Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 listopada 2020 r.

Sąd Rejonowy w Wągrowcu, Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dariusz Ratajczak

Protokolant : sekr. sąd. Iwona Witt

po rozpoznaniu w dniu 04 listopada 2020 r. w Wągrowcu

na rozprawie

sprawy z powództwa małol. S. M. reprezentowanego przez matkę M. B.

przeciwko P. M.

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego P. M. na rzecz małoletniego powoda S. M. rentę alimentacyjną w kwocie 740,00 zł (siedemset czterdzieści złotych) miesięcznie, począwszy od dnia 20.03.2020 r., płatną z góry do 15-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniego powoda M. B.,

2.  zasądza od pozwanego P. M. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wągrowcu kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych,

3.  zasądza od pozwanego P. M. na rzecz małoletniego powoda S. M. kwotę 1.800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

4.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

sędzia Dariusz Ratajczak

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 20.03.2020 r. (data stempla pocztowego) matka małoletniego powoda, reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o zasądzenie od pozwanego P. M. na rzecz małoletniego S. M. renty alimentacyjnej w kwocie po 750 zł miesięcznie. Jednocześnie w pozwie wniesiono o udzielenie zabezpieczenia powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na rzecz powoda renty alimentacyjnej po 750 zł miesięcznie na czas trwania postępowania.

W uzasadnieniu wskazano, że od połowy listopada 2019 r. rodzice małoletniego nie mieszkają razem i obecnie małoletni zamieszkuje wraz z matką w domu jej rodziców. Dotychczas pozwany jedynie raz w grudniu 2019 r. przesłał na rzecz syna kwotę 600 zł tytułem alimentów i w żaden inny sposób nie uczestniczył w pokrywaniu jego kosztów utrzymania. Małoletni ma zaś 2,5 roku i na jego utrzymanie niezbędna jest kwota 1.080 zł miesięcznie, na którą składają się wydatki na zaspokojenie potrzeb szczegółowo wskazanych w pozwie. Matka małoletniego powoda, która nie pracuje, jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku, partycypuje w tych kosztach w połowie, a jej rodzicie nie pobierają od nie żadnej opłaty tytułem czynszu ze względu na jej trudną sytuację materialną. Pozwany jest natomiast zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie (...), na stanowisku stolarza i z tego tytułu uzyskał w 2018 r. dochód w wysokości 50.000 zł.

W odpowiedzi na pozew, złożonej dnia 28.05.2020r. (data stempla pocztowego) P. M. wniósł o oddalenie powództwa powyżej kwoty 600 zł miesięcznie wskazując, że w jego ocenie koszty utrzymania małoletniego powoda wynoszą 880 zł miesięcznie, a zatem alimenty w kwocie 600 zł stanowią 2/3 tych kosztów. W szczególności matka małoletniego zawyżyła według pozwanego koszty zakupu pieluch dla dziecka, gdyż chłopiec ma już 2,5 roku i nie potrzebuje tak dużo pieluszek jak młodsze dzieci. Nadto według ojca małoletniego do koszów jego utrzymanie nie powinny być doliczane koszty zakupu prezentów i zabawek, gdyż te winny być kupowane przez każdego rodzica we własnym zakresie. P. M. podniósł także, że wbrew twierdzeniom strony powodowej, regularnie przekazuje na utrzymanie syna kwotę 600 zł miesięcznie. Wreszcie pozwany wskazał, że zamieszkuje wraz z rodzicami i bratem, w domu stanowiącym własność rodziców, jego zarobki oscylują w graniach kwoty średnio 3.650 zł miesięcznie, a jego koszty utrzymania wynoszą około 2.030 zł miesięcznie, w tym m.in. 700 zł tytułem udziału w kosztach utrzymania domu i wyżywienia.

Postanowieniem z dnia 11.05.2020r. tut. Sąd udzielił zabezpieczenia w sprawie zobowiązując pozwanego do łożenia na rzecz małoletniego S. M. tymczasowej renty alimentacyjnej w kwocie po 540 zł miesięcznie.

