Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wągrowcu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2023 r.

Sąd Rejonowy w Wągrowcu, Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Szymczewska

Protokolant: sekr. sąd. Włodzimierz Żmuda

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2023 r. w Wągrowcu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko małoletniemu J. S. reprezentowanemu przez matkę E. P.

o obniżenie alimentów

Zasądza od powoda B. S. na rzecz małoletniego pozwanego J. S. obniżoną rentę alimentacyjną w kwocie 1.030 zł (tysiąc trzydzieści złotych) miesięcznie, płatną z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 21.12.2022 roku, do rąk matki małoletniego pozwanego E. P. – i to w miejsce alimentów zasądzonych w pkt 1 wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 02.07.2021 r., wydanym w sprawie o sygn. III RC 47/21,

Wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

Nie obciąża małoletniego pozwanego kosztami sądowymi;

Obciąża powoda kosztami procesu w 72 % i zasądza od powoda B. S. na rzecz małoletniego pozwanego J. S. kwotę 1.296 zł tytułem zwrotu kosztów procesu – zastępstwa adwokackiego.

sędzia Katarzyna Szymczewska

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 21.12.2022 r. powód B. S. wniósł o obniżenie renty alimentacyjnej obciążającej go na rzecz małoletniego J. S. z kwoty po 1.200 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie. Jednocześnie w pozwie zawarto wniosek o udzielenie zabezpieczenia.

W uzasadnieniu wskazano, że od czasu poprzedniego ustalenia wysokości alimentów od powoda na rzecz pozwanego, sytuacja materialna B. S. uległa pogorszeniu, co wynika ze zmiany miejsca zatrudnienia, spadku zarobków i zaciągnięcia kredytu hipotecznego na zakup własnego mieszkania, a także wzrostów kosztów życia wynikających z rosnącej inflacji. Nadto powód podniósł, że małoletni pozwany i jego matka zamieszkują wspólnie z partnerem E. P., który wraz z nią utrzymuje ich wspólne gospodarstwo domowe.

W odpowiedzi na pozew przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego E. P., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości argumentując, że w minionym okresie koszty utrzymania małoletniego pozwanego zmieniły się i są nawet wyższe niż chwili ustalania poprzedniej wysokości obowiązku alimentacyjnego powoda względem jego syna, co wynika z faktu, że chłopiec rozpoczął naukę w szkole średniej, musiał zakupić książki do nauki, przybory szkolne, a nadto ponosi koszty dojazdów do szkoły i na praktyki, pozostaje pod opieką dietetyka, psychologa, trychologa i okulisty, wymaga specjalnej diety z powodu nadwagi, nosi okulary korekcyjne, często choruje na zatoki i korzysta ze specjalnych szamponów. Nadto małoletni jest uzdolniony plastycznie i dużo maluje co generuje koszty przyborów plastycznych oraz posiada zwierzęta domowe w postaci rybek i królika, a ostatnio matka małoletniego musiała zakupić dla niego laptopa. E. P. przyznała, że zamieszkuje obecnie z nowym partnerem, w wynajmowanym mieszkaniu, spłaca pożyczki ratalne, a jej dochód miesięczny nie przekracza 2.313 zł netto, przy czym na dojazdy do pracy wydaje 300-350 zł miesięcznie. Matka małoletniego wskazała, że niezrozumiałe jest dla niej dlaczego powód zrezygnował z dobrze płatnej pracy, podając jednocześnie, że zakład w którym ją wykonywał znajdował się blisko jego miejsca zamieszkania oraz podniosła, że z posiadanych przez nią informacji, w obecnej firmie w której ojciec dziecka jest zatrudniony istnieje dobry system motywacyjny, więc wynagrodzenie powoda może być nawet wyższe niż dotychczas wykazał.

Postanowieniem z dnia 02.03.2023 r. wydanym w sprawie sygn. akt III RC 275/22 tut. Sąd oddalił wniosek powoda o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

Małoletni J. S. ur. (...) jest dzieckiem E. P. i B. S. pochodzącym z ich nieformalnego związku. Rodzice małoletniego rozstali się w październiku 2020 roku. Wyrokiem zaocznym z dnia 02.07.2021 r. wydanym w sprawie sygn. akt III RC 47/21 Sąd Rejonowy w Wągrowcu zasądził od B. S. na rzecz małoletniego J. S. rentę alimentacyjną w kwocie po 1.200 zł miesięcznie. W tamtym czasie małoletni powód zamieszkiwał wraz z matką w wynajmowanym lokalu w K., którego średnie miesięczne koszty użytkowania wynosiły 988 zł miesięcznie, uczęszczał do VII klasy szkoły podstawowej w G., co do zasady był dzieckiem zdrowym, okresowo jednak przyjmował leki wziewne na alergię oraz pozostawał pod opieką okulisty i nosił okulary. Nadto J. interesował się malowaniem i rysunkiem. Matka małoletniego, która z wykształcenia jest sprzedawcą, zatrudniona była na podstawie umowy zlecenia jako sprzątaczka i osiągała zarobki w wysokości do 1.350 zł netto miesięcznie, co miesiąc wraz z ojcem małoletniego spłacała ratę pożyczki w kwocie 360,97 zł, zaciągniętej na zakup samochodu, który po rozstaniu zabrał B. S. oraz mebli i wyposażenia mieszkania, które przejęła E. P., a nadto ponosiła koszty utrzymania i użytkowania własnego samochodu. B. S., który posiadał doświadczenie w pracy na stanowisku pracownika budowlanego i mechanika, a nadto posiadał uprawnienie operatora wózków widłowych i prawo jazdy kat C+E, zatrudniony był w firmie Wytwórnia (...) sp. z o.o. w G. i osiągał z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości średnio 4.178,64 zł netto, przy czym z wynagrodzenia potrącana była co miesiąc kwota 561,50 zł tytułem zajęcia komorniczego. Pozwany zamieszkiwał w G. w wynajmowanym mieszkaniu o łącznej pow. 16 m ², składającym się z pokoju i łazienki, którego średnie miesięczne koszty utrzymania wynosiły około 865 zł.

