Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 62/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. M.

I.  w dniu 27 stycznia 2023 r. w późnych godzinach wieczornych w m. Ł. gm. W. groził M. F. (1) pozbawieniem życia i dokonał uszkodzenia jej ciała w ten sposób, że zapowiadając jej, iż ją „(...)” – czym wywołał u niej uzasadnioną obawę, że groźba ta będzie spełniona – uderzył pokrzywdzoną ręką w twarz, szarpał ją powodując jej uderzanie o samochód oraz ciągnął za włosy, powodując obrażenia w postaci obrzęku i krwiaka powieki oka prawego oraz drobnych krwiaków w obrębie klatki piersiowej, naruszając prawidłowe funkcjonowanie jej organizmu na okres poniżej siedmiu dni, przy czym przestępstwa tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09.04.2016 r. do 06.10.2019 r. kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 398/15, którym objęto m.in. karę jednostkową roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 223 k.k. i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w dniu 27 stycznia 2023 r. w (...) groził M. F. (1) pozbawieniem życia w ten sposób, że zapowiedział jej, iż ją „(...)”, czym wywołał u niej uzasadnioną obawę, że groźba ta będzie spełniona, przy czym przestępstwa tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09.04.2016 r. do 06.10.2019 r. kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 398/15, którym objęto m.in. karę jednostkową roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 223 k.k. i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 k.k.

tj. ciąg przestępstw z art. 190 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

D. M.

III.  w dniu 27 stycznia 2023 r. przed północą na drodze wojewódzkiej nr (...) na odcinku z (...) do (...) naraził M. F. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki V. model (...) nr rej. (...) ścigał uciekającą przed nim samochodem osobowym marki M. nr rej. (...) pokrzywdzoną, w trakcie manewrów wyprzedzania jadąc burta w burtę zjeżdżał na jej pas ruchu, a po wyprzedzeniu jej zajeżdżał jej drogę lub gwałtownie hamował, zmuszając ją do zjeżdżania na pobocze drogi lub gwałtownego hamowania w celu uniknięcia kolizji z kierowanym przezeń pojazdem, po czym w (...) umyślnie uderzył przodem swego samochodu w tył kierowanego przez nią pojazdu, powodując uszkodzenia w postaci pęknięcia zderzaka tylnego, zarysowania powierzchni lakierniczej zderzaka tylnego na całej jego długości oraz wgniecenia pasa tylnego, czym działał na szkodę M. F. (1), powodując straty w wysokości 6.000 zł, przy czym przestępstwa tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09.04.2016 r. do 06.10.2019 r. kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 398/15, którym objęto m.in. karę jednostkową 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

7.tj. o przestępstwo z art. 160 § 1 K.k. i art. 288 § 1 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 64 § 1 K.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.Oskarżony D. M. i pokrzywdzona M. F. (1) spotykali się przez okres około 3 lat i utrzymywali relacje intymne.

Kiedy były partner M. F. (1) M. K. opuścił zakład karny, M. F. (1) zdecydowała o powrocie do byłego partnera i oświadczyła oskarżonemu, że nie będą już parą. Pokrzywdzona nadal jednak kontaktowała się z oskarżonym i zapewniała, że jej uczucia do niego się nie zmieniły. D. M. nie mógł pogodzić się z decyzją pokrzywdzonej o rozstaniu.

- wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania M. F. (1)

- k. 209-210 w zw. z k. 40-42, 149 i 151

- k. 210-213 w zw. z k. 304, 72-73,

2.W dniu 27 stycznia 2023 r. około godz. 22.00 oskarżony przyszedł do sklepu (...) przy ul. (...) w W., gdzie pracowała M. F. (1). Oskarżony poprosił M. F. (1) o spotkanie i zapewniał ją o swojej miłości. Pokrzywdzona powiedziała, że spotkają się innym razem i poleciła oskarżonemu, aby jechał do domu.