W toku postępowania strony wymieniały się pismami procesowymi, w których przedstawiały swoje argumenty i kontrargumenty co do wysokości kosztów utrzymania małoletniego powoda. Ostatecznie w piśmie z dnia 15.10.2020r. strona pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika oszacowała koszty utrzymania małoletniego na kwotę łącznie 1.161 zł miesięcznie, w tym m.in. 226,66 zł – terapia neurologopedyczna i wizyty lekarskie, 71,67 zł – udział małoletniego powoda w kosztach zakupu opału, 50 zł – pieluchy. Natomiast w piśmie z dnia 02.11.2020r. strona powodowa wskazał, że ostateczne koszty utrzymania małoletniego S. M. wynoszą łącznie 1.344,18 zł, w tym m.in. 226,66 zł – terapia neurologopedyczna i wizyty lekarskie, 71,67 zł – udział małoletniego powoda w kosztach zakupu opału, 150 zł – pieluchy, 50 zł – zabawki i rozrywka, 25 zł – komitet rodzicielski oraz 8,85 zł – podatek od nieruchomości.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletni S. M. ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku M. B. i P. M.. Do połowy listopada 2019r. rodzice małoletniego zamieszkiwali razem, prowadzili wspólne gospodarstwo domowe i wspólnie pełnili bieżącą pieczę nad dzieckiem. Po ich rozstaniu małoletni powód zamieszkał wraz z matką w domu jej rodziców, koszty utrzymania którego wynoszą około 800 zł miesięcznie, w tym prąd – 135 zł, woda – 100 zł, gaz butlowy – 40 zł, wywóz odpadów komunalnych – 112 zł, TV – 125 zł oraz opał na ogrzewanie domu i wody – 290 zł. Udział małoletniego powoda w tych wydatkach wynosi 200 zł miesięcznie.

Od września 2020r. małoletni powód rozpoczął naukę przedszkolną i w związku z tym matka małoletniego uiszcza opłatę za pobyt dziecka przez dodatkowe 2 godziny dziennie w wysokości 44 zł miesięcznie oraz komitet rodzicielski w kwocie 25 zł miesięcznie. Małoletni żywi się zarówno w domu jak i w przedszkolu, choć zaś nie posiada on żadnych szczególnych wymagań w zakresie żywienia, to jednak nadal spożywa mleko Bebiko. Całkowity koszt wyżywienia małoletniego wynosi zaś 400 zł miesięcznie. Koszt zakupu kosmetyków oraz środków higieny i czystości dla małoletniego wynosi 130 zł miesięcznie, w tym 50 zł na zakup pieluch. Na zakup odzieży i obuwia dla dziecka niezbędna jest kwota 150 zł miesięcznie. Z uwagi na wstępowanie u małoletniego opóźnień w rozwoju mowy będzie on odbywał terapię neurologopedyczną, na którą będzie uczęszczał 4 razy w miesiącu. Jednorazowy koszt takich zajęć to kwota 50 zł. Natomiast całkowite koszty leczenie dziecka, w tym terapii i wizyt lekarskich, a także zakupu witamin wynosi 240 zł miesięcznie. Do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego należą także wydatki na zakup zabawek, książeczek edukacyjnych, zainteresowania w wysokości 50 zł miesięcznie. Całkowite miesięczne koszty utrzymania małoletniego S. M. wynoszą zaś około 1.230 zł.

Matka małoletniego powoda posiada wykształcenie wyższe, ukończyła studia na wydziale administracji, obecnie jednak nie pracuje zawodowo, jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku i pobiera na rzecz małoletniego świadczenie wychowawcze 500+.

P. M. z zawodu jest technikiem technologii drewna, zatrudniony jest natomiast na pełen etat na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) na stanowisku operatora i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w średniej wysokości 3.475,26 zł netto miesięcznie. Nadto ojciec małoletniego podejmuje prace dorywcze z których uzyskuje dochód w wysokości około 500 zł miesięcznie.

W roku podatkowym 2019 pozwany P. M. osiągnął przychód w wysokości 62.053,32 zł, czyli około 5.170 zł brutto miesięcznie.

