Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 625/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

M. Ł.

czyn opisany w punkcie 1 wyroku z dnia 10.06.2025r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  M. Ł. i N. C. od czerwca 2020r. zamieszkali w wynajmowanym mieszkaniu w W. przy ul. (...). W/w żyli w związku partnerskim. Wówczas oboje pracowali zawodowo. Początkowo pożycie układało się poprawnie, choć dochodziło czasem do kłótni i nieporozumień. Zachowanie oskarżonego uległo pogorszeniu około października 2021r. Wówczas to zaczął on wszczynać awantury z byle powodu, atakować słownie partnerkę nazywając ją „s.”, „i.”, „nieudacznikiem”, „j. (...) pasożytem”, „ś.”, „darmozjadem”. Początkowo takie wyzwiska zdarzały się kilka razy w miesiącu.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 69-73, 104-105 w zw. z k. 183-184

zeznania pokrzywdzonej N. C.

k. 2-5, 13-14 w zw. z k. 194-195v

zeznania świadka K. S.

k. 53-54 w zw. z k. 230v

zeznania świadka I. P.

k. 79-81 w zw. z k. 231

zeznania świadka I. C.

k. 231v

zeznania świadka A. P.

k. 271-272

2.  W okresie pomiędzy październikiem a grudniem 2021r. doszło do awantury domowej w miejscu zamieszkania stron. Pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym doszło do szarpaniny o telefon komórkowy. Wówczas M. Ł. po raz pierwszy uderzył konkubinę pięścią w okolice lewego oka. Uderzenie było bolesne, N. C. rozbolała głowa. Lewa powieka bardzo spuchła. Oskarżony przepraszał ją i polecił robić okłady z lodu, aby nikt nie dostrzegł opuchlizny i sińca. Z. to widzieli również rodzice oskarżonego, ale wówczas obie strony zgodnie powiedziały im, że to było przypadkowe. Następnego dnia pokrzywdzona udała się do pracy, zapytana przez współpracownicę czy M. ją uderzył odmówiła, oświadczając, że uderzyła się o szafkę. Pokrzywdzona cały czas odczuwała ból głowy. Doszło do sytuacji, że straciła przytomność w pracy. N. C. udała się do szpitala na ul. (...) w P., gdzie stwierdzono u niej wstrząśnienie mózgu.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 69-73, 104-105 w zw. z k. 183-184

zeznania pokrzywdzonej N. C.

k. 2-5, 13-14 w zw. z k. 194-195v

zeznania świadka K. S.

k. 53-54 w zw. z k. 230v

zeznania świadka I. P.

k. 79-81 w zw. z k. 231

zeznania świadka I. C.

k. 231v

zeznania świadka A. P.

k. 271-272

częściowo zeznania J. Ł.

k.112-113 w zw. z k. 231-232

częściowo zeznania T. Ł.

k. 232

Dokumentacja fotograficzna

k. 16-20, 26-29, 32 w zw. z k. 272

11.  W styczniu 2022r. kiedy pokrzywdzona wzięła prysznic, a następnie owinęła się w ręcznik, oskarżony ściągnął ręcznik z pokrzywdzonej. Następnie otworzył drzwi od mieszkania i powiedział pokrzywdzonej, że ma wypierdalać z domu, radzić sobie sama, a jak nie ma pieniędzy, to ma zarobić z prostytucji. Oskarżony sprowadził pokrzywdzoną na podłogę i nagą ciągnął ją w kierunku drzwi wejściowych. Pokrzywdzona prosiła, aby tego nie robił, nie krzyczała bała się reakcji sąsiadów. Wówczas podsądny zagroził jej, że jeśli się poskarży, to ubezwłasnowolni ją i zamknie w „psychiatryku”.

zeznania pokrzywdzonej N. C.

k. 2-5, 13-14 w zw. z k. 194-195v

Zeznania świadka I. C.

k.231v

Zeznania świadka A. G.

k.49-50 w zw. z k. 195v-196

Zeznania świadka K. S.