D. M. czekał jednak w pobliżu sklepu na pokrzywdzoną. Kiedy około godz. 23.00 M. F. (1) opuściła sklep i udała się swoim samochodem marki M. nr rej. (...) w kierunku miejsca zamieszkania, oskarżony pojechał za nią samochodem marki V. (...) nr rej. (...). Kiedy pokrzywdzona zatrzymała samochód na czerwonym świetle w miejscowości Ł., oskarżony podszedł do niej i zapowiedział, że ją zabije, czym wywołał u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że groźba ta będzie spełniona. Następnie oskarżony uderzał ręką w samochód pokrzywdzonej, zabrał jej plecak, a następnie uderzył pokrzywdzoną ręką w twarz, szarpał ją powodując jej uderzanie o samochód oraz ciągnął za włosy, czym spowodował u M. F. (1) obrażenia ciała w postaci obrzęku i krwiaka powieki oka prawego oraz drobnych krwiaków w obrębie klatki piersiowej, naruszając prawidłowe funkcjonowanie jej organizmu na okres poniżej siedmiu dni.

M. F. (1) zadzwoniła do swojego partnera M. K. i powiedziała mu o zachowaniu D. M..

Następnie M. F. (1) zaczęła uciekać przed oskarżonym swoim samochodem, poruszając się z prędkością 120-140 km/h. Na trasie Ł. - (...) oskarżony wyprzedzał pokrzywdzoną, zjeżdżał na jej pas ruchu, zajeżdżał jej drogę i gwałtownie hamował, zmuszając tym M. F. (1) do zjeżdżania na pobocze drogi lub gwałtownego hamowania w celu uniknięcia kolizji z pojazdem oskarżonego. W miejscowości (...) oskarżony umyślnie uderzył przodem swojego samochodu w tył pojazdu pokrzywdzonej, powodując uszkodzenia w postaci pęknięcia zderzaka tylnego, zarysowania powierzchni lakierniczej zderzaka tylnego na całej jego długości oraz wgniecenia pasa tylnego, powodując straty w wysokości 6.000 na szkodę M. F. (1).

Pokrzywdzona nie wysiadła z samochodu i pojechała dalej do miejsca swojego zamieszkania w (...). Tam czekał na nią M. K..

Kiedy pokrzywdzona paliła papierosa przy otwartym oknie podszedł do niej oskarżony i powiedział: „(...) Cię (...)”, czym wywołał u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że groźba ta będzie spełniona.

M. F. (1) poinformowała o zdarzeniu policję oraz córkę oskarżonego K. M..

D. M. został zatrzymany 28.01.2023r.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego

- zeznania M. F. (1)

- zeznania M. K.

- zeznania M. D.

- notatka urzędowa

- karta informacyjna ze szpitala

- protokół oględzin

- opinia biegłego

- protokół zatrzymania

- protokół przeszukania

- kopie wiadomości

- wykaz połączeń

- k. 209-210 w zw. z k. 40-42, 149 i 151

- k. 210-213 w zw. z k. 304, 72-73,

- k. 213-214 w zw. z k. 10-11

- k. 214 w zw. z k. 14-15

- k. 1, 26, 147

- k. 9

- k. 18-20, 28-29

- k. 24

- k. 27

- k. 45-58

- k. 63-71

- k. 141-146, 167-173

3.W dniu 07.01.2023 r. M. F. (1) zawiadomiła organy ścigania o popełnieniu przez D. M. przestępstwa uszkodzenia mienia (stłuczenia szyby) oraz gróźb karalnych na jej szkodę. P. w tej sprawie zostało umorzone postanowieniem z dnia 16.01.2023 r. z uwagi na cofniecie przez pokrzywdzoną wniosku o ściganie.

- kserokopia akt 4250.0.Ds. 118.2023

- k. 91-

4.D. M. ma 47 lat. Z zawodu jest cukiernikiem. Ma dwoje pełnoletnich dzieci. W przeszłości był karany.

7.W okresie od 09.04.2016 r. do 06.10.2019 r. oskarżony odbywał karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 398/15, którym objęto karę jednostkową roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za przestępstwo z art. 223 k.k. i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz karę jednostkową 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

- dane o karalności

- notatka urzędowa

- informacja o okresach pozbawienia wolności

- odpis wyroku łącznego

- k. 34-35, 128-133

- k.44

- k. 79-87

- k. 224-225

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. M.

