiem zaliczenie zajęć z pływania nie jest w tym przypadku obowiązkowe. Studia te są bezpłatne, jednak nauka odbywa się wyłącznie w trybie stacjonarnym. W związku z tym, że zajęcia edukacyjne prowadzone są od poniedziałku do piątku, w godzinach od 07:00 do 12:00, a popołudniami prowadzone są także nieobowiązkowe wykłady, M. L. (1) przeprowadziła się do P. i obecnie zamieszkuje w wynajmowanym mieszkaniu, które dzieli ze swoim chłopakiem. Udział pozwanej w kosztach utrzymania tego mieszkania wynosi około 915 zł miesięcznie i obejmuje połowę opłat za czynsz, rachunki za media i Internet oraz opłatę do wspólnoty. M. L. (1) zażywa leki na astmę oraz migrenę, a średni miesięczny koszt ich zakupu to kwota około 150zł. Nadto pozwana nosi także okulary, na zmianę z soczewkami, a koszt wymiany okularów oraz zakupu soczewek i płynu do nich to kwota około 70 zł miesięcznie. Każdego miesiąca M. L. (1) ponosi także koszt własnego wyżywienia – 350 zł, zakupu odzieży i obuwia – 150 zł, środków higieny i czystości – 100 zł, opłaty abonamentu telefonicznego – 50 zł oraz koszty własnej rozrywki – 50 zł. Pozwana korzysta także z komunikacji miejskiej, a koszt biletu okresowego, przy uwzględnieniu zniżki studenckiej wynosi 25 zł miesięcznie. Choć zaś nauka na kierunku dietetyka jest bezpłatna, to pozwana nabywać musi na własny koszt kitel na zajęcia z chemii, podręczniki oraz inne przybory edukacyjne, przy czym na pokrycie tych potrzeb wystarczająca jest każdego miesiąca kwota 30 zł. Łączne miesięczne koszty utrzymania pozwanej wynoszą zatem 1890 zł.

M. L. (1) nadal pracuje zarobkowo, jednak ze względu na system, w jakim odbywają się zajęcia edukacyjne na uczelni, jest to praca w niepełnym wymiarze czasu, świadczona na podstawie umowy zlecenia. Pozwana pracuje obecnie na recepcji, a średni dochód jaki otrzymuje przepracowując popołudnia i weekendy to kwota około 1400 zł netto miesięcznie.

Matka pozwanej z zawodu jest sprzedawcą i w tym charakterze pracowała do końca września 2018r. w kwiaciarni. Poprzednio zatrudniona była także jako pomoc kuchenna. Obecnie pozostaje natomiast bez pracy.

A. L. (1) nadal prowadzi własną działalność gospodarczą pod nazwą Zakład Produkcyjno-Usługowy (...), w ramach której zajmuje się produkcją okuć budowalnych. W 2017r. powód uzyskał łączny dochód w kwocie 37321,03 zł netto, w tym 34741,18 zł z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz 2579,85 zł z innych źródeł ( k 73 akt ). Średni miesięczny dochód powoda w minionym roku podatkowym wyniósł zatem około 3110 zł netto miesięcznie. Obecnie powód nie pozostaje już w związku małżeńskim z M. L. (2), bowiem na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w P. z dnia 29.11.2016r. wydanego w sprawie sygn. akr XIV C 888/15 związek to rozwiązany zostało poprzez rozwód. Nadto na mocy tego orzeczenia powód obciążony został obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz małoletniej córki A. L. (2) w kwocie 450 zł miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: odpis aktu urodzenia k. 7; informacja z (...) k. 9; dokumentacja medyczna pozwanej k. 24, 26-30, 38; potwierdzenie wpłaty czesnego i opłaty k. 25, 82; decyzja dziekana k. 31; kopia PIT-37 i PIT-36L z potwierdzeniem nadania k. 32-36; zaświadczenie o zarobkach i zatrudnieniu k. 38, 52; informacja z PUP k. 49, 65, 78, 80, 110; zestawienie wydatków k.57; faktury, rachunki, paragony, potwierdzenie przelewów k. 58, 62-64, 85-88; orzeczenie o niepełnosprawności k. 59-60; recepta k. 61; kopia wyroku SO XIV C 888/15 k. 68-69; potwierdzenie wpłaty alimentów k. 70; polisa OC k. 84; informacja z US k. 73; kopia umowy najmu i pośrednictwa k. 93-98, 100-105; zaświadczenie k. 113; informacja o dochodach za sierpień 2018 r. k. 115; kopia legitymacji k. 116; informacja o przyjęciu na studia k. 117; kopia umowy zlecenia k. 118; zeznania M. L. (1) k. 39-40, 90-91, 119-120 oraz dokumenty zgromadzone w aktach SR w Wągrowcu sygn. III RC 235/13/2.