k.53-54 w zw. z k.230v

15.  W kwietniu 2002r. pokrzywdzona zaszła w ciążę podczas trwania ciąży oskarżony nie stosował wobec pokrzywdzonej przemocy, choć dochodziło do awantur. W styczniu 2023r. w czasie połogu oskarżony uderzył pokrzywdzoną w krocze. Spowodowało to nasilenie krwawienia i rana po cięciu nie chciała się zagoić. W tym dniu oskarżony również wyzywał pokrzywdzoną j.w. mówił, że źle wygląda, że będzie najgłupszą matką, że ma tępy ryj. Przemoc ze strony oskarżonego nasiliła się po urodzeniu dziecka przez pokrzywdzoną. Niemalże każdego dnia słyszała ona od oskarżonego wyzwiska opisane w punkcie 1, a także, że nadaje się tylko do mycia „kibla”, że nie dopuści jej do żadnych pieniędzy, że jest jego parobkiem, że traktuje konkubinę jak służbę. Pokrzywdzona była też wielokrotnie popychana, ciągnięta za włosy, kopana. Oskarżony stosował też przemoc ekonomiczną wydzielając jej pieniądze i rozliczając z wszystkich zakupów. Kiedy zrobiła zakupy oskarżony zarzucał jej, że rozjebała kasę. Oskarżony robił też jej wyrzuty z powodu jej rodziny. Pokrzywdzona obawiała się oskarżonego, zamykała się przed nim w domu, mówiła, że ma przenocować u rodziców. Początkowo pokrzywdzona nie odpowiadała na inwektywy, ale z czasem zaczęła się bronić również atakować słownie oskarżonego, w tym używając również zwrotów wulgarnych i obelżywych, zarzucała także rodzicom oskarżonego, że tak go wychowali i na wszystko pozwalają. Raz też rozdarła mu koszulkę.

zeznania pokrzywdzonej N. C.

k. 2-5, 13-14 w zw. z k. 194-195v

zeznania świadka K. S.

k. 53-54 w zw. z k. 230v

zeznania świadka I. P.

k. 79-81 w zw. z k. 231

zeznania świadka I. C.

k.231v

zeznania świadka A. P.

k.271-272

Nagrania

k.24, k.245 w zw. z k. 232v, k. 272.

Dokumentacja fotograficzna

k.21-25, k.30-31, k. 257-270 w zw. k.272

22.  W dniu 15 czerwca 2024r. strony przeprowadziły się na ul. (...). W lipcu 2024r. pokrzywdzona chciała iść do łazienki, aby się wypłakać, aby nie być słyszaną puściła wodę. Podsądny wpadł do łazienki z synem na rękach, powiedział do pokrzywdzonej, że ma zamknąć ryj, bo są tu klatki wentylacyjne i wszystko słychać. Oskarżony uderzył pokrzywdzoną z otwartej ręki w twarz, tak, że uderzyła ona głową w kabinę prysznicową. We wrześniu 2024r. miała miejsce sytuacja w której oskarżony kazał pokrzywdzonej przełączyć kanał telewizyjny, kiedy pokrzywdzona nie zrobiła tego od razu, Krzyknął do niej, po czym kopnął ją klatkę piersiową. Pokrzywdzona miała w rękach szklankę z napojem, która pod wpływem uderzenia wypadła jej i roztrzaskała się na podłodze. Podsądny polecił jej: „ściągaj szmaty i powycieraj podłogę”. N. C. bojąc się oskarżonego ściągnęła odzież i zaczęła wycierać podłogę, kalecząc kolana o szkło. Kiedy pokrzywdzona chciała włączyć nagrywanie w telefonie, oskarżony powiedział, że zaraz sam ją nagra i udowodni wszystkim, że pokrzywdzona jest psychiczna.

zeznania pokrzywdzonej N. C.

k. 2-5, 13-14 w zw. z k. 194-195v

zeznania świadka K. S.

k. 53-54 w zw. z k. 230v

zeznania świadka I. P.

k. 79-81 w zw. z k. 231

zeznania świadka I. C.

k.231v

zeznania świadka A. P.

k.271-272

zeznania świadka A. G.