Jak wyżej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- okoliczność, iż oskarżony w dniu zdarzenia jechał za pokrzywdzoną na jej prośbę oraz że M. K. był obecny na miejscu zdarzenia, groził oskarżonemu i kopał w jego samochód,

- okoliczność, iż oskarżony przypadkowo, na skutek nieuwagi uderzył w tył samochodu pokrzywdzonej,

- okoliczność, iż oskarżony nie groził pokrzywdzonej pozbawieniem życia i nie stosował wobec niej przemocy fizycznej w dniu zdarzenia,

Wyjaśnienia oskarżonego

k. 209-210 w zw. z k. 40-42, 149 i 151

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-2

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazywał na fakt pozostawania w intymnych relacjach z pokrzywdzoną oraz jego spotkania z pokrzywdzoną w dniu 27.01.2023 r. w sklepie (...) oraz na trasie do (...) albowiem korespondują z zeznaniami pokrzywdzonej i świadka M. D..

1-2

Zeznania świadków: M. F. (1), M. K., M. D.

Wzajemnie się uzupełniają tworząc logiczną całość, nadto korespondują z kartą informacyjną o stanie zdrowia pokrzywdzonej, protokołem oględzin M. F. (1), opinią biegłego, protokołem oględzin samochodu V. (...), historią wiadomości tekstowych przesłanych przez pokrzywdzoną do K. M. oraz wykazem połączeń.

Odnosząc się do podawanej przez oskarżonego okoliczności, iż świadek M. K. już wcześniej groził mu fałszywym oskarżeniem o zgwałcenie M. F. (1) należy wskazać, iż do złożenia takiego zawiadomienia przeciwko D. M. nigdy nie doszło, co potwierdził sam oskarżony. Nadto należy wskazać, że o ile M. K. może mieć interes osobisty w składaniu zeznań na niekorzyść oskarżonego, to zarzutu takiego nie sposób postawić M. F. (1) i M. D.. Pokrzywdzona M. F. (1) przez cały czas chciała utrzymywać poprawne relacje z oskarżonym, a odnosząc się do popełnienia na jej szkodę przestępstwa zgwałcenia od początku wskazywała, że zdarzenie takie nigdy nie miało miejsca, co potwierdziła także przed sądem.

W ocenie Sądu wiarygodności zeznań M. F. (1) nie podważa fakt, iż na rozprawie pewne szczegóły zdarzenia opisywała w sposób odmienny (np. czy siedziała w samochodzie czy z niego wyszła). Wskazać bowiem należy, że zdarzenie przebiegało dynamicznie, a pokrzywdzonej towarzyszyły silne emocje. Składając zeznania pokrzywdzona wielokrotnie wskazywała, że zdarzenie było dla niej traumatycznym przeżyciem, bardzo się bała i nie wiedziała czy przeżyje podróż do domu. Nadto różnice te dotyczyły okoliczności, które nie miały decydującego znaczenia w sprawie.

2

Opinia biegłego T. B.

Zdaniem Sądu opinia jest jasna, wykonana w sposób fachowy i rzetelny przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe.

2-4

Dokumenty ujawnione na k. 215 akt.

sporządzone zgodnie z zasadami wiedzy, są prawidłowe pod względem formalnym i merytorycznym, nie budziły żadnych wątpliwości.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których przedstawił przebieg zdarzenia z dnia 27.01.2023 r. wskazując, że jechał za pokrzywdzoną na jej prośbę oraz że M. K. był obecny na miejscu zdarzenia, groził oskarżonemu i kopał w jego samochód oraz że przypadkowo, na skutek nieuwagi uderzył w tył samochodu pokrzywdzonej i nie groził jej pozbawieniem życia i nie stosował wobec niej przemocy fizycznej w dniu zdarzenia.