Pozwany zamieszkuje wraz z rodzicami i bratem w domu stanowiącym własność rodziców i w związku z tym przekazuje im co miesiąc kwotę 700 zł tytułem udziału w kosztach utrzymania domu oraz wyżywienia, a dodatkowo wykonuje zakupy na potrzeby gospodarstwa domowego za kwotę około 200 zł miesięcznie. Nadto ojciec małoletniego przeznacza kwotę 200 zł miesięcznie na zakup żywności do pracy, 100 zł miesięcznie na opłacenie abonamentu, 150 zł miesięcznie na zakup odzieży i obuwia, 100 zł miesięcznie na zakup kosmetyków, środków higieny i czystości, 100 zł na zakup leków i leczenie, 100 zł na rozrywkę oraz 300 zł na opłacenie OC samochodu, przegląd i zakup paliwa.

W okresie od rozstania z matką małoletniego do wydania przez tut. Sąd postanowienia o zabezpieczeniu z dnia 11.05.2020r. P. M. dobrowolnie łożył na utrzymanie małoletniego S. kwotę 600 zł miesięcznie. Nadto w bieżącym roku przekazał ona także M. B. kwoty: 1.086 zł jaką otrzymał tytułem ulgi na dziecko od podatku, 250 zł tytułem dodatkowych środków dla syna od siebie i swoich rodziców, 100 zł dla syna z okazji Dnia Dziecka, a nadto wręczył małoletniemu prezent z okazji urodzin w postaci samochodu, odzieży i pościeli. Średnio miesięcznie na realizację kontaktów z małoletnim S., w tym zakup prezentów okolicznościowych P. M. wydaje około 150 zł.

Co do zasady pozwany utrzymuje sporadyczne osobiste kontakty z małoletnim. W okresie ostatnich 6 miesięcy P. M. spotkał się z synem 3 razy tj. w maju i 2 razy w październiku oraz kilkakrotnie rozmawiał z nim przez telefon.

Obecnie przed tut. Sądem toczy się pomiędzy rodzicami małoletniego postępowanie o powierzenie władzy rodzicielskiej oraz ustalenie kontaktów z małoletni.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody: odpis zupełny aktu urodzenia k. 8; rachunki, faktury, potwierdzenia zapłaty k. 9-10, 12-23, 68-73, 76, 97, 99-101, 103-107, 115-117, 128-129; zaświadczenie z PUP k. 11; zeznanie podatkowe PIT-37 i PIT-11 k. 24-27, 31-33; wydruk z systemu PESEL-SAD k. 38-43; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 61, 89; potwierdzenia przelewów k. 62-67, 74, 102, 130; oświadczenie rodziców pozwanego k. 76; zaświadczenie z przedszkola k. 96, 127; opinia lekarska k. 98, 114; zeznania i oświadczenia M. B. k. 90-91, 93-płyta, 131-132,136-płyta, P. M. k. 91-92, 93-płyta, 132-133, 136-płyta.

Co do zasady Sąd ocenił zeznania M. B. jako wiarygodne, w szczególności te dotyczące kosztów utrzymania małoletniego powoda i udziału pozwanego w wykonywaniu bezpośredniej pieczy nad synem, albowiem w przeważającej części okoliczności przez nią powołane poparte zostały dokumentami przedłożonymi do akt sprawy, a nadto ostatecznie nie były kwestionowane przez stronę pozwaną. Wątpliwości Sądu wzbudziły jedynie podawane przez matkę dziecka koszty zakupu pieluch dla małoletniego, przy czym kwestia ta zostanie omówiona w dalszej części uzasadnienia.

Wątpliwości Sądu nie wzbudziły także zeznania pozwanego i to zarówno co do wysokości osiąganych przez niego zarobków i kosztów jego utrzymania jak i co do kwot jakie łozy na realizację kontaktów z synem i zakup prezentów dla niego albowiem również one znalazły poparcie w pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym, a nadto także nie były kwestionowane przez stronę przeciwną.