Zeznania pozwanej M. L. (1) Sąd ocenił jako wiarygodne w przeważającej części. Były one bowiem jasne, logiczne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w toku postępowania. Jednakże za sprzeczne z wiedzą i doświadczeniem życiowym Sądu, uznać należało twierdzenie pozwanej dotyczące wysokości kosztów zakupu środków higieny i czystości, odzieży i obuwia oraz leków. Należy bowiem wskazać, że pozwana nie znajduje się już w okresie intensywnego rozwoju fizycznego i nie wymaga już tak częstej wymiany garderoby jak np. dzieci lub młodzież poniżej 18 roku życia. Sąd wziął jednak pod uwagę, iż M. L. (1) prowadzi aktywny tryb życia, uprawia sport, studiuje na Akademii Wychowania Fizycznego, a nadto pracuje w recepcji i w związku z tym uznał, że na zakup odzieży i obuwia oraz środków higieny i czystości niezbędne będą kwoty 150 zł i 100 zł miesięcznie. Ustalając zaś wysokość wydatków na zakup leków, Sąd wziął pod uwagę, że choć leki na astmę pozwana zakupuje co miesiąc, to migrena występuje u niej zazwyczaj okresowo i tylko wtedy ponosi koszt zakupu niezbędnych lekarstw. W związku z tym uznać należało, że łączna średnia miesięczna wysokość tych wydatków nie powinna przekroczyć kwoty 150 zł. Sąd uznał także, iż ponoszenie comiesięcznego wydatku tytułem opłaty abonamentu telefonicznego i spłaty telefonu w kwocie 180 zł nie zostało w żaden sposób uzasadnione. Należy bowiem wskazać, że nie tylko na rynku usług telefonicznych dostępny jest dużo niższy abonament, ale też możliwy jest zakup dużo tańszego aparatu telefonicznego, który w pełni zaspokoi podstawowe potrzeby pozwanej w tym zakresie. W związku z tym, za usprawiedliwiony koszt utrzymania pozwanej Sąd uznał wyłącznie koszt opłaty abonamentu telefonicznego i to tylko do wysokości 50 zł miesięcznie. W pozostałej zaś części zeznania pozwanej nie wzbudziły wątpliwości Sądu.

Treść i autentyczność zebranych w sprawie dokumentów nie wzbudziła wątpliwości Sądu z urzędu, a same strony w tej kwestii nie zgłaszały zarzutów, wobec czego uznano dokumenty z wartościowy dowód dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą roszczenia powoda jest art. 138 krio, zgodnie z którym zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Zmiana wyroku lub umowy, którą ma na względzie art.138 krio, może między innymi polegać stwierdzeniu ustania obowiązku alimentacyjnego, wobec odpadnięcia którejś z przesłanek uzasadniających ten obowiązek, czy to po stronie uprawnionej, czy to po stronie zobowiązanej ( por. wyrok SN z 21.01.1999 r., I CKN 1292/98, nie publ. ). Rozstrzygnięcie w oparciu o art. 138 krio wymaga zawsze, po pierwsze, porównania stanu istniejącego w dacie poprzedniego ustalenia wysokości alimentów ze stanem istniejącym w dacie orzekania o roszczeniu o uchylenie alimentów, po drugie oznacza, że upływ czasu, jaki nastąpił od daty ostatniego wyroku alimentacyjnego do daty orzekania o zmianie wysokości alimentów lub o wygaśnięciu tego obowiązku, sam w sobie nie może jeszcze przemawiać za zasadnością powództwa. Na stronie powodowej ciąży wówczas obowiązek wykazania, że zmiany takie nastąpiły stosownie do ogólnej reguły dowodowej z art. 6 kc. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 krio, należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza to czy dziecko może już utrzymać się samodzielnie oraz możliwości zarobkowe i majątkowe stron.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 krio, w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.

Dziecko, które osiągnęło pełnoletność nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje usprawiedliwienie w dotychczas osiąganych wynikach w nauce ( por. wyrok SN z 14.11.1997r., III CKN 257/97, OSNC 1998, nr 4, poz. 70). Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka mieści się bowiem w katalogu obowiązków troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka nałożonych przez ustawodawcę w art. 96 § 1 krio.

Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dziecka. Rodzice zmuszeni są dzielić się z dzieckiem nawet bardzo szczupłymi dochodami według zasady równej stopy życiowej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt okoliczności faktycznych niniejszej sprawy należy stwierdzić, że strona powodowa nie udowodniła takiej zmiany okoliczności w porównaniu do poprzedniego orzekania o obowiązku alimentacyjnym, która uzasadniałaby stwierdzenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego A. L. (1) wobec pełnoletniej córki M. L. (1) ( art. 6 kc w zw. z art. 138 krio i art. 133 § 1 krio). Sąd zważył bowiem, że choć M. L. (1) jest pełnoletnia, to nadal uczy się. Nadto jak ustalono, choć faktycznie pracuje, to osiągane przez nią dochody nie wystarczają na pokrycie wszystkich jej usprawiedliwionych potrzeb.

W toku niniejszego postępowania ustalono, że zarówno na etapie nauki w szkole średniej, jak i później na studiach nauka pozwanej zawsze przebiegała prawidłowo. Nigdy bowiem wcześniej nie zdarzyło się, aby powtarzała rok. Nadto po ukończeniu liceum w 2016r. M. L. (1) podjęła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w P. na kierunku wychowanie fizyczne, a choć z dniem 05.04.2018r. będąc na II roku studiów, pozwana została wykreślona z listy studentów, to sytuacja ta nie była przez nią zawiniona. Jak bowiem ustalono M. L. (1) zmuszona była zrezygnować z dalszej nauki, po tym jak z powodu astmy oskrzelowej nie była w stanie zdać egzaminu z obowiązkowych zajęć z pływania. Niemniej pozwana ponownie podjęła studia na tej samej uczelni, tym razem na kierunku dietetyka, na którym zajęcia z pływania nie są obowiązkowe, a stan jej zdrowia nie będzie przeszkodą w ukończeniu nauki na tym kierunku. Skoro zaś M. L. (1) jest obecnie na etapie zdobywania wykształcenia i zawodu, które pozwolą jej na samodzielne utrzymanie się w przyszłości, to rodzice pozwanej mają obowiązek wspierać ja w tych dążeniach, również poprzez zapewnianie jest niezbędnych środków utrzymania.

Dalej Sąd zważył, że M. L. (1) faktycznie pracuje i osiąga własny dochód. Jednakże jej możliwości zarobkowe są znacznie ograniczone i nie przekraczają kwoty 1400 zł netto miesięcznie. Choć bowiem w poprzedniej pracy osiągała dochód w kwocie 1535 zł, to pracowała wtedy na cały etat. Obecnie natomiast ze względu na fakt, że studia na wybranym przez nią kierunku prowadzone są wyłącznie w trybie stacjonarnym, a zajęcia odbywają się od poniedziałku do piątku, pozwana może pracować zarobkowo tylko w godzinach popołudniowych oraz w weekendy. Choć zaś M. L. (1) ukończyła kurs instruktora piłki ręcznej, instruktora treningu funkcjonalnego oraz szkolenie z rozciągania i aktywności kobiet w ciąży, to biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że pozwana jest jeszcze osobą młodą ze znikomym stażem pracy oraz doświadczeniem zawodowym i musi łączyć studia stacjonarne z pracą, uznać należało, iż obecnie uzyskiwane przez nią dochody w kwocie 1400 zł netto miesięcznie w całości wyczerpują jej możliwości zarobkowe.

Jak natomiast wcześniej ustalono, całkowity koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb pozwanej wynosi 1890 zł miesięcznie. Przy czym wskazać należy, że ustalając tą kwotę, Sąd opierał się nie tylko na twierdzeniach pozwanej, ale też na materiale dowodowym zebranym w toku całego postępowania, ale także na doświadczeniu życiowym oraz wiedzy na temat przeciętnych kosztów utrzymania osób w wieku pozwanej posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postepowań alimentacyjnych (art. 228 § 2 kpc).

Jak już wskazano wcześniej, co do zasady wydatki wskazane przez M. L. (1) nie wzbudziły wątpliwości Sądu, a poza wcześniej omówionymi wyjątkami ich wysokość zgodna była z wiedzą i doświadczeniem życiowym Sądu. Niemniej w tym miejscu wskazać należy, że w ocenie Sądu brak jest podstaw do tego by za usprawiedliwiony koszt utrzymania pozwanej uznać wydatki związane z posiadaniem przez nią samochodu. Skoro bowiem M. L. (1) zamieszkuje obecnie w P., a poruszając się po mieście korzysta z komunikacji miejskiej, to posiadanie samochodu oraz opłacanie związanych z tym kosztów, w tym kosztów paliwa, uznać należy za zbędne. Nadto, o ile oczywiste jest, że w toku nauki pozwana będzie musiała zakupywać różnego rodzaju przybory szkolne, materiały edukacyjne oraz pomoce naukowe np. kitel, to biorąc pod uwagę kierunek studiów na jaki uczęszcza M. L. (1), uznać należało, iż wydatek z tym związany nie powinien przekroczyć kwoty 30 zł miesięcznie.