okoliczności bezsporne, nadto dowód: dokumenty zebrane w aktach sprawy SR w Wągrowcu sygn. III RC 47/21, zeznania powoda B. S. /k. 212-212v, 214-płyta CD/

W chwili obecnej powód zamieszkuje we własnym lokalu mieszkalnym, zakupionym w lutym 2022 r. za kwotę 67.000 zł. Środki na zakup mieszkania powód uzyskał z kredytów gotówkowych zaciągniętych w wysokości 90,000 zł na okres 10 lat oraz w wysokości 20.000 zł i w związku z tym co miesiąc spłaca raty w wysokości 2.226 zł. Na opłacanie pozostałych kosztów użytkowania lokalu, w tym rachunków za media, niezbędna jest powodowi co miesiąc kwota 300 zł. Na opłacenie abonamentu za TV i telefony (swój oraz syna), powód przeznacza kwotę 400 zł miesięcznie. Ponadto B. S. systematycznie dokonuje remontów swojej nieruchomości i zakupuje niezbędne wyposażenie, przy czym w ostatnim okresie wykonał remont poszycia dachowego za kwotę 10.000 zł. Powód ponosi także koszty dojazdów ze swojego miejsca zamieszkania w C. do oddalonego o 30 km W., gdzie znajduje się siedziba jego obecnego pracodawcy. Trasę tę B. S. przebywa średnio 2-3 razy w tygodniu i na zakup paliwa potrzebuje kwotę 400 zł miesięcznie. Na utrzymanie samochodu, w tym opłacenie ubezpieczenia OC, przeglądów itp. ojciec małoletniego pozwanego potrzebuje kwotę 100 zł na utrzymanie samochodu. Natomiast na zakup wyżywienia, środków higieny, czystości, odzieży i obuwia powód potrzebuje średnio 1.000 zł miesięcznie. B. S. utrzymuje regularnie kontakty z małoletnim synem. Chłopiec bywa u niego co drugi weekend, a nadto spędził z nim część wakacji letnich. Powód zakupił w systemie ratalnym telefon marki I. (...) dla małoletniego J. i w związku z tym opłaca co miesiąc abonament i ratę w kwocie 260 zł.

okoliczności przyznane przez przedstawicielkę ustawową małoletniego pozwanego, okoliczności znane powszechnie, a nadto dowód: rachunki, faktury /k. 16/, umowa abonencka /k. 14-135v/, akt notarialny /k. 136-146v/, dokumentacja kredytowa /k. 7-12, 150-186/, częściowo zeznania świadków T. C. /k. 211v, 214-płyta CD/ i T. P. /k. 211v-212, 214-płyta CD/, częściowo zeznania powoda B. S. /k. 212-212v, 214-płyta CD/

Do 18.01.2022 r. ojciec małoletniego zatrudniony był na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie (...) sp. z o.o. w G. na stanowisku operator urządzeń do produkcji pasz/pomocnik mechanika i uzyskiwał wynagrodzenie w średniej wysokości 3.998,72 zł netto miesięcznie. Następnie w okresie od 01.09.2022 r. do 31.05.2023 r. B. S. zatrudniony był na pełen etat na podstawie umowy o pracę na czas określony w firmie (...) sp. z o.o. w C. na stanowisku mechanik maszyn i urządzeń – nastawiacz, a jego średnie miesięczne wynagrodzenie w tym czasie wynosiło 4.288,20 zł netto. Natomiast od 01.04.2023 r. do chwili obecnej powód zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na czas określony w firmie P.H.U. „D. trade” B. D. w W. na stanowisku kierowca samochodów ciężarowych powyżej 3,5 tony i uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości średnio miesięcznie około 4.000 zł netto. Dodatkowo powód w miarę możliwości pracuje dorywczo pomagając w gospodarstwie rolnym (...) i uzyskuje z tego tytułu rekompensatę np. w firmie paliwa.

dowód: umowy o pracę /k. 13-14/, zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z załącznikami/k. 15, 114-116, 119, 125, 187-188/, częściowo zeznania świadka T. C. /k. 211v, 214-płyta CD/, częściowo zeznania powoda B. S. /k. 212-212v, 214-płyta CD/

Małoletni J. S. ma obecnie 15 lat, zamieszkuje wraz z E. P. i jej partnerem w wynajmowanym mieszkaniu w K., którego średnie miesięczne koszty utrzymania wynoszą 1.366 zł, w tym czynsz – 350 zł, prąd – 135 zł, woda – 50 zł, wywóz nieczystości płynnych – 73 zł, TV – 30 zł, gaz – 100 zł, Internet – 76 zł, opał – 450 zł, wywóz odpadów komunalnych – 102 zł. Syn powoda jest uczniem szkoły zawodowej w W.. Na zakup podręczników oraz przyborów szkolnych w minionym roku szkolnym matka małoletniego przeznaczyła kwotę 700 zł, natomiast na opłaty szkolne w tym składki, kwotę 100 zł. W szkole małoletniego organizowane są także wycieczki, przy czym co do zasady są to jednodniowe wyjazdy. Poza szkołą małoletni uczęszcza na praktyki zawodowe. Zarówno na zajęcia lekcyjne jak i na praktyki chłopiec dojeżdża autobusem. Opłata za przejazd autobusem w jedną stronę wynosi 5 zł. Małoletni interesuje się malarstwem i rysunkiem, w związku z czym używa różnego rodzaju przybory i materiały plastyczne. Nadto J. hoduje zwierzęta domowe w postaci rybek akwariowych i królika. Małoletni nie przyjmuje na stałe żadnych leków, ma jednak problemy z nadwagą, co generuje problemy zdrowotne i ostatnio przebywał w związku z tym w szpitalu. Obecnie małoletni nie przestrzega żadnej szczególnej diety, jednak z uwagi na nadwagę i wynikające z tego problemy ze zdrowiem, w najbliższym czasie będzie korzystał z konsultacji dietetyka i diabetologa. W przeszłości również skorzystał z jednej wizyty u diabetologa, jednak diety przestrzegał jedynie przez około półtora miesiąca. Ponadto chłopiec doświadcza problemów skórnych w postaci trądziku oraz łupieżu i w związku z tym korzysta z wyspecjalizowanych kosmetyków. J. posiada także zdiagnozowaną wadę wzroku i wymaga noszenia okularów korekcyjnych. W bieżącym roku matka małoletniego zakupiła dla niego dwie pary okularów za łączną kwotę 1.000 zł. Wcześniej wada wzroku wymagała zmiany szkieł korekcyjnych, natomiast pierwszą para okularów została zakupiona przez powoda. Minione wakacje letnie chłopiec spędził po części w domu matki w domu ojca. Ani powód ani przedstawicielka ustawowa małoletniego nie zorganizowali dla niego żadnych wyjazdów wypoczynkowych, obozów czy kolonii. Średnie miesięczne koszty utrzymania małoletniego J. ponoszone przez E. P. wynoszą: 460 zł udział małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania, 700 zł wyżywienie, 250 zł zakup odzieży i obuwia, 140 zł zakup środków higieny, czystości, kosmetyków i chemii gospodarczej, 150 zł wydatki szkolne, 50 zł wyjazdy wakacyjne, 100 zł przybory plastyczne, 35 zł okulary korekcyjne, 200 zł leki, leczenie, wizyty u specjalistów, 175 zł dojazdy do szkoły i na praktyki.