Autentyczność przedstawionych przez stronę powodową i pozwanego dokumentów nie była kwestionowana przez strony, jak również nie wywołała żadnych uzasadnionych wątpliwości Sądu co do ich prawdziwości. Zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowiły one dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenie zawarte w ich treści. Do sprawy przedłożono również odpis aktu urodzenia małoletniego powoda, zeznania podatkowe oraz pisma z PUP w W.. Jako dokumenty urzędowe zgodnie z dyspozycją art. 244 § 1 i 2 k.p.c. stanowiły dowód tego, co zostało w nich w sposób urzędowy zaświadczone.

Sąd zważył, co następuje:

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców, tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

Mając na uwadze powyższe należy w pierwszej kolejności wskazać, że opierając się na całości materiału dowodowego zgromadzonego w toku niniejszego postępowania Sąd ustalił, iż na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego S. M. niezbędna jest każdego miesiąca kwota około 1230 zł, w tym udział w kosztach utrzymania domu - 200 zł, przedszkole - 69 zł (pobyt + komitet), wyżywienie - 400 zł (w domu i w przedszkolu), kosmetyki, środki higieny i czystości oraz pieluchy - 130 zł, odzież i obuwie - 150, terapia neurologopedyczna, wizyty lekarskie i witaminy - 236 zł oraz zabawki, książeczki edukacyjne, zainteresowania i rozrywka - 50 zł. Sąd szacując wysokość poszczególnych wydatków na potrzeby małoletniego miał na uwadze, że ostatecznie wysokość kosztów wyżywienia chłopca, zakupu odzieży i obuwia oraz leczenia i zakupu witamin była całkowicie niesporna pomiędzy stronami co wynika wprost zarówno z zeznań złożonych przez P. M. i M. B. w toku ostatniej rozprawy przeprowadzonej 04.11.2020r. jak i z treści ostatnich złożonych przez strony w toku tego postępowania pism procesowych (k. 119-120 i k. 125-126). Co do zasady strony doszły także ostatecznie do porozumienia w kwestii wysokości udziału małoletniego powoda w kosztach utrzymania domu, w którym zamieszkuje wspólnie z matką. Jedyną różnicą w tym zakresie była kwota 8,85 zł tytułem udziału dziecka w podatku od nieruchomości, o uwzględnienie którego wnosiła strona powodowa, której jednak ostatecznie Sąd nie uwzględnił w kosztach utrzymania dziecka, ze względu na fakt, iż jest to koszt związany z kwestią własności nieruchomości i jako taki winien być ponoszony wyłącznie przez właściciela posesji.

Do samego końca postępowania sporna była natomiast pomiędzy stronami wysokość wydatków na pieluchy dla małoletniego S.. W tej kwestii Sąd podzielił stanowisko strony pozwanej, a mianowicie uwzględnił ten wydatek do wysokości 50 zł miesięcznie. Choć bowiem matka małoletniego utrzymywała, że dziecko faktycznie zużywa nadal trzy opakowanie pieluch w miesiącu, zaś sam pozwany przyznał, że w trakcie jego ostatniej wizyty dziecko nadal nosiło w ciągu dnia pieluchę, to jednak należy zauważyć, że co do zasady nawet jeżeli dzieci w wieku małoletniego powoda nadal korzystają z pieluszek, to zazwyczaj taka konieczność występuje w trakcie spoczynku nocnego, gdyż w ciągu dnia potrafią już dość skutecznie sygnalizować swoje potrzeby. Przeprowadzenie u dziecka treningu czystości i nauczenie go sygnalizowania swoich potrzeb jest zaś zadaniem rodziców i jego wynik zależy jedynie od ilości poświęconego na to czasu.