Niemniej oczywiste jest, że osiągając dochód w wysokości 1400 zł netto, pozwana nie jest w stanie pokryć wszystkich swoich usprawiedliwionych potrzeb, a co za tym idzie to rodzice nadal są zobowiązani do ich zaspokojenia (art. 133 § 1 kro).

Jak ustalono w toku tego postępowania, matka pozwanej – A. Z., pozostaje obecnie bez zatrudnienia. Biorąc pod uwagę to, że z zawodu jest ona sprzedawcą oraz że żadna ze stron postępowania nie wskazała, aby z jakichkolwiek powodów była ona niezdolna do podjęcia pracy, uznać należało, że możliwości zarobkowe A. Z., w rozumieniu art. 135 § 1 krio równe są co najmniej najniższemu krajowemu wynagrodzeniu tj. kwocie 1535 zł netto. Z tak uzyskiwanych środków matka pozwanej winna częściowo pokrywać usprawiedliwione potrzeby córki.

Wobec faktu, że A. L. (1), zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, ani razu nie stawił się na przeprowadzonych w toku tego postępowania rozprawach i nie skorzystał z prawa do złożenia wyjaśnień w sprawie, ustalając jego możliwości zarobkowe Sąd opierał się w całości na innych dowodach zgromadzonych w aktach sprawy. W szczególności zaś, na informacji o dochodach powoda za rok 2017, udostępnionej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w W.. Choć bowiem na ostatniej rozprawie w dniu 16.10.2018r., pełnomocnik powoda przedłożył do akt sprawy zestawienie należnego podatku dochodowego za sierpień 2018r., sporządzone przez biuro rachunkowe obsługujące powoda, dokument ten dotyczył zaledwie części roku podatkowego. Sąd uznał, że w przeciwieństwie do informacji z US w W., nie odzwierciedla on wysokości dochodu osiągniętego przez powoda w ciągu całego roku podatkowego i w związku z tym, nie może stanowić podstawy do wyliczenia wysokości średniego miesięcznego dochodu. Skoro zaś z w 2017 r. powód uzyskał łączny dochód w kwocie 37321,03 zł netto (34741,18 zł z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz 2579,85 zł z innych źródeł), co w przeliczeniu daje średni miesięczny dochód w wysokości 3110 zł netto miesięcznie, uznać należało, że możliwości zarobkowe powoda w rozumieniu art. 135 § 1 krio równe są kwocie co najmniej 3110 zł netto miesięcznie. Z kwoty tej powód winien zaspokoić własne usprawiedliwione potrzeby oraz partycypować w kosztach utrzymania pozwanej.

W związku z powyższym, Sąd nie znalazł podstaw do tego, aby uwzględnić żądanie powoda. Należy bowiem wskazać, że w treści pozwu A. L. (1), zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika, jako przyczynę uzasadniającą wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego obciążającego go na rzecz M. L. (1) wskazał tylko i wyłącznie fakt osiągniecia przez nią pełnoletności oraz posiadania własnych dochodów. Powód nie twierdził, a tym bardziej nie udowodnił, aby świadczenie alimentów było dla niego połączone z nadmiernym uszczerbkiem, bądź aby było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ( art. 133 § 3 krio i art. 144(1) krio ). W toku postepowania ustalono natomiast, że powód choć posiada obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej córki A. L. (2), to ma też środki finansowe pozwalające mu na realizację obu tych obowiązków.

Choć bezsporne jest, że pozwana jest osobą pełnoletnią oraz osiąga własny dochód, to jak ustalono w toku tego postępowania, dochód ten jest niewystarczający na pokrycie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb M. L. (1). Nadto wobec faktu, że pozwana kontynuuje naukę i jest osobą młodą, ze znikomym stażem zawodowym i doświadczeniem, otrzymywane przez nią wynagrodzenie w całości wyczerpuje jej aktualne możliwości zarobkowe, a jednocześnie kontynowanie przez nią studiów jest w pełni zasadne i usprawiedliwione.

Mając powyższe na uwadze i stwierdzając, że powód nie udowodnił wygaśnięcia jego obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej ( art. 6 kc ), powództwo należało oddalić.

O kosztach orzeczono zgodnie z wynikającą z art. 98 § 1 kpc zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztami tymi obciążono powoda, którego żądanie w całości zostało oddalone.

SSR Rafał Agaciński