k.49-50 w zw. z k. 195v-196

28.  26 września 2024r. pokrzywdzona udała się na kontrolę neurologiczną, miewała bowiem nieustające bóle głowy. Przeszła badania rezonansem i okazało się doznała mikroudaru, spowodowanego przewlekłym stresem. Po powrocie do domu, kiedy syn zasnął, miała pretensje do oskarżonego, że nie pomógł jej w przygotowaniu mleka dla dziecka. Wówczas oskarżony zaczął po raz kolejny ubliżać pokrzywdzonej, po czym chwycił ją za szyję i ścisnął. Kiedy ją puścił N. C. powiedziała, że więcej jej nie uderzy. Oskarżony wziął leki przepisane przez neurologa i rzucił nimi w pokrzywdzoną. Tego wieczoru pokrzywdzona poczekała aż oskarżony zaśnie i zadzwoniła do jego kuzyna D. Ł., któremu przedstawiła sytuację. Kuzyn oskarżonego oświadczył, że wraz z partnerką A. G. przyjadą po nią i zabiorą do B.. Pokrzywdzona spakowała siebie i dziecko, wzięła najpotrzebniejsze rzeczy oraz kota, po czym wraz z w/w udała się do B.. W trakcie dogi oraz na miejscu opisała im swoją sytuację. W/w zapewnili pokrzywdzonej noclegi u matki kuzyna, pomoc psychologiczną, prawną. Kiedy oskarżony odkrył co się stało zdenerwował się, chciał się koniecznie dowiedzieć, gdzie przebywa pokrzywdzona i dziecko. Próbował kontaktować się pokrzywdzoną. Ta była przerażona, roztrzęsiona, miała napady paniki, mało spała, nie jadła, nerwowo skubała paznokcie. Oskarżony 29 września 2024r. przyjechał do B.. Tam czekał pod blokiem. Kiedy jego kuzyn oraz jego partnerka przybyli na miejsce, bez słowa wyjaśnienia rzucił się na D. Ł., doszło szarpaniny. A. G. zagroziła użyciem gazu oraz wezwaniem policji, udało im się uciec przed oskarżonym. Na miejsce wezwali policję. Kiedy pokrzywdzona dowiedziała się o przyjeździe oskarżonego zbladła i prawie zwymiotowała. Obecnie oskarżony i pokrzywdzona nie mieszkają razem, porozumieli się co do opieki nad dzieckiem.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

k. 69-73, 104-105 w zw. z k. 183-184

zeznania pokrzywdzonej N. C.

k. 2-5, 13-14 w zw. z k. 194-195v

zeznania świadka A. G.

k.49-50 w zw. z k. 195v-196

Zeznania świadka D. Ł.

k.45-46 w zw. z k. 196-196v

Niebieska karta

k. 8-12 w zw. z k. 272

Karta odmowy przyjęcia do szpitala

k.15 w zw. z k. 272

Wydruki połączeń i sms-ów

k. 33-43 w zw. z k. 272

35.  Oskarżony M. Ł. ma 33 lata. Oskarżony jest kawalerem. Oskarżony ma wykształcenie zawodowe, z zawodu murarz. Oskarżony osiąga dochód rzędu 6.000 złotych miesięcznie. Na utrzymaniu ma jedno dziecko O. w wieku 3 lat. Jest właścicielem czterech samochodów. Oskarżony jest zdrowy, nie leczył się psychiatrycznie, ani odwykowe. Nie był karany.

wyjaśnienia oskarżonego P. K.

k. 46-47, 72-73 w zw. z k. 138-139

karta karna

k. 103 w zw. z 272

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

M. Ł.

czyn opisany w punkcie 1 wyroku z dnia 10.06.2025r.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Nieudowodnionym jest, że oskarżony nie znęcał się psychicznie i fizycznie nad pokrzywdzoną w okresie wskazanym w akcie oskarżenia oraz, że to pokrzywdzona miała się nad nim znęcać, czy mieć napady szału, agresji, czy zazdrości.

wyjaśnienia oskarżonego P. K.

k. 46-47, 72-73 w zw. z k. 138-139

częściowo zeznania J. Ł.

k.112-113 w zw. z k. 231-232

częściowo zeznania T. Ł.

k.232

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1,2,6,7

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom dotyczącym jego sytuacji osobisto- materialno-zdrowotnej, a także co do wspólnego pożycia, a także tego, że dochodziło pomiędzy nimi do sprzeczek czy kłótni oraz, że pokrzywdzona została przez niego uderzona w okolice lewego oka. Oskarżony przekonująco opowiedział również o zdarzeniu 29.09.2024r. w B.. Te bowiem wyjaśnienia są zbieżne z wiarygodną relacją pokrzywdzonej oraz relacjami świadków, których zeznania sąd uznał za wiarygodne.

1-6

zeznania pokrzywdzonej N. C.