Z tytułu praktyk zawodowych J. uzyskuje swój dochód. W minionym roku szkolnym wynagrodzenie J. z tego tytułu wynosiło 280 zł miesięcznie.

okoliczności przyznane przez powoda, a nadto dowód: faktury, rachunki, paragony, potwierdzenia zapłaty, zawiadomienia /k. 45-6, 48-50, 53-71, 191-197, 200, 202-207/, częściowo zeznania E. P. /k. 212v-213, 214-płyta CD/

E. P. z zawodu jest sprzedawcą. Obecnie matka małoletniego pozwanego zatrudniona jest na podstawie umowy zlecenia zatrudniona jako sprzątaczka w firmie (...) Sp. z o.o. w W., a jej średni miesięczny dochód wynosi 2.313 zł netto.

Dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu /k. 44/, częściowo zeznania E. P. /k. 212v-213, 214-płyta CD/

W okresie ostatnich 6 miesięcy Powiatowe Urzędy Pracy w W., C., Ż., G. i P. posiadały oferty dla pracy na stanowiskach robotnik budowalny za wynagrodzeniem w wysokości do 4.500 zł brutto, kierowca z prawem jazdy kat. C+E za wynagrodzeniem w wysokości do 6.000 zł brutto, mechanika za wynagrodzeniem w wysokości do 4.000 zł brutto oraz dla osób bez zawodu za wynagrodzeniem w wysokości do 4.500 zł brutto.

dowód: informacje z PUP /k. 118, 122-123, 127, 129-130, 132/.

Powyższe okoliczności Sąd ustalił w oparciu o wymienione dowody z dokumentów oraz zeznania stron.

Na wstępie, przed omówieniem oceny zeznań stron należy zauważyć, że choć zasadniczo zgodnie z art. 299 k.p.c. dowód z przesłuchania stron winien mieć charakter jedynie pomocniczy, to specyfika spraw alimentacyjnych czyni dowody z dokumentów oraz zeznań stron zdecydowanie pierwszoplanowymi. Zwykle głównie same strony, a nie osoby postronne są zorientowane w skali życiowych potrzeb i wydatków ponoszonych na ich pokrycie. Również przy ocenie zeznań stron większe znaczenie niż w sprawach innego typu ma ich weryfikacja przez pryzmat doświadczenia życiowego. To oznacza, że Sąd analizuje zeznania stron w aspekcie przeciętnej wysokości podstawowych kosztów utrzymania osób dorosłych i dzieci w różnym wieku, znanej Sądowi w oparciu o własne doświadczenie życiowe, z doświadczenia związanego z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych oraz z uwagi na posiadanie powszechnie dostępnej wiedzy o cenach popularnych produktów i usług.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda B. S. jedynie w takim zakresie w jakim korelowały one z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym, nie były kwestionowane przez stronę przeciwną lub zostały przez nią wyraźnie przyznane. W szczególności za wiarygodne Sąd uznał zeznania powoda co do warunków jakie panowały w jego poprzednim miejscu zamieszkania, a nadto co do częstotliwości z jaką dojeżdża on do obecnej pracy. Za wiarygodne w znacznej części Sąd uznał także zeznania powoda w kwestii jego kontaktów z małoletnim J. i częstotliwości z jaką chłopiec u niego bywa, albowiem przedstawicielka ustawowa małoletniego przyznała, że syn bywa u powoda co drugi weekend, a nadto spędza z nim połowę wakacji. Dalej Sąd dał wiarę, B. S. co do tego, że to on opłaca rachunek za telefon małoletniego i że przeznacza na ten cel kwotę 260 zł miesięcznie, że małoletni pozostawał na diecie jedynie przez okres 1,5 miesiąca oraz, że w bieżącym roku chłopiec nie był na żadnych wyjazdach wakacyjnych czy to z nim czy też z E. P.. Również bowiem te kwestie zostały przyznane przez matkę małoletniego. Wreszcie Sąd miał na uwadze, że powód przyznał, że poza łożeniem alimentów na rzecz małoletniego oraz spłacaniem zobowiązań kredytowych z tytułu kredytu na zakup nieruchomości mieszkalnej oraz telefonu dla syna, regularnie przeznacza środki na remont i wyposażenie swojego domu, przy czym ostatnio wykonał remont dachu za kwotę 10.000 zł, a nadto, że małoletni J. boryka się z problemami skórnymi w tym z trądzikiem oraz łupieżem w związku z czym stosuje specjalne kosmetyki. Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom powoda co do wysokości osiąganych przez niego dochodów, w szczególności co do niepodejmowania przez niego odpłatnych prac dorywczych i braku dochodów z tego tytułu. Już bowiem z treści samego pozwu – w szczególności porównania wysokości deklarowanych dochodów ze stałymi wydatkami obciążającymi powoda – wynika, że B. S. musi dysponować dodatkowymi dochodami poza wynagrodzeniem, w przeciwnym wypadku po opłaceniu raty kredytu i alimentów w dotychczasowej wysokości nie byłby on w stanie pokryć pozostałych swoich wydatków, w tym wydatków na wyżywienie, opłacenie rachunków itp. Tym bardziej nie byłoby go zaś stać by regularnie dokonywać remontów w swoim domu czy spłacać raty za telefon zakupiony dla syna, ani nawet płacić alimentów w wysokości żądanej w pozwie o obniżenie, tj. po 600 zł.