Drugą sporną pomiędzy stronami postępowania kwestią była zasadność zaliczenia do usprawiedliwionych kosztów utrzymania dziecka wydatków związanych z zakupem zabawek i rozrywką. W tym przypadku Sąd podzielił stanowisko strony powodowej. Należy bowiem wskazać, że biorąc pod uwagę wiek małoletniego powoda i etap rozwoju, na którym się obecnie znajduje, tego rodzaju wydatki należy uznać nie tylko za usprawiedliwione, ale też konieczne dla umożliwienia dziecku właściwego rozwoju fizycznego, kulturalnego, a nawet społecznego. Wbrew stanowisku które zdaje się utrzymywać strona pozwana, w zakres wydatków tej kategorii nie wchodzi bowiem jedynie zakup faktycznych zabawek, ale także wszelkiego rodzaju książeczek edukacyjnych, gazetek itp. przedmiotów, którymi dziecko naturalnie w tym wieku zaczyna się interesować jak również opłacenie wyjścia dziecka na sale zabaw, do ZOO czy zapewnienie mu innych atrakcji. Sąd miał na uwadze, że w toku postępowania pozwany wskazywał, iż sam chciałby mieć możliwości zakupienia synowi zabawek i innych prezentów. Jednakże jak ustalono, na chwilę obecna w bardzo ograniczonym zakresie wykonuje on osobiste kontakty z synem, które zresztą nadal są przedmiotem sporu - toczy się w tym zakresie inne postępowanie, małoletni zaś już w tym momencie powinien mieć zagwarantowane środki na zaspokojenie swoich potrzeb w tym zakresie. Mając więc na uwadze, że to matka jest rodzicem pierwszoplanowym, powinna ona mieć zapewnione środki choć w minimalnym zakresie na ten cel i w ocenie sądu jest to kwota 50 zł miesięcznie, w której powinien partycypować pozwany, co nie zmienia faktu, iż przy możliwościach zarobkowych pozwanego może on sobie pozwolić, na przeznaczenie we własnym zakresie osobnej kwoty na ten cel, gdy samodzielnie będzie spędzał czas z synem. Na marginesie wskazać nadto należy, że również pozwany w swoich usprawiedliwionych kosztach utrzymania wymienia wydatki z kategorii rozrywka, a zatem uwzględnienie w kosztach utrzymania jego syna kwoty 50 zł tytułem wydatków na zabawki i rozrywkę należy uznać za zgodne z zasadą równej stopy życiowej.

Na koniec wskazać należy, że do kosztów utrzymania dziecka Sąd doliczył także kwotę 25 zł miesięcznie jaką matka dziecka ponosi tytułem opłaty komitetu rodzicielskiego. Konieczność ponoszenia tego wydatku została bowiem udowodniona odpowiednim dokumentem (k. 127).

Jest bezsporne, że małoletni powód nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, a co za tym idzie rodzice są zobowiązani do mu alimentowania zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. Obowiązek ten obciąża ich w stopniu uzależnionym od usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz od możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców (art. 135 § 1 k.r.o. oraz art. 129 § 2 k.r.o.).

Jak była już mowa o tym wyżej, usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego powoda wynoszą obecnie około 1.230 zł miesięcznie.

W toku postępowania ustalono, iż przedstawicielka ustawowa małoletniego posiada wykształcenie wyże magisterskie w kierunku administracja, jednak obecnie nie pracuje, zarejestrowana jest jako osoba bezrobotna, bez praw do zasiłku. Choć zaś oczywiste jest, że swój obowiązek alimentacyjny wobec syna realizuje ona poprzez osobiste staranie o jego wychowanie (art. 135 § 2 kro), to jednak winna również pieniężnie partycypować w kosztach jego utrzymania. Mając zaś na uwadze, że M. B. jest osoba młodą i zdrową, nie posiadającą orzeczenia o niepełnosprawności lub niezdolności do pracy, w oparciu o wiedzę na temat aktualnej sytuacji na rynku pracy, posiadaną przez Sąd w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych, w toku których konieczne było zwracanie się do okolicznych urzędów pracy z zapytaniem o dostępne oferty pracy, Sąd uznał, że wysokość możliwości zarobkowych M. B. w rozumieniu art. 135 § 1 krio oscyluje na poziomie co najmniej najniższego wynagrodzenia krajowego tj. kwoty 2.600 zł brutto, czyli około 1.880 zł netto miesięcznie. Z kwoty tej matka małoletniego winna zgodnie z zasadą równej stopy życiowej pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz partycypować w pokrywaniu kosztów utrzymania syna.