Powyższe pozostaje bowiem w sprzeczności z zeznaniami M. F. (1) potwierdzonymi zeznaniami M. K., M. D. oraz kartą informacyjną o stanie zdrowia pokrzywdzonej , protokołem oględzin M. F. (1), opinią biegłego, historią wiadomości tekstowych przesłanych przez pokrzywdzoną do K. M. oraz wykazem połączeń. Wersja przedstawiona przez oskarżonego w żaden sposób nie odnosi się do obrażeń ciała doznanych przez pokrzywdzoną w dniu zdarzenia. Nadto pokrzywdzona na bieżąco informowała o zdarzeniu M. K., a bezpośrednio potem poinformowała o jego przebiegu koleżankę z pracy oraz córkę oskarżonego, przesyłając do niej zdjęcia obrazujące odniesione przez nią obrażenia. Nadto z wykazu połączeń telefonu użytkowanego przez M. K. wynika, ze w czasie zdarzenia jego telefon logował się na maszcie (...) usytuowanym w (...) tj. w miejscu jego zamieszkania, co potwierdza wersje świadka, iż przebywał w tym czasie w domu z córką.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Określone w art. 190 § 1 k.k. przestępstwo groźby karalnej godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od strachu, zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zbrodni lub występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Dla bytu przestępstwa groźby karalnej nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby. Sąd Najwyższy trafnie uznał, że groźba karalna może być wyrażona przez każde zachowanie się sprawcy (zapowiedź słowna, zawarta w piśmie, wyrażona gestem, np. mierzeniem z broni palnej itp.), jeżeli uzewnętrznia ono w sposób niewątpliwy groźbę popełnienia przestępstwa (zob. wyr. SN z 24 VIII 1987 r., I KR 225/87, OSNKW 1988, nr 3, poz. 21). Warunkiem przestępności czynu jest, aby groźba wzbudzała uzasadnioną obawę, że będzie spełniona (art. 190 zd. drugie). Jest to więc przestępstwo materialne, przy czym stan uzasadnionej obawy osoby zagrożonej należy traktować jako skutek. W doktrynie i orzecznictwie wątpliwości wzbudziło znaczenie realności groźby dla bytu omawianego przestępstwa, obowiązujący kodeks mówi jedynie o "uzasadnionej obawie" osoby zagrożonej. Dało to asumpt do wykładni, iż znamię wzbudzenia obawy należy oceniać subiektywnie, nie zaś z punktu widzenia realnego niebezpieczeństwa spełnienia groźby (tak wyr. SN z 17 V 1997 r., II KKN 171/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 10). Subiektywna ocena jest konieczna, ale niewystarczająca, gdyż ustawa posługuje się zwrotem o uzasadnionej obawie (zob. wyr. SA w Krakowie z 4 VII 2002 r., II Aka 163/02, KZS 2002, nr 7-8). Decydować więc będą przesłanki odwołujące się do okoliczności i sposobu wyrażenia groźby, które mogą uzasadniać realną obawę, iż będzie spełniona. Pozwala to wyeliminować z zakresu karalności groźby, których nikt rozsądny nie potraktowałby poważnie (groźby dla żartu, ośmieszenia osoby naiwnej, dokuczania partnerowi podczas kłótni małżeńskiej itp.).Strona podmiotowa omawianego przestępstwa polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego, gdyż "grożenie" komuś jest zachowaniem intencjonalnym, zmierzającym do wywołania obawy (tak również A. Zoll, Komentarz 2, s. 546).

Odnosząc się do zdarzenia z udziałem oskarżonego z dnia 27.01.2023 r. wskazać należy, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na przypisanie D. M. sprawstwa w odniesieniu do zarzucanych mu czynów z art. 190 § 1 k.k. Brzmienie słów oskarżonego (zajebie, zabije) nie pozostawia wątpliwości, że stanowiły one zapowiedź popełnienia na szkodę M. F. (2) przestępstwa przeciwko życiu.

Niewątpliwie słowa te wzbudziły w pokrzywdzonej subiektywną obawę, że zostaną spełnione, na co wskazała sama pokrzywdzona oraz świadkowie M. K. i M. D..

Okoliczności zajścia wskazują, że obawa pokrzywdzonej była uzasadniona obiektywnie, czyli każdy człowiek postawiony w analogicznej sytuacji miałby podstawy, aby bać się podsądnego. Oskarżony w tym dniu uciekł się bowiem także do przemocy fizycznej wobec pokrzywdzonej oraz ścigał ją samochodem.