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej za przekonujące. Przesłuchiwana na rozprawie zeznawała w sposób rzeczowy, konsekwentny, potrafiła wskazać ramy czasowe poszczególnych zdarzeń, podać okoliczności. Zdarzenia przedstawione przez pokrzywdzoną nacechowane są tak dużą dozą szczegółowości, że nie sposób utrzymywać, że pokrzywdzona wymyśliła te poszczególne zajścia. Do owych zachowań dochodziło tylko wówczas, kiedy oskarżony i pokrzywdzona byli sami w domu, później w towarzystwie dziecka. Na zewnątrz oskarżony zachowywał się niemalże zawsze poprawnie. Nie może więc dziwić, że nie ma żadnych naocznych świadków tych wydarzeń. Relację pokrzywdzonej wspierają jednak świadkowie ze słyszenia, a także ci którzy np. wiedzieli jej obrażenia (siniec pod okiem co do którego początkowo tłumaczyła się uderzeniem w szafkę, czy sińce na nogach czy nadgarstkach). Świadkowie: K. S., I. P., I. C., A. G., A. P., czy jej kuzyn słyszeli również od pokrzywdzonej o konkretnych sytuacjach i o tych konkretach się wypowiedzieli w sposób zbieżny z jej relacją. Dodatkowo A. G. i D. Ł. opisali stan w którym znajdowała się pokrzywdzona, kiedy w akcie desperacji uciekła ze wspólnego mieszkania. Stan jej wykazywał typowe reakcje ofiary znęcania, na myśl o oskarżonym i o tym, że pojawił się on w B. pokrzywdzona zrobiła się blada, była bliska wymiotów. O prawdziwości twierdzeń pokrzywdzonej co porywczego, agresywnego usposobienia oskarżonego świadczy również zdarzenia w B., gdzie oskarżony bez słowa zaatakował swojego kuzyna. Miał on podstawy do wzburzenia biorąc pod uwagę okoliczności opuszczenia mieszkania przez pokrzywdzoną i syna, ale to nie usprawiedliwia takiego zachowania się. Słowa N. C. korelują również z relacją jego byłej narzeczonej – A. P.. Świadek opisując ich związek również wskazała, że oskarżony był wobec niej agresywny, potrafił szarpać, raz uderzył ją w policzek. Zwracał się do niej w sposób pogardliwy, był władczy, chciał decydować o jej sprawach. Był też zazdrosny i w przejawach zazdrości również stosował przemoc (k.271-272). Relacji pokrzywdzonej nie deprecjonują również nagrania przedłożone przez oskarżonego. Pokrzywdzona sama przyznała w zeznaniach złożonych na rozprawie, że zdarzało się, że również ubliżała oskarżonemu i jego rodzinie, także wulgarnie. Wskazać należy, że można oczekiwać od ofiary, że będzie ona biernie znosić wszystkie zachowania sprawcy. Pokrzywdzona miała prawo się bronić. Pokrzywdzona sama wskazała, że chciała aby oskarżony poczuł się tak jak ona kiedy była obrażana, poniżana. Zresztą słowa wypowiadane przez pokrzywdzoną należy ocenić jako ostatni akt desperacji zmierzający do powstrzymania oskarżonego przed dalszymi atakami na jej osobę. Również materiał fotograficzny dostarczony przez obronę nie dyskredytuje relacji pokrzywdzonej. Z fotografii wynika, że w mieszkaniu czasem panował nieporządek. Nie jest wiadomym, kto był źródłem jego powstania. Należy pamiętać, że w domu było małe dziecko. Zresztą żaden ze świadków nie potwierdził, aby w lokalu panował bałagan, zdarzały zdania, że w mieszkaniu było zawsze czysto. Nawet zaś jeśli pokrzywdzona nie radziła sobie z obowiązkami domowymi, to w żaden sposób nie ekskulpuje oskarżonego. Nie da się natomiast wykluczyć, że pokrzywdzona broniąc się przed atakiem oskarżonego, czy szarpiąc z nim rozdarła mu koszulkę, czy nawet uszkodziła telefon. Stwierdzić należy, że nagrania przedłożone przez pokrzywdzoną nie dokumentują zdarzeń o których ona opowiadała. Można z nich natomiast wnioskować o podejściu oskarżonego do konkubiny. Choć oskarżony wiedział, że jest nagrywany w wielu fragmentach ton oskarżonego, sposób wypowiadania się w kierunku pokrzywdzonej świadczą o jego pogardliwym, lekceważącym stosunku wobec jej osoby. Podkreślić również należy, że pokrzywdzona nie miała żadnego interesu w tym, aby fałszywie pomawiać oskarżonego, nic nie mogła na tym zyskać, opuściła dotąd wspólnie zajmowany lokal.