Również zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego E. P. Sąd uznał za wiarygodne jedynie w części w jakiej korelowały one z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym, nie były kwestionowane przez stronę przeciwną lub zostały przez nią wyraźnie przyznane. W szczególności Sąd miał na uwadze, że matka małoletniego przyznała, że do daty rozprawy w istocie nie ponosiła regularnych wydatków na wizyty J. u dietetyka oraz że chłopiec faktycznie nie pozostaje na diecie, a jedynie przestrzegał jej przez okres 1,5 miesiąca. Wprost oświadczyła również, że w bieżącym roku małoletni nie był na żadnym wyjeździe wakacyjnym, a planowany był jedynie wspólny z matką krótki wyjazd nad Bałtyk, do którego nie doszło z uwagi na hospitalizację małoletniego. Dalej Sąd miał na uwadze, że matka małoletniego zeznała, że wycieczki szkolne organizowane w szkole J. są co do zasady jednodniowe, koszt zakupu wyprawki i książek do nauki wyniósł w minionym roku 700 zł, opłaty klasowe wynoszą 100 zł rocznie, małoletni zazwyczaj dojeżdża do szkoły i na praktyki autobusem co generuje koszt 5 zł za jednorazowy przejazd, w bieżącym roku zakupiła dla niego dwie pary okularów korekcyjnych za łączną kwotę 1.000 zł, a poza witaminami chłopiec nie przyjmuje na stałe żadnych leków. E. P. przyznała także, że J. uzyskuje dochody z praktyk, a nadto wskazała, że w najbliższym czasie będzie wymagał konsultacji dietetyka i diabetologa, nie potrafiła jednak wskazać ani z jaką częstotliwością wizyty te będą się odbywać, jaki będzie ich koszt lub czy część lub wszystkie z nich będą mogły być realizowane w ramach NFZ. Nadto E. P. przyznała, że małoletni bywa u ojca co drugi weekend oraz spędził z nim połowę wakacji, a także że powód opłaca rachunek telefoniczny dla małoletniego.

Zeznania świadków T. P. i T. C. Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim korelowały one z pozostałym zgromadzonym w toku postępowania, w szczególności z dokumentami zgromadzonymi w aktach lub zostały przyznane przez strony postępowania. W szczególności Sąd miał na uwadze, że świadek T. C. przyznał, że powód wykonuje prace dorywcze na jego gospodarstwie rolnym i w zamian za to uzyskuje rekompensatę. Natomiast świadek T. P. przyznał, że pomagał powodowi w remoncie dachu w jego nieruchomość, a nadto, że powód wykonuje prace w gospodarstwie rolnym (...).

Autentyczność przedstawionych przez stronę powodową i pozwaną oraz zgromadzonych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, jak również nie wywołała żadnych uzasadnionych wątpliwości Sądu co do ich prawdziwości. Zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowiły one dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenie zawarte w ich treści. Fakt niekwestionowania przez strony treści kserokopii dokumentów znajdujących się w aktach sprawy pozwolił nadto na potraktowanie tychże kserokopii jako dowodów pośrednich istnienia dokumentów o treści im odpowiadającej. Do sprawy przedłożono również informacje udzielone przez Powiatowe Urzędy Pracy w W., C., Ż., G. i P.. Jako dokumenty urzędowe zgodnie z dyspozycją art. 244 § 1 i 2 k.p.c. stanowiły dowód tego, co zostało w nich w sposób urzędowy zaświadczone.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie, jednakże jedynie w części.

Podstawą roszczenia powoda jest art. 138 k.r.o., zgodnie z którym zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego można żądać jedynie w razie zmiany stosunków. Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokojenia potrzeb własnymi siłami. Przy ocenie, czy zachodzą przesłanki do zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego w myśl art. 138 k.r.o. należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron oraz usprawiedliwione potrzeby uprawnionego. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dzieci wynika z art. 133 § 1 k.r.o., w myśl którego rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie zaś z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiedni do jego wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Oznacza to, że im wyższy standard życia rodziców tym na wyższym poziomie powinni oni zaspokajać potrzeby dzieci i gwarantować zaspokojenie nie tylko potrzeb podstawowych, ale i potrzeb na wyższym poziomie. Ponadto ustawodawca w § 2 art. 135 k.r.o. przewidział możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego w całości lub części względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie także poprzez osobiste starania o jego utrzymanie lub wychowanie. W tym wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego ( por. teza IV i VII uchw. SN z 16.12.1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988r., nr 4, poz. 42 oraz orz. SN z 10.10.1969 r. III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15 ).

W przypadku opóźnienia w zapłacie przez zobowiązanego świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego, temu ostatniemu przysługuje nadto roszczenie o odsetki ustawowe za opóźnienie w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c.

W niniejszej sprawie powód domagał się obniżenia renty alimentacyjnej obciążającej go na rzecz pozwanego J. S., ostatnio ustalonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Wągrowcu z dnia 02.07.2021 r. w sprawie sygn. akt III RC 47/21 na kwotę 1.200 zł miesięcznie do kwoty po 600 zł miesięcznie. Powód zasadniczo powołał się na znaczne pogorszenie się jego sytuacji materialno-bytowej i niemożność dalszego świadczenia alimentów w dotychczasowej wysokości bez uszczerbku dla siebie. Przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego wnosiła zaś o oddalenie powództwa w całości wskazując na zmiany w sytuacji małoletniego pozwanego i wzrost jego kosztów utrzymania. Po przeprowadzeniu całego postępowania dowodowego Sąd uznał, że faktycznie w sytuacji obu stron wystąpiły pewne zmiany stosunków uzasadniające obliczenie na nowo wysokości obowiązku alimentacyjnego B. S. wobec małoletniego J. S..