Zapowiedzi pozbawienia życia stanowiły w sposób oczywisty „groźbę popełnienia przestępstwa” w ujęciu art. 190 § 1 k.k., niezależnie od tego, czy oskarżony rzeczywiście nosił się z zamiarem ich realizacji. Zachowanie realizujące znamiona przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. polega bowiem na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej i możliwą jest groźba, której celem jest tylko wywołanie stanu obawy przed jej spełnieniem i w ocenie sądu oskarżony w taki właśnie celu działał. Dla bytu tego przestępstwa nie jest wymagane, aby sprawca miał rzeczywiście zamiar wykonać groźbę, ani też aby istniały obiektywne okoliczności jej realizacji, a wystarczy, aby z punktu widzenia pokrzywdzonego, w subiektywnym jego odczuciu, groźba ta wywoływała przekonanie, że jest poważna oraz, że może zostać spełniona( wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 sierpnia 2009 r. II AKa 123/09.

Odpowiedzialność za przestępstwo z art. 157 § 2 k.k. ponosi ten, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

Przestępstwo określone w art. 157 § 2 k.k. jest przestępstwem materialnymi. Należącym do ich znamion skutkiem jest naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający nie dłużej niż 7 dni Przestępstwo stypizowane w art. 157 § 2 k.k. może być popełnione tylko umyślnie, zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Podobnie jak ma to miejsce w wypadku przestępstwa opisanego w art. 156 § 1 k.k. konieczne jest też w wypadku przestępstw określonych w art. 157 § 1 i 2 sięgnięcie do konstrukcji zamiaru ogólnego. Sprawca nie musi uświadamiać sobie i chcieć, aby powodowany przez niego uszczerbek na zdrowiu trwał dłużej niż 7 dni albo nie dłużej niż 7 dni. Wystarczy, dla przyjęcia realizacji znamion typu określonego w art. 157 § 2, że sprawca chciał albo przewidując możliwość na to się godził, że spowodowany uszczerbek na zdrowiu będzie lekki.

Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie w sposób nie budzący wątpliwości, iż to zachowanie oskarżonego D. M. w dniu 27 stycznia 2023 r. polegające na uderzeniu pokrzywdzonej ręką w twarz, szarpaniu nią powodując jej uderzanie o samochód oraz ciągnięciu za włosy, spowodowało powstanie u M. F. (1) obrażeń w postaci obrzęku i krwiaka powieki oka prawego oraz drobnych krwiaków w obrębie klatki piersiowej, co naruszyło prawidłowe funkcjonowanie jej organizmu na okres poniżej siedmiu dni. Powyższe jednoznacznie wynika z opinii biegłego T. B. (2) w powiązaniu z dokumentacją medyczną, protokołem oględzin pokrzywdzonej i jej zeznaniami. Powołane dowody zostały szczegółowo omówione w części 2.1 uzasadnienia. W tym miejscu należy jedynie podkreślić, że jak wynika z opinii biegłego T. B. (2) k. 24 charakter obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną może potwierdzać, iż powstały one w wyniku uderzenia w twarz i szarpania.

W ocenie Sądu oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, o czym świadczy umiejscowienie ciosu (twarz) oraz różnorodność podejmowanych działań (uderzenie, ciągniecie za włosy, szarpanie). Nadto zachowanie to było bezpośrednio poprzedzone groźbą pozbawienia życia.

Przypisane oskarżonemu przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 190 § 1 k.k. popełnione zostały przez niego w warunkach powrotu do przestępstwa, którego przesłanki określone zostały w przepisie art. 64 § 1 k.k. Oskarżony dopuścił się ich bowiem w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09.04.2016 r. do 06.10.2019 r. kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 398/15, którym objęto m.in. karę jednostkową roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 223 k.k. i art. 224 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Ponadto Sąd uznał, że przestępstwa te stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 k.k. Niewątpliwie zostały bowiem popełnione w krótkim odstępie czasu tj. tego samego wieczoru i z wykorzystaniem takiej samej sposobności – kontaktu z pokrzywdzoną. Motywem działania oskarżonego była złość na pokrzywdzoną z powodu zakończenia ich związku.