3,5,6

zeznania świadka A. G.

Zeznania obu świadków – kuzyna oskarżonego oraz jego partnerki korespondowały ze sobą, były spójne, zbieżne i konsekwentne. Osoby te nie były naocznymi świadkami przejawów przemocy wobec pokrzywdzonej. Opisywali oni przede wszystkim okoliczności odebrania pokrzywdzonej z mieszkania oraz następstw decyzji pokrzywdzonej. Przekazali jednak również to o czym mówiła im N. C., w tym A. G. mówiła o konkretnych sytuacjach, opisywanych powyżej. Świadkowie również opisywali sposób zachowania się pokrzywdzonej po opuszczeniu mieszkania w W. oraz o reakcji oskarżonego.

6

zeznania świadka D. Ł.

1,2,3,4,5

zeznania świadka K. S.

Zeznania świadków korespondowały ze sobą, były spójne, zbieżne i konsekwentne. Osoby te nie były naocznymi świadkami przejawów przemocy wobec pokrzywdzonej. Każda z tych osób wiedziała natomiast obrażenia pokrzywdzonej bezpośrednio, czy w formie fotograficznej. W zakresie poszczególnych zdarzeń relacje świadków korelują z tym, co mówiła pokrzywdzona. Świadkowie również co znamienne zauważyli różnice w zachowaniu pokrzywdzonej, która nastąpiła po rozstaniu z oskarżonym. Dotąd pokrzywdzona była bojaźliwa, często płakała, była nerwowa, niespokojna, zestresowana, nieobecna myślami. Obecnie zaś jest spokojna, pogodna.

Zeznania rodziców z oskarżonego, sąd uznał za wiarygodne i przydatne dla ustalenia stanu faktycznego tylko w takim zakresie w jakim współgrały one z pozostałym przekonującym materiałem dowodowym. Świadkowie ci jedynie potwierdzili, że pokrzywdzona miała sińca na powiece.

1,2,4,5,

zeznania świadka I. P.

1,2,3,4,5

2

zeznania świadka I. C.

zeznania świadka J. Ł.

2

zeznania świadka T. Ł.

2,4,6,7,

Dokumenty – karta karna, protokoły, nagrania, opinia, fotografie

Żadna ze stron prawdziwości tych dowodów nie kwestionowała, nie ujawniły się również powody, dla których należało powziąć wątpliwości co do tych dowodów z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2

Wyjaśnienia oskarżonego oraz świadków J. Ł. i T. Ł.

Zeznania świadka A. M.

Wersja oskarżonego co do tego, że scysje z pokrzywdzoną miały charakter zwykłych kłótni, czy nieporozumień nie znalazła potwierdzenia w materiale dowodowym i została przez sąd uznana za realizację przyjętej linii obrony, wyraźnie ukierunkowanej na uniknięcie odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn. W szczególności oskarżony bagatelizował intensywność i przebieg kolejnych kłótni, które w rzeczywistości przekształcały się w awantury, w których dominującą pozycję zabierał sam oskarżony. Twierdzeniom oskarżonego, że nie krzywdził pokrzywdzonej, przeczą zeznania samej pokrzywdzonej, a także zeznania świadków: K. S., I. P., I. C. , a pośrednio także A. P. oraz A. G. i D. Ł.. O porywczym charakterze oskarżonego świadczą także zeznania świadka A. G. i D. Ł., dokumentacja lekarska potwierdzająca urazy jakich doznała pokrzywdzona oraz opinia biegłego. Dowody te potwierdzają, że oskarżony jest osobą agresywną, łamiącą podstawowe zasady w relacjach z osobami słabszymi lub zależnymi do niego. Oskarżony w warunkach zacisza domowego, także bez postronnych świadków luzował swoje hamulce w relacjach z pokrzywdzoną, słabszą i zależną od niego w wielu aspektach życia. O tym, że bezwzględnie i przedmiotowo potrafił w takich warunkach traktować drugiego człowieka przekonuje przebieg zdarzenia z udziałem jego kuzyna, którego zaatakował oraz wydarzenia z poprzedniego związku z A. P.. Analiza materiału dowodowego wskazują, że mamy do czynienia z osobą skłonną do przemocy, nieprzewidywalną w swoich posunięciach, nieodpowiedzialną, nie liczącą się ze zdaniem innych. Żaden z dowodów nie potwierdził wersji oskarżonego o nadpobudliwości pokrzywdzonej, jej chorej zazdrości, czy tendencji do agresji, napadów złości.