W pierwszej kolejności wskazać należy, że po przeprowadzeniu całego postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że sytuacja materialna powoda faktycznie zmieniła się od czasu poprzedniej sprawy o alimenty, nie pogorszyła się ona jednak w tak znacznym stopniu, jak starał się to przedstawić B. S.. Zmiana odnosi się przede wszystkim do istotnego wzrostu wydatków mieszkaniowych, które podwyższyły się z niecałych 900 zł do około 1.800 zł. W toku rozprawy z dnia 04.09.2023 r. powód zeznał, że obecnie zatrudniony jest w firmie PHU (...) z siedzibą w W., a jego zarobki z tego tytułu nie przekraczają kwoty 4.000 zł brutto miesięcznie. Na taką wysokość zarobków powoda wskazuje także zaświadczenia przedłożone przez pracodawcę B. S. do akt niniejszej sprawy na żądanie Sądu. Co więcej powód wskazał, że wynagrodzenie za pracę jest jego jedynym dochodem. W ocenie Sądu zeznania powoda w tym zakresie nie zasługiwały jednak na miano wiarygodnych, o czym zresztą wspomniano już wcześniej. Sąd miał bowiem na uwadze, że dotychczas ze swoich dochodów powód musiał co miesiąc spłacać ratę kredytu w kwocie ponad 2.200 zł miesięcznie, łożyć na rzecz małoletniego J. alimenty w kwocie 1.200 zł miesięcznie, spłacać ratę za zakupiony dla niego telefon marki I. (...) w kwocie ponad 260 zł miesięcznie, opłacać dojazdy do pracy, OC samochodu, rachunki za media, a także zaspokajać swoje podstawowe potrzeby tj. zakup wyżywienia, środków higieny i czystości, odzieży, obuwia itp. Co istotne, na same tylko raty kredytów i alimenty potrzebował on co miesiąc ponad 4.000 zł. Nadto jednak powód przyznał, że w każdym niemal miesiącu systematycznie ponosił też wydatki na remont i doposażenie zakupionej przez siebie nieruchomości, w tym kwotę 10.000 zł na remont dachu. Już na pierwszy rzut oka oczywiste staje się, że aby pokryć wszystkie te wydatki, powód musi uzyskiwać wyższe dochody niż deklarował w toku tego postępowania; zarazem z uwagi na zakup nieruchomości w C. oraz wykonane już inwestycje związane z remontem lokalu, nie sposób przyjąć założenia, że ewentualne niedobory wynikające ze zbyt niskich dochodów są pokrywane ze środków uzyskanych z kredytu. W tych okolicznościach, mając na uwadze informacje z Powiatowych Urzędów Pracy w W. i powiatach ościennych, do których w toku postępowania zwrócono się z zapytaniem o oferty pracy na stanowisku kierowcy z prawem jazdy kat. C+E, a także informacje co do wysokości wynagrodzenia jakie powód otrzymywał pracując w firmie Wytwórnia (...) sp. z o.o. w G. oraz (...) sp. z o.o. w C. Sąd uznał, że możliwości zarobkowe pozwanego, w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. oscylują w granicach kwoty co najmniej 6.000 zł brutto, czyli około 4.500 zł netto miesięcznie.

Oczywiste jest, że z osiąganych przez siebie zarobków powód winien zgodnie z zasadą równej stopy życiowej pokrywać swoje usprawiedliwione potrzeby oraz przyczynić się do ponoszenia kosztów utrzymania małoletniego dziecka, przy czym w ocenie Sądu, usprawiedliwione koszty utrzymania B. S. wynoszą obecnie około 3.700 zł miesięcznie, w tym 1.800 zł miesięcznie tytułem wydatków mieszkaniowych. W toku postępowania ustalono bowiem, że w 2022 roku powód zakupił własną nieruchomość, w której obecnie zamieszkuje, przy czym inwestycję tę sfinansował ze środków pochodzących ze zwykłego kredytu gotówkowego, zaciągniętego na okres 10 lat. Przedtem powód zamieszkiwał natomiast w pozbawionym własnej łazienki wynajmowanym lokalu mieszkalnym o powierzchni 16 m ². Mając na uwadze warunki w jakich B. S. zamieszkiwał wspólnie z małoletnim pozwanym przed rozstaniem z jego matką fakt, że wyprowadzając się pozostawił on ten lokal E. P. wraz z wyposażeniem, a także wysokość zarobków jakie powód faktycznie osiąga i zasadę równej stopy życiowe Sąd uznał, że nie można odmówić powodowi prawa do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych na poziomie podobnym z małoletnim pozwanym. Nadto ze względu na fakt, że powód systematycznie realizuje kontakty z małoletnim pozwanym, musi posiadać warunki mieszkaniowe umożliwiające nocowanie syna u niego, przygotowanie posiłku, itp. Niemniej za nieracjonalne uznać należało zaciągnięcie na ten cel pożyczki gotówkowej rozłożonej na zaledwie 10 lat, w sytuacji gdy sektor bankowy posiada w swej ofercie nie tylko kredyty hipoteczne ale też pożyczki hipoteczne, które charakteryzują się zdecydowanie lepszymi warunkami, w szczególności kilkukrotnie niższym oprocentowaniem i dłuższym okresem kredytowania, a co za tym idzie niższymi ratami miesięcznymi. W tych okolicznościach, mając na uwadze sytuację na rynku najmu lokali mieszkalnych fakt, że swoją nieruchomość powód nabył za kwotę 67.000 zł, a także przeciętną wysokość rat kredytów hipotecznych zaciąganych na zakup lokali o podobnej powierzchni oraz wartości i w podobnej lokalizacji co lokal zakupiony przez powoda, znane tut. Sądowi z własnego doświadczenia, a także w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych Sąd uznał, że wydatek na zabezpieczenie lokalu mieszkalnego przez powodowa zasługuje na miano usprawiedliwionego do kwoty 1.500 zł miesięcznie. Kwota ta wystarczyłaby bowiem na spłatę raty kredytu hipotecznego, gdyby to właśnie taki kredyt powód zaciągnął w miejsce kredytu gotówkowego ewentualnie na wynajem lokalu mieszkalnego, gdyby B. S. poprzestał na zmianie lokalu na większy niż ten w którym dotychczas zamieszkiwał. Następnie mając na uwadze fakt, że powód pracuje jako kierowca zawodowy, a co za tym idzie spędza w domu zdecydowanie mniej czasu niż osoby pracujące na stanowiskach w których pracę wykonuje się co do zasady stacjonarnie np. w biurze, sklepie, firmie produkcyjnej itp. Sąd uznał, że średnia miesięczna wysokość wszelkiego rodzaju opłat mieszkaniowych za zużycie mediów nie powinna przekroczyć kwoty łącznie 300 zł. Obliczając średni miesięczny koszt zakupu paliwa na dojazdy powoda do pracy Sąd miał na uwadze, że odległość z miejsca jego zamieszkania tj. C. do W., gdzie znajduje się siedziba jego pracodawcy wynosi 30 km, czyli 60 km w dwie strony, odległość tą powód przebywa średnio 2-3 razy w tygodniu, co daje przeciętnie około 150 km tygodniowo, czyli około 600 km miesięcznie, a średnia cena 1 l paliwa wynosiła w chwili wyrokowania niespełna 6,50 zł. Nawet zatem jeśli pojazd jakim powód dojeżdża do pracy spala 8l/100 km, to i tak jego wydatki z tego tytułu nie powinny przekroczyć kwoty 400 zł miesięcznie. W kosztach utrzymania powoda Sąd uwzględnił także kwotę 100 zł tytułem utrzymania samochodu tj. opłacenie ubezpieczenia OC, przeglądu itp. i kwotę 400 zł tytułem rachunków za telefon, w tym raty za telefon dla syna. Wreszcie kierując się zasadą równej stopy życiowej pomiędzy rodzicami i dziećmi Sąd uznał, że na zakup wyżywienia, środków higieny i czystości, odzieży, obuwia itp. powód potrzebuje co miesiąc kwotę około 1.000 zł.