Jest oczywiste, że także pozwany, będąc świadomy ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego względem dziecka powinien w pełni wykorzystać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe oraz w sposób odpowiedni gospodarować posiadanymi środkami. Nadto zaznaczyć należy, iż obowiązek łożenia na zaspokojenie potrzeb dzieci jest obowiązkiem szczególnym, którego realizacja powinna wyprzedzać wszelkie inne zobowiązania, czemu ustawodawca niejednokrotnie dał wyraz w przepisach. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą dzieci mają w każdej sytuacji prawo do równej stopy życiowej z rodzicami. Oznacza to, iż oboje rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne, w których sami żyją (por .uch. SN z 16.12.1987 - III CZP 81/86 - OSNC 1988, z. 4 poz. 42).

Z materiału dowodowego zgromadzonego w toku niniejszego postępowania w postaci kopi zeznań podatkowych, zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz zeznań P. M., złożonych w toku całego postępowania wynika, że pozwany z zawodu jest technikiem technologii drewna, zatrudniony jest natomiast na pełen etat na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) na stanowisku operatora, nadto zaś każdego miesiąca podejmuje on prace dorywcze. Mając zaś na uwadze, że średnie miesięczne wynagrodzenie za pracę pozwanego za okres 3 miesięcy wynosi 3.475,26 zł netto, zaś jego dodatkowe dochody z prac dorywczych wynoszą 500 zł miesięcznie, Sąd ostatecznie ustalił, że możliwości zarobkowe ojca małoletniego powoda w rozumieniu art. 135 § 1 krio oscyluje na poziomie kwoty około 4.000 zł netto miesięcznie. Z kwoty tej pozwany według zasady równej stopy życiowej, winien pokrywać usprawiedliwione koszty własnego utrzymania, oraz przyczyniać się do zaspokojenia potrzeb małoletniego dziecka.

Sąd, opierając się o informacje przedstawione przez pozwanego zarówno w odpowiedzi na pozew (k. 58-60) jak i w trakcie rozprawy z dnia 04.11.2020r., w zakresie w jakim zostały przez niego udowodnione przedstawionymi w toku postępowania dowodami, a także w zakresie, w jakim nie były kwestionowane przez stronę powodową, ustalił, że na pokrycie usprawiedliwionych kosztów własnego utrzymania P. M. potrzebuje każdego miesiąca około 2.100 zł, w tym 700 zł - udziału w kosztach utrzymania domu oraz wyżywienia, 200 zł - zakupy na potrzeby gospodarstwa domowego, 200 zł – żywność do pracy, 100 zł - abonamentu telefoniczny, 150 zł - odzież i obuwie, 100 zł - kosmetyki, środki higieny i czystości, 100 zł - leki, witaminy i leczenie, 100 zł - rozrywka oraz 300 zł na opłacenie OC samochodu, przegląd i zakup paliwa. Nadto jednak do wydatków podanych przez pozwanego Sąd doliczył również kwotę 150 zł miesięcznie jako ojciec małoletniego przeznacza na zakup prezentów dla syna i oraz organizację spędzanego z nim czasu.

Na marginesie należy zwrócić uwagę, że część z dodatkowych kwot jakie małoletni otrzymał od pozwanego poza świadczeniem alimentacyjnym, a o których mowa jest w piśmie strony pozwanej z dnia 15.10.2020r., została przekazana dziecku również przez rodziców pozwanego i w tym zakresie nie stanowi ona wydatku ponoszonego przez P. M.. Podobnie za dodatkowe obciążenie pozowanego nie można w opinii Sądu uznać kwoty 1.086 zł jaką przekazał on matce małoletniego tytułem ulgi od podatku dochodowego. Należy bowiem podkreślić, że są to środki jakie i tak pozwany musiał odprowadzić do fiskusa, a które przysługują mu wyłącznie z tego powodu, ze posiada on na swoim utrzymaniu dziecko.