Występek z art. 160 § 1 kk należy do przestępstw konkretnego narażenia. Jest to przestępstwo materialne. Do jego znamion należy skutek w postaci bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka w rozumieniu art. 156 § 1 KK. Dla przyjęcia dokonania przestępstwa z art. 160 § 1 kk nie jest konieczne wystąpienie jakichkolwiek innych skutków, poza wytworzeniem stanu narażenia na niebezpieczeństwo, o jakim przepis ten stanowi. W szczególności nie jest wymagane nastąpienie skutku śmiertelnego lub uszczerbku na zdrowiu (por. wyr. SN z 26.6.1980 r., II KR 191/80, OSNPG 1981, Nr 1, poz. 4; wyr. SA w Łodzi z 10.9.2015 r., II AKa 162/15, Legalis).

Ustawa nie precyzuje sposobu zachowania się sprawcy realizującego znamiona narażenia z art. 160 § 1 kk. Znamię czasownikowe "naraża" jest określeniem zbiorczym odnoszącym się do każdej postaci czy sposobu zachowania, który wywołuje stan bezpośredniego niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia. Sprawca musi więc naruszyć opartą na wiedzy i doświadczeniu regułę postępowania, która chroni te dobra przed zagrożeniem. Niebezpieczeństwo oznacza sytuację - pewien szczególny układ rzeczy lub zjawisk odrębny od samego czynu, charakteryzujący się dynamicznym rozwojem - która ma właściwość przechodzenia w inny stan (Zoll, Narażenie... (w:) System, 1985, s. 467)

W niniejszej sprawie przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało winę i sprawstwo oskarżonego, a zaproponowana przez oskarżyciela kwalifikacja prawna czynu jest trafna. W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego w dniu 27.01.2023 r. polegające na ściganiu samochodem M. F. (1), wyprzedzaniu jej i zajeżdżaniu drogi oraz gwałtownym hamowaniu przed jej pojazdem, zjeżdżanie na jej pas ruchu, a wreszcie uderzenie samochodem w tył pojazdu M. F. (1) narażało pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Zauważyć bowiem należy, że pokrzywdzona poruszała się samochodem po drodze wojewódzkiej, a uciekając przed oskarżonym jechała z prędkością 120-140 km/h. Jedynie zachowanie pokrzywdzonej polegające na zjeżdżaniu na pobocze drogi i gwałtownym hamowaniu w celu uniknięcia kolizji uchroniły ją przed wypadkiem. Nie potrzeba przy tym wiadomości specjalnych aby określić jego możliwe skutki, szczególnie przy tak znacznej prędkości.

Jednocześnie oskarżony swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 k.k.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. przybierać może różne formy, wyliczone w tym przepisie, i polegać na niszczeniu, uszkadzaniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy. Uszkodzenie traktować należy zachowanie, nieprowadzące co prawda do całkowitego unicestwienia rzeczy, jednak skutkujące utratą przez rzecz jej dotychczasowych właściwości. Uszkodzenie rzeczy w ujęciu słownikowym oznacza częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu (nawet niewielkiego), zepsucie, nadpsucie, nadwyrężenie, naruszenie. W pojęciu uszkodzenia mieści się wszelkie zachowanie, które w mniejszym lub większym stopniu oddziałuje na całość rzeczy, prowadząc do naruszenia jej substancji, istotnych właściwości decydujących o jej przeznaczeniu i możliwościach wykorzystywania. Między zachowaniem sprawcy a skutkiem zachodzić musi powiązanie przyczynowe.

Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że oskarżony uderzył przodem swego samochodu w tył pojazdu kierowanego przez M. F. (1) , powodując uszkodzenia w postaci pęknięcia zderzaka tylnego, zarysowania powierzchni lakierniczej zderzaka tylnego na całej jego długości oraz wgniecenia pasa tylnego, powodując straty w wysokości 6.000 zł. Oskarżony działał przy tym umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, jego celem było bowiem uszkodzenie samochodu pokrzywdzonej, na co wskazuje jego wcześniejsze zachowanie tj. ściganie pokrzywdzonej samochodem, brawurowa jazda, zajeżdżanie drogi pokrzywdzonej.

W sprawie nie ma także żadnych wątpliwości, że pomiędzy działaniem oskarżonego, a skutkiem w postaci uszkodzeń pojazdu istnieje normalny, adekwatny związek przyczynowo - skutkowy.