Kwestią wymagającą rozważenia przez Sąd w toku tego postępowania były również możliwości zarobkowe E. P.. Obowiązek alimentacyjny obciąża bowiem obojga rodziców w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. Co prawda, wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 kro), a jak ustalono przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego swój obowiązek alimentacyjny względem J. realizuje częściowo właśnie poprzez osobiste staranie o jego wychowanie. Nadto jednak winna ona również pieniężnie partycypować w pokrywaniu kosztów utrzymania syna. Z treści odpowiedzi na pozew wynika, że E. P. z zawodu jest sprzedawcą jednak obecnie zatrudniona jest jako sprzątaczka na podstawie umowy zlecenia (...) Sp. z o.o. w W., a jej średni miesięczny dochód nie przekracza 2.313 zł netto. Niemniej w ocenie Sądu, deklarowane przez matkę dochody nie odpowiadają jednak jej faktycznym możliwościom zarobkowym. Z wiedzy i doświadczenia Sądu posiadanej w związku z prowadzeniem wielu innych postępowań alimentacyjnych, w toku których konieczne było kierowanie zapytań do Powiatowych Urzędów Pracy w W. oraz powiatach ościennych na temat ofert pracy dla osób zatrudnionych na różnych stanowiskach, w tym na stanowisku sprzątaczki czy nawet dla osób bez zawodu wynika bowiem, że na rynku pracy dostępnych jest wiele oferty pracy z wynagrodzeniem w wysokości minimalnej płacy krajowej. W tych okolicznościach Sąd uznał, że możliwości zarobkowe E. P. w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. wynoszą co najmniej 3.600 zł brutto miesięcznie, czyli 2783,86 zł netto. Z takich dochodów matka małoletniego pozwanego winna, zgodnie z zasadą równej stopy życiowej, zaspokoić swoje usprawiedliwione potrzeby oraz przyczynić się do pokrywania kosztów utrzymania małoletniego dziecka.