Relację rodziców oskarżonego sąd traktował z daleko posuniętą ostrożnością z oczywistych względów. Rodzice oskarżonego wskazali, że siniec na powiece pokrzywdzonej powstał przypadkowo podczas kłótni. Jest to nieprawdziwa wersja zdarzeń, co wynika z pozostałych materiałów zgromadzonych w aktach. Postawa rodziców oskarżonego jak wynika z ich zeznań polegała na braku ingerencji w związek syna z pokrzywdzoną, poza jednym przypadkiem interwencji.

Świadek nie posiadał wiedzy istotnej dla ustalenia stanu faktycznego sprawy.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. Ł.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo z art. 207 § 1 K.k. jest przestępstwem o co najmniej podwójnym przedmiocie ochrony. Głównym przedmiotem ochrony jest rodzina, jej prawidłowe funkcjonowanie lub instytucja opieki. Drugim przedmiotem ochrony - w zależności od tego, jaką formę i natężenie znęcanie przybrało - będzie życie, zdrowie, nietykalność cielesna, wolność i cześć oraz godność człowieka. Znęcanie się może przybrać formę znęcania się fizycznego lub psychicznego. W pierwszym przypadku zachowanie sprawcy będzie polegało na zadawaniu cierpień fizycznych, jak na przykład bicie, duszenie czy inne zadawanie bólu. Znęcanie psychiczne polegać będzie na dręczeniu psychicznym poprzez na przykład lżenie, wyszydzanie, straszenie lub zadawanie cierpień osobie, o której w tym przepisie mowa. Od strony przedmiotowej pojęcie "znęcania" oznacza zazwyczaj systematycznie powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra, na przykład nietykalność ciała, godność osobistą. Całość tego postępowania określonego zbiorowo, którego poszczególne fragmenty mogą wypełniać znamiona różnych występków (np. z art. 190, 191, 216, 217 k.k.), stanowi jakościowo odmienny, odrębny typ przestępstwa. Wyjątkowo za znęcanie się można uznać również postępowanie ograniczone wprawdzie do jednego zdarzenia zwartego czasowo i miejscowo, lecz odznaczające się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych, a zwłaszcza złożone z wielu aktów wykonawczych rozciągniętych w czasie. O przyjęciu znęcania się rozstrzygają więc społecznie akceptowane wartości wyrażające się w normach etycznych i kulturowych. Za "znęcanie się" nie można jednak uznać zachowania się sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego bólu fizycznego lub cierpienia moralnego, ani sytuacji, gdy między osobą oskarżoną a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego "znęcania się". Pojęcie "znęcanie się" na gruncie art. 207 k.k. zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. Znęcanie się jest działaniem niezależnym od faktu, czy osoba, nad którą sprawca znęca się, nie sprzeciwia mu się i nie próbuje się bronić. Środki obronne stosowane przez taką osobę są usprawiedliwione, gdyż podejmowane są w obronie przed bezpośrednim bezprawnym zamachem na jej dobro. Nie można przeto uznać, aby obrona osoby, nad którą sprawca się znęca, odbierała jego działaniu cechy przestępstwa ( wyrok SN z 17 sierpnia 1970 r., IV KR 146/70, OSPiKA 1971, z. 2, poz. 41). Przestępstwo określone w art. 207 § 1 i 2 k.k. może być popełnione umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Przesądza o tym znamię intencjonalne "znęca się", charakteryzujące szczególne nastawienie sprawcy (por. również wyrok SN z 21 października 1999 r., V KKN 580/97, Prok. i Pr. 2000, nr 2, poz. 7; por. O. Górniok, S. Hoc, M. Kalitowski, S.M. Przyjemski, Z. Sienkiewicz, J. Szumski, L. Tyszkiewicz, A. Wąsek, Kodeks karny. Komentarz, t. II, Gdańsk 2005, s. 193; wyrok SN II KRN 6/95, Prok. i Pr. 1995, nr 6, poz. 5). Przedmiotem bezpośredniego działania przestępstwa określonego w art. 207 § 1, 2 i 3 k.k. może być osoba najbliższa (zob. art. 115 § 11 k.k.), inna osoba pozostająca w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy lub osoba nieporadna albo małoletni. Osoba najbliższa to małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu (art. 115 § 11 k.k.).