8. D. M. przypisanego mu przestępstwa dopuścił się przy tym w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 09.04.2016 r. do 06.10.2019 r. kary łącznej 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. akt II K 398/15, którym objęto m.in. karę jednostkową 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem SR w Bydgoszczy sygn. akt IV K 286/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. tj. w warunkach art. 64 § 1 k.k.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M.

1

1

Sąd miał na uwadze, iż oskarżony działał w warunkach zdenerwowania, miał żal do pokrzywdzonej że zakończyła ich związek. Należy przy tym zwrócić uwagę na fakt, że pokrzywdzona sama dążyła do dalszych kontaktów z oskarżonym i pomimo rozstania z nim deklarowała, że jej uczucia do niego się nie zmieniły, co niewątpliwie utrudniało oskarżonemu pogodzenie się z decyzją o rozstaniu.

Z drugiej strony sąd wziął pod uwagę wcześniejszą karalność oskarżonego, w tym działanie w warunkach art. 64 § 1 k.k.

Nadto oskarżony swoim zachowaniem naruszył dwa dobra prawne (wolność i zdrowie pokrzywdzonej). Dopuścił się przemocy wobec osoby, co do której deklarował miłość z tego tylko powodu, że nie chała kontynuować ich związku.

Oskarżony musi zrozumieć, że agresywne zachowanie nie może być sposobem na rozwiązywanie problemów życiowych, a wymierzona oskarżonemu kara ma to oskarżonemu uświadomić.

D. M.

1

2

Orzeczony zakaz niewątpliwie ma wymiar represyjny, ogranicza bowiem w pewien sposób swobodę oskarżonego, jednakże niewątpliwie na pierwszy plan wysuwa się jego prewencyjny charakter. Ma bowiem na celu zapewnienie spokoju i bezpieczeństwa pokrzywdzonej, a oskarżony w tym czasie powinien zreflektować się nad swoją postawą i trwale ją zmienić, tak by nie ponawiać podobnych zachowań w przyszłości. W ocenie Sądu okres 2 lat będzie wystarczający dla utrwalenia właściwej postawy oskarżonego wobec pokrzywdzonej.

D. M.

3

3

Na niekorzyść oskarżonego sąd uwzględnił jego uprzednią karalność oraz działanie w warunkach recydywy specjalnej podstawowej.

Nadto oskarżony swoim zachowanie naruszył dwa dobra prawne (mienie i zdrowie i życie pokrzywdzonej).

Dodatkowo oskarżony w sposób rażący naruszył wszelkie reguły ostrożności w ruchu drogowym .

D. M.

3

4

Orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 6000 zł. Powyższy środek spełni funkcje wychowawczą wobec oskarżonego oraz zrekompensuje pokrzywdzonej poniesioną szkodę.

D. M.

5

1 i 3

Sąd wziął pod uwagę, iż przypisane oskarżonemu przestępstwa częściowo godzą w różne dobra prawne (mienie oraz wolność).

Z drugiej strony zostały popełnione w bardzo bliski odstępie czasowym, na szkodę tej samej pokrzywdzonej.

W ocenie Sądu wymiar kary łącznej pozbawienia wolności jest wprost proporcjonalny do stopnia zawinienia oskarżonego oraz w należyty sposób oddaje stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów. Ponadto taki wymiar kary łącznej pozbawienia wolności spełni swoje cele zarówno w odniesieniu do zasad prewencji indywidualnej jak również prewencji ogólnej, albowiem w powszechnym odczuciu żaden z czynów popełnionych przez oskarżonego nie pozostanie bezkarny. Jednocześnie nie zastosowanie absorpcji spowoduje, że orzeczona kara nie będzie miała demoralizującego wpływu na skazanego, albowiem choćby częściowo odczuje oni dolegliwość związaną z popełnieniem przez niego każdego z czynów.

D. M.

6

1, 3

Na poczet orzeczonej kary łącznej sąd zaliczył oskarżonemu okres jego pozbawienia wolności w sprawie.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Oskarżony nie uzyskuje dochodu z uwagi na odbywanie kary pozbawienia wolności.

6.  1Podpis