W dalszej kolejności Sąd przeprowadził analizę struktury obecnych kosztów utrzymania małoletniego J.. W toku postępowania ustalono bowiem, że w okresie od zapadnięcia wyroku z dnia 02.07.202 1r. wydanego przez Sąd Rejonowy w Wągrowcu w sprawie sygn. akt III RC 47/21 jego sytuacja uległa pewnym zmianom. Obecnie J. uczęszcza do szkoły ponadpodstawowej, odbywa praktyki zawodowe, a nadto pojawiły się u niego pewne problemu zdrowotne. Również zatem w jego sytuacji nastąpiły pewne zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb oraz w wysokości kosztów ich zaspokojenia, co zresztą było podnoszone przez matkę małoletniego, zarówno w treści odpowiedzi na pozew jak i w toku całego postępowania. Konieczne stało się więc ponowne ustalenie zakresu potrzeb i zaktualizowanie kosztów jego utrzymania. W treści odpowiedzi na pozew matka małoletniego podnosiła, ze aktualne koszty utrzymania J. wynoszą ponad 3.500 zł miesięcznie. W oparciu o zgromadzony toku postępowania materiał dowodowy w postaci dokumentów, a także zeznań samej E. P. Sąd ustalił jednak, że zestawienie wydatków zawartych w tym piśmie procesowym nie jest w pełni realne, a część z ujętych w nim wydatków została zawyżona lub nie jest ponoszona w sposób regularny. I tak wydatki na wyżywienie małoletniego Sąd uwzględnił do kwoty 700 zł, albowiem w toku postępowania ustalono, że dieta zalecana przez dietetyka była u małoletniego stosowana jedynie przez krótki okres czasu tj. przez półtora miesiąca. Nadto pamiętać należy, że małoletni jest jeszcze nastolatkiem, a choć nadal rozwija się, to jednak nie pracuje fizycznie, a zatem nie można uznać, że jego zapotrzebowanie w tym zakresie jest nawet większe niż w przypadku dorosłych, pracujących fizycznie mężczyzn. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że małoletni wychowuje się w trzyosobowym gospodarstwie domowym. Powszechnie bowiem wiadomo, że jednostkowe wydatki na wyżywienie w kilkuosobowym gospodarstwie domowym są mniejsze niż w przypadku osób żyjących i gospodarujących samodzielnie. Z drugiej jednak strony Sąd miał na uwadze, że po zakończeniu leczenia szpitalnego u małoletniego pojawiły się wskazania do pewnego zmodyfikowania i zracjonalizowania jego diety. W tych okolicznościach Sąd uznał, że kwota 700 zł winna być adekwatna do zaspokojenia tych potrzeb i wymagań dziecka. Wydatki na odzież Sąd uznał za usprawiedliwione do kwoty 250 zł miesięcznie z uwagi na fakt, że choć małoletni nadal rozwija się fizycznie, to jednak jego wzrost nie jest już tak intensywny jak w przypadku mniejszych dzieci, a co za tym idzie jego garderoba wymaga raczej odświeżania i uzupełniania niż całkowitej sezonowej wymiany. Łączna wysokość wydatków na zakup chemii oraz środków higieny i czystości dla małoletniego, w tym specjalistycznego szamponu przeciwłupieżowego czy kosmetyków do cery trądzikowej, nie powinna w ocenie Sądu przekroczyć kwoty 140 zł. Powszechnie przecież wiadomo, że kosmetyki i środki czystości sprzedawane są w opakowaniach, których zawartość wystarcza często na dłużej niż jeden miesiąc i w związku z tym nie ma potrzeby tak częstego zakupywania tych produktów. Nadto należy pamiętać, że małoletni pozwany, choć jest nastolatkiem to jednak jest chłopcem, a co za tym idzie nie potrzebuje aż tak różnorodnej gamy kosmetyków i środków czystości jak nastoletnie dziewczynki. Łączna wysokość wydatków szkolnych ponoszonych na rzecz małoletniego pozwanego, w tym na zakup podręczników do nauki, przyborów pisarskich, artykułów papierniczych, plecaka, ale także na opłacenie wszelkich składek na ubezpieczenie, radę rodziców czy pokrycie kosztów jednodniowych wycieczek szkolnych wystarczająca winna być kwota 150 zł miesięcznie. Należy bowiem pamiętać, że na zakup wyprawki rodzice otrzymują co roku kwotę 300 zł z programu (...), matka małoletniego sama zaś przyznała, że ewentualne wycieczki szkolne są co do zasady wydarzeniami jednodniowymi. Nadto pamiętać należy, że koszty badań sanitarno-epidemiologiczne u uczniów ponoszone są ze środków publicznych bądź z budżetu państwa na mocy art. 8 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t. j. Dz. U. 2008 Nr 234 poz. 1570 z późn. zm.). Dalej Sąd miał na uwadze, że małoletni musi dojeżdżać do szkoły oraz na praktyki przy czym w tym celu może i korzystać z autobusu, co zresztą robi. Koszt biletu autobusowego w jedną stronę wynosi 5 zł, co daje 10 zł dziennie. Skoro zatem rok szkolny trwa 10 miesięcy, średnia ilość dni powszednich w miesiącu wynosi około 20-22 dni, okresy nauki przerywane są kilkudniowymi przerwami świątecznymi, długimi weekendami, feriami zimowym, a czasem zdarzają się nieobecności wynikające z sytuacji samych uczniów np. z uwagi na chorobę itp. Sąd uznał, że średni miesięczny koszt dojazdu J. do szkoły wynosi 175 zł. Nadto wskazać należy, że w toku postępowania matka małoletniego podnosiła, że J. interesuje się malarstwem i rysunkiem oraz, że zakupuje mu ona farby, pędzle i inne niezbędne przybory. Mając na uwadze, że również powód przyznał, że syn maluje i rysuje Sąd uwzględnił w usprawiedliwionych kosztach utrzymania J. wydatki na zakup przyborów plastycznych do kwoty 100 zł miesięcznie. W kwestii wyjazdów wakacyjnych Sąd przyjął za realne i usprawiedliwione wydatki na poziomie 50 zł miesięcznie. W toku rozprawy z dnia 05.09.2023 r. E. P. sama przyznała, że w bieżącym roku małoletni J. nie był na żadnym tego rodzaju wyjeździe, alimenty ustalane są zaś przy uwzględnieniu wydatków ponoszonych realnie. Niemniej w ocenie Sądu małoletni ma prawo do zaspakajania również potrzeb związanych z wypoczynkiem i rekreacją, w szczególności zorganizowania samodzielnego wyjazdu na obóz lub kolonie. W toku postępowania ustalono, że małoletni J. posiada wadę wzroku nosi okulary korekcyjne. W trakcie rozprawy z dnia 05.09.2023 r. matka małoletniego zeznała zaś, że w bieżącym roku zakupiła dla syna dwie pary okularów za łączną kwotę 1.000 zł. W tych okolicznościach Sąd uznał za zasadne uwzględnienie w usprawiedliwionych kosztach utrzymania chłopca wydatków na zakup okularów do kwoty 35 zł miesięcznie. Sąd przyjął bowiem, że skoro małoletni posiada dwie pary okularów, to w okresie najbliższych trzech lat nie będzie potrzeby zakupienia kolejnej pary, a przynajmniej ewentualna wymiana będzie mogła się ograniczyć do wymiany samych szkieł. Kwota 35 zł miesięcznie winna być na ten cel wystarczająca. Następnie Sąd miał na uwadze, że z uwagi na swój stan zdrowia i nadwagę, w najbliższej przyszłości małoletni będzie wymagał dodatkowych badań, wizyt i lekarskich czy konsultacji z dietetykiem. Okoliczności te podnosiła bowiem matka małoletniego. Niemniej mając na uwadze, że sama E. P. nie była w stanie konkretnie wskazać jak często J. będzie musiał odbywać takie konsultacje, czy będzie mógł z nich korzystać w ramach NFZ ewentualnie jaki będzie koszty prywatnych i wizyt Sąd oszacował, że na pokrycie tych wydatków wystarczająca winna być kwota 200 zł miesięcznie. Nawet bowiem jeśli chłopiec będzie pozostawał pod opieką kilku specjalistów to mało prawdopodobne jest by wizyty u nich musiał odbywać każdego miesiąca. Nadto założyć należy, że część z tych wizyt będzie jednak mógł realizować w ramach finansowania z ubezpieczenia zdrowotnego.