Niemniej mając na uwadze, że możliwości zarobkowe pozwanego oscylują na poziomie kwoty 4.000 zł netto, zaś usprawiedliwione koszty jego utrzymania wynoszą 2.100 zł miesięcznie należało uznać, że prawidłowo gospodarując posiadanymi środkami P. M. jest w stanie łożyć na rzecz małoletniego powoda rentę alimentacyjną w kwocie po 740 zł miesięcznie. Kwota ta stanowi około 60 % całkowitych kosztów zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego S. M., a obciążając pozwanego obowiązkiem ich pokrycia w takim zakresie Sąd miał na uwadze, że w porównaniu do M. B. w znacznie mniejszym zakresie dokłada on osobistych starań o zapewnienia dziecku opieki oraz dba o jego wychowanie. Jak bowiem ustalono w toku postępowania dotychczas kontakty pozwanego z synem były sporadyczne i ograniczyły się do zaledwie kilku osobistych spotkań. Co prawda pozwany podnosił także, że komunikuje się z małoletnim za pośrednictwem środków przekazu na odległość, jednak tego rodzaju kontakt w żaden sposób nie przekłada się na udział pozwanego w wykonywaniu czynności opiekuńczo-wychowawczych przy synu, które u tak małych dzieci jak powód nadal są liczne, a w skład których wchodzi m.in. przygotowanie dziecka do spoczynku nocnego, pomoc w toalecie porannej i wieczornej, przygotowywanie posiłków, przygotowywanie dziecka do przedszkola itp. Sąd miał przy tym na uwadze, że pomiędzy rodzicami małoletniego nadal toczy się postępowanie o powierzenie władzy rodzicielskiej i ustalenie kontaktów. Niemniej z doświadczenia i wiedzy Sądu, posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań w zakresie władzy rodzicielskiej i ustalania kontaktów z małoletnimi dziećmi wynika, że prawdopodobieństwo, aby wynik tego postępowania będzie miał znaczny wpływ na sposób rozdziału ciężaru utrzymania chłopca pomiędzy jego rodziców i wykonywanie przez nich wskazanych powyżej czynności opiekuńczo-wychowawczych jest niewielkie.

Po uiszczeniu alimentów w zasądzonej kwocie pozwany nadal będzie dysponował wystarczającymi środkami na pełne zaspokojenie swoich usprawiedliwionych potrzeb oraz ewentualne dodatkowe wydatki na realizację kontaktów z synem.

Na marginesie wskazać tylko należy, że w toku niniejszego postępowania, zarówno w treści odpowiedzi na pozew jak i w toku rozpraw przeprowadzonych w dniu 26.08.2020r. i 14.09.2020r. strona pozwana wskazywała, że ojciec małoletniego gotowy jest ponosić 2/3 kosztów utrzymania małoletniego S. M.. Gdyby zatem tut. Sąd przyjął, że koszty utrzymania dziecka wynoszą 1.161 zł miesięcznie, jak ostatecznie argumentowała strona pozwana, i obciążył ojca małoletniego obowiązkiem pokrycia do 2/3 tej kwoty, to wysokość alimentów musiałaby zostać ustalona na poziomie kwoty około 780 zł miesięcznie, a więc wyższej od tej jakiej dochodziła w toku postepowania strona powodowa.

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku, oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. a także § 4 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz.U. z 2015 poz. 1800 ze zm.). Strona powodowa korzystała z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych na mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zgodnie z art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. Na koszty sądowe składały się opłata od pozwu w kwocie 500 zł. Nadto strony poniosły wydatki w kwocie po 1.800 zł każda ze stron tytułem zastępstwa w niniejszym postępowaniu. Mając zaś na uwadze, że pozwany przegrał sprawę niemalże w całości, na podstawie art. 100 kpc Sąd postanowił obciążyć go obowiązkiem zwrotu na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wągrowcu całości kosztów sądowych w wysokości 500 zł oraz obowiązkiem zwrotu małoletniemu powodowi całości poniesionych przez niego kosztów procesu w wysokości 1.800 zł.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1, zasądzającym alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności.

sędzia Dariusz Ratajczak