Zeznania w/w świadków bezsprzecznie dowiodły, że oskarżony wywoływał awantury domowe.

⚫

kierował pod adresem pokrzywdzonej adresem epitety i zwroty powszechnie używane za obelżywe, pogardliwe, poniżał ją, wyśmiewał,

⚫

nakazywał jej opuścić wspólne miejsce zamieszkania, próbował siłą wyrzucić pokrzywdzoną z mieszkania,

⚫

kopał, uderzał z otwartej dłoni oraz pięścią, ciągnął za włosy.

Oskarżony atakował godność, cześć i dobre imię pokrzywdzonej oraz spokój, poczucie bezpieczeństwa i wolności od strachu o własne życie, a także nietykalność cielesną. Wszystkie te zachowania cechujące się znaczną intensywnością, powtarzalne, miały na celu wyrządzenie krzywdy pokrzywdzonej, były nakierowane na jej udręczenie. Podczas awantur rolę dominującą przejmował oskarżony.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. Ł.

1, 2, 3

1

Czyn z art. 207 § 1 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Wymierzając karę sąd miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary przewidziane w art. 53 § 1 i § 2 k.k., tj. wzgląd na społeczną szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu i stopień jego winy oraz wymogi indywidualnego i społecznego oddziaływania kary, a także dyrektywę pierwszeństwa kar wolnościowych (art. 58 k.k.).

Oceniając społeczną szkodliwość czynu sąd miał na uwadze, że oskarżony naruszył szczególne dobra prawne, jakimi są przyrodzona godność człowieka, wolność od zachowań poniżających, poczucie komfortu psychicznego i bezpieczeństwa, rozumiane, jako wolność od strachu i obawy o naruszenie innych dóbr, a swoim zachowaniem doprowadził poważnej krzywdy natury psychicznej. Dostrzegalna była również poprawa kondycji psychicznej pokrzywdzonej, widać było, że brak styczności z oskarżonym służy dobrostanowi pokrzywdzonej. Na korzyść oskarżonego działała tylko dotychczasowa niekaralność. Na niekorzyść – różnorodność form fizycznego i psychicznego dręczenia a także okres znęcania. Oskarżony swoim zachowaniem spowodował poważne i rozległe krzywdy natury psychicznej i emocjonalnej na szkodę pokrzywdzonej. Nie ulega wątpliwości, że stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i stopień jego zawinienia są znaczne, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, iż w czasie czynu był osobą dojrzałą o dużym doświadczeniu życiowym. Oceniając stopień winy oskarżonego sąd miał na uwadze, że czym większy wpływ na zachowanie sprawcy wywierają czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, tym stopień zawinienia jest mniejszy. Oskarżonego nie limitowały czynniki zewnętrzne, ani nie ujawniono, aby znajdował się w stanie ograniczającym wolność wyboru i kierowania swoimi poczynaniami. Miał więc nieskrępowaną możliwość oceny krzywdzącego charakteru swoich postępków oraz świadomość, że naruszone przez niego normy postępowania miały podstawowy i oczywisty charakter dla każdej osoby o przeciętnym stopniu socjalizacji.

Mając te dyrektywy sądowego wymiaru kary na uwadze, sąd, po szczegółowej analizie poziomu zawinienia i społecznej szkodliwości, ale również i, mając na uwadze względy natury prewencji, zwłaszcza szczególnej, ukształtował wymiar kary w ten sposób, że za przestępstwo przypisane oskarżonemu wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności Kara ta uzmysłowić oskarżonemu jego naganne postępowanie, a przez to doprowadzić do powstrzymywania się od tego typu zachowań w przyszłości.

Sąd uznał zarazem, że w stosunku do oskarżonego istnieją podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, o których mowa w art. 69 § 1 i 2 k.k. Oskarżony wcześniej nie wchodził w konflikty z prawem. W czasie popełnienia przestępstwa nie był karany i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. W efekcie sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 lat tytułem próby oddając oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, który w tym przypadku jest obligatoryjny (pkt 3 wyroku- art. 73 § 2 k.k. ) i zobowiązał oskarżonego do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w całości, oskarżony jest osobą czynną zawodowo.

6.  1Podpis

Renata Sypniewska