W pełnej wskazanej w odpowiedzi na pozew wysokości Sąd uwzględnił w usprawiedliwionych kosztach utrzymania J. udział w wydatkach mieszkaniowych w kwocie 460 zł miesięcznie oraz wydatki na utrzymanie zwierząt domowych w kwocie 60 zł miesięcznie. Koszty utrzymania i użytkowania lokalu mieszkalnego zostały wykazane przez stronę pozwaną poprzez przedłożenie do akt stosownych dokumentów, a ich ponoszenie przez każdego z domowników w równej części jest zgodne z zasadami współżycia społecznego. Mając na uwadze podnoszoną w toku postępowania wrażliwą psychikę J., jego usposobienie czy problemy z wagą Sąd uznał, że korzystne będzie dla dobra małoletniego posiadanie pewnego rodzaju odskoczni od codziennych zmartwień i problemów. Powszechnie też wiadomo, że opieka nad zwierzętami działa na dzieci terapeutycznie. W tych okolicznościach za zasadne uznać należało doliczenie do usprawiedliwionych kosztów utrzymania małoletniego wydatków na utrzymanie jego zwierząt domowych. Tym bardziej, że ponoszone na ten cel wydatki nie są wygórowane.

Z kolei za nie zasługujące na uwzględnienie przy ustalaniu obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanego nawet w części Sąd uznał wydatki związane z wyposażeniem i zakupem mebli dla małoletniego oraz z wydatki związane z rozrywką małoletniego. Pierwsze ze wskazanych kosztów są wydatkami ponoszonymi jednorazowo. Świadczenie alimentacyjne obejmuje zaś wydatki ponoszone stale tj. co miesiąc ewentualnie w regularnych odstępach czasu. Co do drugiej kategorii kosztów, to Sąd miał na uwadze, że małoletni jest już uczniem szkoły zawodowej i osiąga własne dochody z praktyk zawodowych i w związku z tym uznał, że J. może samodzielnie finansować wydatki związane ze swoją rozrywką, hobby czy spotkaniami ze znajomymi.

Ostatecznie Sąd uznał, że usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego J. S. ponoszone przez E. P. wynoszą obecnie 2.320 zł miesięcznie. Uwzględniając fakt, że powód opłaca dla syna rachunek telefoniczny w wysokości 260 zł miesięcznie Sąd ustalił, że łączne koszty utrzymania chłopca wynoszą 2.580 zł miesięcznie. W ocenie Sądu kwota ta nie tylko jest wystarczająca dla zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego ale także odpowiada swoją wysokością możliwościom zarobkowym obojga rodziców chłopca jak i zasadzie równej stopy życiowej obowiązującej pomiędzy rodzicami a dziećmi.

Kolejno Sąd ustalił, że swój czas wolny od nauki szkolnej tj. weekendy, wakacje, święta J. spędza w porównywalnym zakresie z ojcem i z matką. Nadto należy pamiętać, że małoletni jest już 15-letnim uczniem szkoły ponadpodstawowej. Jest on już zatem w dużej części samodzielny i w przeciwieństwie do młodszych dzieci nie wymaga pomocy np. w ubieraniu i karmieniu czy w dbaniu o higienę i pielęgnację. Innymi słowy nakład osobistych starań i wysiłku jaki E. P. musi wkładać w opiekę nad synem i jego wychowanie jest mniejszy niż w czasie gdy był on niemowlęciem czy dzieckiem w wieku przedszkolnym, a nawet wczesnoszkolnym. Nie bez znaczenia pozostaje także, że to właśnie matka małoletniego ma prawo do korzystania z różnych form wsparcia udzielanych rodzicom przez państwo, a przybierających chociażby postać świadczenie wychowawczego 500+ czy świadczenia z programu (...). W tych okolicznościach Sąd uznał, że koszty utrzymania małoletniego J. winny obciążać każdego z jego rodziców w równej części, a zatem po połowie tj. do kwoty 1.290 zł miesięcznie.

Po odliczeniu od kosztów utrzymania małoletniego J. uiszczanej już przez powoda kwoty 260 zł tytułem rachunku telefonicznego małoletniego, do pokrycia przez B. S. pozostaje jeszcze kwota 1.030 zł. W związku z tym Sąd zobowiązał powoda do łożenia na rzecz małoletniego pozwanego J. S. obniżonych alimentów wysokości 1.030 zł miesięcznie. W ocenie Sądu kwota ta nie tylko leży w zasięgu możliwości zarobkowych powoda, ale też odpowiada zasadzie równej stopy życiowej rodziców i dzieci.

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku, oddalając w pkt 2 powództwo w pozostałym zakresie.

W niniejszej sprawie strona pozwana korzystała z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych na mocy art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

O kosztach procesu Sąd orzekł natomiast na podstawie art. art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c. oraz § 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.), zasądzając od powoda na rzecz małoletniego pozwanego kwotę 1.296 zł . Zgodnie bowiem z art. 100 k.p.c. wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań koszty procesu mogą zostać stosunkowo rozdzielone między stronami. Skoro zaś w niniejszej sprawie powód domagał się obniżenia alimentów należnych małoletniemu J. S. z kwoty 1.200 zł do kwoty 600 zł, a Sąd uwzględnił jego powództwo jedynie w części, obniżając należne małoletniemu pozwanemu alimenty do kwoty 1.030 zł miesięcznie oznaczało to, że powód przegrał proces w 72% i w tej wysokości winien zwrócić stronie pozwanej koszty procesu. Strona pozwana poniosła zaś koszty procesu tytułem zastępstwa procesowego w wysokości 1.800 zł.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w pkt 1, zasądzającym podwyższone alimenty, nadano z urzędu rygor natychmiastowej wykonalności.

sędzia Katarzyna Szymczewska